ค้นหา

จะเป็นอย่างไรเมื่อน้ำแกงยายเมิ่งไม่ได้ผล อวี้เหลียนที่ตายอย่างเสียสละในยุคสามพันต้องมาเกิดใหม่เป็นทารกน้อยที่มีความทรงจำและพลังดอกบัวของชาติก่อน

ฉันร้องไห้กับตอนจบของนิยายเรื่องนี้ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ ทำไมตัวละครที่ฉันรักต้องตาย ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากเปลี่ยนมันจริงๆให้เขามีตอนจบที่ดี.......ก็แค่คิด แต่ไม่คิดว่าจะทำได้จริง!!

ร่างกายข้า ตอบสนองแค่เพียงเจ้าเท่านั้น

การกลับมาของ'ดอกบัว'ที่เป็นหัวใจของ'ปีศาจ'

ข้าเกิดมาจากดอกไม้ มิอาจเอื้อมไปถึงพระองค์ผู้ทรงเป็นถึงรัชทายาทผู้สืบทอดราชบัลลังค์ // แม้เจ้าเกิดมาจากอะไร จะเป็นดินโคลน เถ้าถ่าน แต่สิ่งที่ชัดเจนคือเจ้าเป็นคนที่ข้ารัก

ตำนานของบุรุษแห่งเปลวไฟผู้เป็นปริศนา กับสาวน้อยผู้ดิ้นรนต่อต้านโชคชะตา และที่มาของพันธนาการซึ่งมองไม่เห็น หลอมรวมกันเป็น ‘อัคคีบงกช’ สะกดดวงใจชั่วนิรันดร์

เขาคือทายาทของผู้มีอิทธิพล ขณะเธอเป็นผู้ปกป้องประจำถิ่น ความวุ่นๆ จึงได้บังเกิดขึ้นณภูดอกบัว เมื่อนายน้ำตก ยายใบหญ้าและเพื่อนชายใจหญิงได้มาเจอกัน แล้วชีวิตแต่ละคนก็เพี้ยนไป รัก?เกลียด? สิ่งไหนที่ใช่

กัญจน์ได้ข้ามจากอนาคตมาจนเจอกับทวี

ข้ารึคือเทพธิดา?... ไม่ใช้นะ! ข้าไม่ใช้เทพธิดา แต่ข้าเป็นแค่เด็กน้อยธรรมดาๆ ที่เกิดมาพร้อมกับเหลียนฮวาเท่านั้นเอง

ในโลกที่ไม่มีใครคาดเดาได้ กับดินแดนที่ทุกคนเฝ้าฝันถึง ณ ดินแดนที่ผู้คนปราถนาแสงสว่างกับความมืด แต่การจะครอบครองทั้งสองสิ่งนั้น อาจจะต้องแลกกับวิญญาณทั้งหมดที่มี ตัวตนทั้งหมดที่เป็น กับความฝันของตัวเรา

"ยินดีด้วยครับมาสเตอร์ อาวุธของมาสเตอร์คือดอกบัวนั่นเองครับ"^_^ "ยินดีบ้านนายเถอะระบบ ดอกบัวนี่แค่ฉันจับแล้วไม่หักก็บุญแค่ไหนแล้ว!!"

เพราะวัยเรียนมันเป็นวัยแห่งความสดใส แต่สำหรับดอกบัวแล้ว มันคือช่วงเวลาแห่งความน่ากลัวชัดๆ // ว้าย...พี่เหนือ ปล่อยบัวนะ!!

" ฉันก็แค่มนุษย์ธรรมดาเท่านั้นแหละ แต่เพื่อน ๆ ของฉันก็เป็นมนุษย์แต่ไม่ธรรมดาน่ะ เพราะพวกเขาจะช่วยฉันปกป้องจักรวาลนี้ รวมถึงเหล่าขุนเทพ ปีศาจ และอสูรที่ฉันสร้างขึ้น ใครที่เป็นศัตรู ข้าจะทำลายให้สิ้น"

ยามเมื่อครบ 100,000 ศกสัตตบุษย์สีทองชมพูนุทหนึ่งดอกผุดขึ้นเหนือเกษียรสมุทรยามขึ้น 1 ค่ำ และบานส่งกลิ่นหอมรัญจวนไกล 100 โยชน์จนพระจันทร์เต็มดวงครบ 12 รอบ เพื่อเป็นสัญญาณแก่ทุกหมู่เหล่า