แม้กาลผันผ่านเวียนภพ ใจจรดที่เจ้าชั่วนิรันดร์

เขาไม่อยากมีเมีย เลยแกล้งไม่โสด แต่ถ้าเธออยากจะมาแทนใครบางคน เขาจะยกตำแหน่งเมียน้อยให้เธอก็ได้

การรักใครสักคนแต่บอกออกไปไม่ได้ แค่หมั้นไว้ในใจก็น่าจะพอแล้ว รอให้โตอีกสักนิด เธอจะให้พ่อยกขันหมากไปขอล้อมไพรมาเป็นสามีให้ได้(ความฝัน=เป็นไปได้ยาก)งานนี้เธอไม่ได้ ใครกล้าเอาไปก็ต้องบุกน้ำลุยไฟกันหน่อย

นิรินทร์หวังเพียงว่าเปลวใจที่เธอมีอยู่เพียงน้อยนิด จะนำไปสู่เส้นทาางความรักที่แสนอบอุ่น แต่ไม่เลย เขาทั้งเย็นชา และไม่ต้องการเธอเลยสักนิด

เขาต้องการมีวันไนท์สแตนด์กับเธอเพราะคิดว่าเธอง่าย แต่กลับพบว่านิรินทร์เป็นเพชรในตมที่ใครๆ ต่างคาดไม่ถึง

ถ้าใครรู้ว่าเคียงไพรเป็นลูกชายอดีตโจรกลับใจ คงมีแต่คนรังเกียจ แต่คนที่ไร่ฟากฟ้าล้อมดาวนั้นต่างรู้ดีว่า หากใครได้เคียงคู่เคียงไพร ก็เท่ากับว่ากำลังตกถึงข้าวสาร

เสน่ห์หาที่ถูกแผดเผา ความเย้ายวนหวนหาจนยากจะดับ ธารณ์จี้จีบ เพื่อแน่ใจว่าจะไม่พลาด จองแล้วต้องได้ ต่างกับธาม ที่ตาถั่ว มองข้ามของหวานข้างตัว กว่าจะได้กินน้ำหวานก็ซัดกันไปหลายยกอยู่เหมือนกัน

มดแดงที่แฝงพวงมะม่วงเช่นแผ่นดิน จะทำตัวเป็นหินได้อีกนานแค่ไหน เพราะเพียงพบสบตากับพุดนาง หัวใจเขาก็แทบละลายไม่เป็นของตัวเองอีกต่อไป แต่การจะเด็ดดอกไม้โดยไม่ให้ช้ำนั้นเป็นเรื่องที่ยากเย็นยิ่งกว่า เฮ้อ!

เปลวเพลิงอันร้อนแรง นำมาซึ่งพันธะของหัวใจ