“ท่านโหวฟู่หยูซวน อยู่ห้องเดียวกับข้าไม่เป็นอะไรหรอก ข้าไม่ทำอะไรท่านแน่นอนไม่ต้องกลัว ข้าเป็นคนชอบอดเปรี้ยวไว้กินหวานไม่ลักหลับใครง่ายๆ ฮ่าๆ"

"ท่านปู่บอกว่า งูพิษล้วนมีอันตรายห้ามไปเผลอเหยียบหางมันเด็ดขาด เช่นนั้นที่ข้าเหยียบหัวของมันจนแบนเช่นนี้คงไม่เป็นไรกระมัง" เสี่ยวหมิงตัวน้อยยิ้มร่า

ซูเม่ยนางไปเมืองหลวงร่วมเดือนแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง เขาต้องรีบไปหานางตามสัญญาให้เร็วที่สุด เมืองหลวงสถานที่กลืนกินผู้คนแต่ก็เป็นสถานที่ ที่ให้ผู้คนร่ำรวยเช่นกัน ซูเม่ยรอข้าก่อนนะ

เรื่องราวความรักหลากหลายที่แตกต่างกันด้วยเงื่อนไขต่างๆมากมาย สุดท้ายจะสามารถลงเอยสมหวังรักใคร่หรือจากกันไปตลอดกาล......

นางร้าย ร้ายขนาดนี้แหมจะไปแย่งพระเอกสุดหล่อของนางเอกอีกนะ ชั้นจะคอยดูแหมฉากหน้าหล่อนจะต้องหน้าแตก ตกน้ำไปพระเอกก็ไม่ช่วยหล่อนหรอก ปอดบวมตายเถอะแม่ แหมหน้าอกหน้าใจนี่เกินหน้า

“คุณคะ...บอกความจริงฉันมาเถอะ คุณเป็นใครมาจากไหน ส่วนฉัน...เป็นนาตาชาโรมานอฟค่ะ ”  หยางเหมาจิน "...."

'' ใครก็ได้ดึงข้าขึ้นไปที เร็วเข้า อ๊ะ ! ข้าหมายถึง ใครก็ได้ที่ไม่ได้หมายถึงสตรีบอบบางเช่นเจ้า '' '' พระองค์จะให้หม่อมฉันดึงขึ้นมาหรือจะตกหน้าผาลงไปแล้วให้ชายอื่นมาครอบครองหม่อมฉันเล่าเพคะ ''

สามีได้โปรดฟื้นขึ้นมาเถิด...ข้ารอท่านมาหนึ่งปีแล้วนะ เอ๊ะ ! ท่านฟื้นแล้ว แต่ไฉนพอตื่นขึ้นมาได้ก็มาหาว่าข้าหน้าแก่ นี่มันอะไรกัน.....อร๊ายยยย