ค้นหา

มีก้อนหินที่ไหนก็ไม่รู้บินมาตกใส่หัวแล้วก็มาเจอกับพระเจ้าสรุปคือจะได้ไปเกิดใหม่ก็เลยขอให้ไปเกิดใหม่ในไยบะแต่!ดันมาเกิดใหม่ในเกมไอเด็นที่ตัวเองไม่เคยเล่นมาก่อนอีก!!เนี่ย!!แถมเกิดเป็นอสูรอีก!!!!

เมื่อจู่ๆผมก็ตายแบบงงๆพร้อมกับมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กที่เป็นแวมไพร์ แถมยังเป็นโลกแฟนตาซีซะด้วยสิ และยังไม่มีความทรงจำของร่างนี้แม้แต่น้อย จะทำไงดีล่ะทีนี้

ก่อนยุคพันธนาการก่อนที่โลกนี้จะเกิด สิ่งที่มีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่หาง่ายและหายากในเวลาเดียวกัน บุคคลที่มาจากอีกโลกหนึ่งหรือโลก คงนัชิเอะ เรื่องเราสามารถดูต่อได้ ถ้าเกิดอ่านอ่ะนะ

ก็มีชีวิตเป็นนักเรียนมัธยมปลายปกติ ใช้ชีวิตนักเรียนไปเรื่อยๆ แต่พบว่าอยู่ดีๆวันหนึ่งก็ตื่นมาเจอเพดานที่ไม่คุ้นเคย นี่เราโดนลักพาตัวรึเปล่า

“อะไรจะรังเกียจกันขนาดนี้นะวริศ...คืนนั้นไม่เห็นจะอ้าปากขัดขืนสักแอะ”

จืดจาง ไม่มีใครสนใจ แต่เขาก็เป็นผู้ปกครองนะ!! ทำไมหละ? ไม่มีใครสนใจเขาเลยได้โปรด สนใจเขาหน่อย

"ฉันละนะ ชอบเอริจังที่สุดเลย"ใช่ค่ะแน่นอนว่ามันไม่ใช่ชื่อฉันแต่เป็นชื่อของตัวละครในเรื่องที่ฉันเป็นคนเขียนค่ะ เรื่องต่อจากนี้จึงไม่มีสาระแต่อย่างใด

จะทำไงเมื่อโลกแห่งความเป็นจริงมีแต่ซอมบี้ ปีศาจร้ายใครกันที่จะหยุดหายนะนี้

"ผม...ไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว" "ถ้าคุณไม่อยากมีชีวิตเพื่อตัวของคุณเองแล้ว งั้นมีชีวิตเพื่อรักผมดีกว่าเนอะ"

สมหวังทหารรับจ้างอายุ๑๘ปี ผู้มีฉายาว่า "คลังแสงเคลื่อนที่" เขาและเพื่อนๆได้รับภารกิจช่วยเหลือเด็กสาวที่ยังติดอยู่ในปากีสถานขณะที่พวกเขากำลังถอนกำลังนั่นเองเหตูไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

กฤตวิทย์ผู้ที่ชื่นชอบการเล่นเกมส์เป็นชีวิตจิตใจแต่เขาก็มีตรรกะแปลกๆอยู่นั่นก็คือการได้เป็นวายร้ายของเกมส์นั้นๆที่เล่น!!ทั้งๆที่ตัวจริงเป็นคนดีเอามากๆมาติดตามกันว่าเขาจะเลวทรามได้แค่ไหน...

เมื่อสองสาวเพื่อนรัก ได้ย้ายมาอยู่ร่วมกันเรื่องวุ่นๆ จริงเกิดขึ้น

ฉันคือสิ่งไม่มีชีวิต ฉันมีความคิดเป็นของตนเอง ฉันชอบการมองดูผู้คน และฉัน...ชอบเห็นความตาย เพราะความตายกับฉันคือของคู่กัน มีความตายจึงมีฉัน หากโลกนี้ไร้ซึ่งความตายก็จะไม่มีฉันในวันนี้

เมื่อตัวผมซึ่งอยู่ในโลกของ NPC อยากจะหนีออกจากบ้านอันแสนอึดอัด

มันใช่หรอ???ผมเป็นคนช่วยชีวิตมันนะ ทำไมมันทำกับผมยังงี้ และขุ่นพ่อครับอย่าโดนมันล่อลวงสิคร้าบบ โอ้ยย!!ชีวิตผมจะเป็นยังไงเนี้ย

ใคชอบแนวพี่น้อง ตลก สบายๆ(หรือเปล่าไม่แน่นะคะ) มาอ่านกันได้นะคะ

ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ผมรู้สึกแปลกๆ รู้สึกเหมือนมีคนตามมาตลอด พอหันหลังกลังไปดูปุ๊ป เชี่ย!!! หนังสืออีกแแล้ว.....

เฉื่อยชา เฉื่อยแฉะ เฉื่อยช้า นี่แหละเฉื่อยสไตล์

สีสัน? มีอยู่มากมายในทุกๆวันที่เราได้เห็น สีสัน แสดงถึงความรู้สึก อารมณ์ความคิด นิสัย สีสันเนี่ยมีมากมายจนนะบไม่ได้เลยล่ะ แต่สำหรับเรา สีสันที่ตั้งแต่เกิดมาเคยเห็นและสัมผัสมีเพียงสีขาวดำ