ค้นหา

คติของคนธรรมดา ใช่ชีวิตเรียบง่าย ไม่วุ่นวาย ไม่วิ่งใส่ปัญหา.... หากแต่ 'เธอ' นั้นเลือกที่จะไขว่คว้าด้วยสองมือเพื่อ 'ปกป้อง' ในสิ่งที่เอื้อมถึง . . . "ฉันจะช่วยได้เท่าที่ช่วย"

หากว่านายยังอยู่ นายคงจะรับรู้แล้วสินะ ว่าทั้งหัวใจของฉันเต็มไปด้วยนาย... 'กลับมาเถอะนะ โทยะ'

ในโลกที่ไม่มีใครยื่นมือมาหา เธอจึงไขว่คว้าด้ายเส้นหนึ่งที่ชื่อว่า 'สมาพันธ์วิลเลิน' เอาไว้ ไหนเลยจะนึกว่าการร่วมมือชั่วคราวจะถลำลึกไปได้ขนาดนั้น [Harem]

'พวกเขา' คนหนึ่งคือฮีโร่ผู้แสนดี ส่วนอีกคนคือวิลเลินผู้ไม่เคยแคร์ใคร ทั้งสองเป็นดั่งเปลวเพลิงที่พร้อมจะแผดเผาหัวใจของ 'เธอ' ให้มอดไหม้ไปด้วยความว้าวุ่น ความรักสุดร้อนแรงนี้จะลงเอยเช่นไร มาลุ้นกัน!

การที่ฉันต้องการมาจบชีวิต ด้วยสภาพที่น่าสมเพชขนาดนี้ เเต่พระเจ้ายังจะให้ ฉันไปเกิดใหม่อีกหรอ เอาเถอะงั้นฉันขอเเก้ไขสิ่งที่ฉันทำผิดพลาดในอดีตละกันไม่ก็ทำตามใจไปเลย

ร้อนจนกระดูกแทบหลอมละลาย... และเย็นเยียบจนด้านชา

สวรรค์นั้นหรือคือแดนแสนสุขที่ว่างเปล่า นรกคือสิ่งที่ไม่ควรแตะต้อง...แล้วความรักเล่า เกิดขึ้นได้อย่างไร?

เพราะเขาสามารถที่จะฆ่าคนทั้งโลกเพียงเพื่อที่จะช่วยฉันยังไงล่ะ

เรื่องราวสั้นตอนที่คัตสึกิ บาคุโก หรือคัตจังโดนวิลเลินจับตัวไป แล้วก็ดูเหมือนดาบิจะสนใจเขาเป้นอย่างมาเพราะแอบมองอยู่ตลอด

เมส คารามะที่หลุดไปอยู่โลกมายฮีโร่ด้วยอารมณ์ที่เบื่อหน่ายสุดๆก็เจอกับเด็กที่ทำให้เขาต้องปวดหัวแทนเบื่อ

“ความซวยครั้งที่1คือเกิดในครอบครัวโทโดโรกิ ยังพอเข้าใจ...” “ความซวยครั้งที่2คืออยู่ห้องเดียวกับโทกะตอนม.ต้นยังพอทนได้..” “แต่ที่คบอยู่คือฮอว์คแถมยังคบซ้อนกับจิซากิและโทกะ แx่งทนไม่ไหวแล้ว!!! ทำไมxูเลวจังวะ!!!”

ริมฝีปากฉีกยิ้มกว้างยามหันกลับมามองกองซากศพบนตึกร้าง ก่อนจะตัดสินใจกระโดดลงเพื่อหวังจะปลิดชีพตัวเองรอบที่ล้าน และครั้งนี้ก็ด้วย"นาย...มาช่วยฉันทำไม!?""ก็เธอจะโดดนี่"เวรเอ้ยเธออยากตาย

เกิดอีกทีกลายเป็นวิลเลินส่ะละ

เด็กแลกเปลี่ยนจากอเมริกาคนมักเรียนเขาว่า ไอ้เพี้ยนห้องA แต่เขาไม่สนหรอกเพราะเขาสวยอีกอย่างเขาเองก็มีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครจะเคยรู้เขาเป็นผู้ชายล่ะ.....ว่าไปเรื่องความลับนั่นไม่มีทางบอกหรอก

ผลข้างเคียงจากอัตลักษณ์ของฉัน คือ สูญเสียความทรงจำ..

เรื่องวุ่นๆของคราสฮีโร่กับคราสวินเลิน