นักฆ่าสาวตายอนาถเพราะถูกหักหลัง แต่กลับทะลุมิติเข้าร่างท่านอ๋องหญิงแม่ทัพแห่งคาบสมุทรแดนใต้ ยังไม่ทันจะเข้าใจอะไร กลับถูกขายให้หอนางโลมและกำลังจะถูกประมูลคืนแรก!

แม่ทัพเฉินคือสามีที่ไม่เคยมองนาง และอีกคนคือสหายของเขาที่เคยอิงแอบแนบชิด แต่พวกเขากลับร่วมมือกัน พิสูจน์ว่าใครที่นาง ‘อยากจูบ’ มากที่สุด!

ก่อนรับตำแหน่งราชครู เขาเผลอมีสัมพันธ์กับสตรีปริศนาในหอชมจันทร์ วันต่อมากลับพบว่านางคือองค์หญิงที่เขาต้องสอนในฐานะราชครูประจำตำหนักเหอหยาง! แล้วศิษย์ดื้อเช่นนี้ จะสั่งสอนหรือ..จับกินดี?

จู่ๆ หน้าจอสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นมา พร้อมกับรายละเอียดบางอย่าง เพียงแต่ยังไม่ได้อ่านว่าเป็นอะไร กลับสะดุดตาเข้ากับข้อความด้านล่างสุด[[รางวัลเงินสดห้าร้อยล้าน]]

เฉินซีย้อนเวลามาแต่ถูกย่าตัดเงินรายเดือน เลยแอบเอาเครื่องประดับไปขายได้มาพันตำลึง น้องชายคิดว่าพี่สาวกลับใจจะทำตัวให้ดีขึ้นและใช้เงินก้อนนี้ลงทุน ใช่ลงทุนจริงๆ แต่เอาพันตำลึงนี้ไปซื้อของจีบผู้ชาย

“ข้าไม่แต่ง!!!” ซื่อจื่อตะโกนเสียงดังฟังชัดหน้าจวนเจ้าเมือง ท่านอ๋องโกรธหนักจึงปล่อยบุตรชายให้เดินทางกลับสำนักด้วยตนเอง แต่เพราะอาการป่วย จึงบังเอิญเจอสตรีผู้หนึ่งที่มีร่างหยินบริสุทธิ์เข้าพอดี

"เช่นนั้นก่อนตายก็สร้างกุศลสักหน่อย หยางในกายของเจ้าช่วยชีวิตของข้าได้พอดี ร่วมหอกับข้าแทนเจ้าบ่าวสารเลวนั่น ข้า..ยังตายไม่ได้"

.

[[ติดตั้งระบบภารกิจช่วยตัวเอกสำเร็จ สวัสดีครับโฮส!]] อะไรนะ?

นางรู้ดีว่าอาการเช่นนี้ คือความปรารถนาที่ยังคั่งค้าง พลันเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น "ทำอีกสิ ท่านยังไม่พอใจไม่ใช่หรือ?"

[[Download100% ติดตั้งกายาสวรรค์เสร็จสิ้น สวัสดีค่ะโฮส!]]

เอะอะก็เรียกนางน้องหญิง ยังแอบอ้างว่าเป็นราชามังกรเหยาเทียนที่นางจะต้องขึ้นเกี้ยวแต่งให้อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าอยู่อีก"เจ้าโกหก! มังกรไม่ได้มีหน้าตาเหมือนงูดินเช่นนี้"//"เจ้าต่างหากที่ตาไม่ถึง"

"เจ้าพูดอีกทีซิ ใครจะแต่งเมียนะ?"

ชินอ๋องไม่ได้เป็นคนวิปลาส(คนบ้า) แต่เป็นคนเฮงซวย!

หม่าเจียอิ๋งเมื่อสามีตายทิ้งหนี้เอาไว้ คิดว่าเพียงหมื่นตำลึงยังไงก็จ่ายไหว ถึงเวลาเจ้าหนี้มาทวงกลับกลายเป็นสี่หมื่นตำลึง แต่กลับมีข้อเสนอให้นางเป็นฮูหยินเขาสิบวันแลกกับการจ่ายหนี้ทั้งหมด

ไป๋ชิงหลันกลับบ้านเดิมมาพร้อมใบหย่า แต่ยังไม่ทันได้โล่งใจด้วยความเป็นอิสระ ก็ถูก“เวินซูเหยา”อดีตคู่หมั้นที่นางหันหลังให้เมื่อวันวาน ตามก่อกวนหัวใจไม่หยุด นางจึงถูกเพลิงในใจแผดเผาจนนิ่งไม่ไหว

ข้าจะเป็นเกษตรกร พวกเจ้าเอาแต่ขวางข้า อยากตายรึ?

"ที่นี่ไม่ต้องใช้เงิน แต่สิ่งที่ต้องจ่าย คือค่ำคืนน้ำผึ้งที่มีค่าดั่งทองพันชั่ง"

เสียงหวานเอ่ยถาม "ข้าจับมันได้ไหม?" แต่เขาตอบกลับทั้งที่จับจ้องนาง "แค่จับหรือ?"