ค้นหา

สวัสดีครับท่านผู้หลงมาอ่านก็นะ...เดาว่ามีคนมาอ่านเพราะครูสั่งให้เขียนกลอนกลอน หึหึ กลอน คือสิ่งที่คนสมัยนี้มักเบื่อหน่ายแต่มันจะมีคนที่ว่าไงดีล่ะ รสนิยมแปลก ที่ชอบเรื่องนี้ ช่างเถอะมาฟังของยุคใหม่มั้ย

“เมื่อกาลเวลาหมุนไป บางเรื่องราวอาจเลือนหาย แต่ความรัก… จะยังคงอยู่เสมอ” หากคุณเคยเพลิดเพลินกับวรรณกรรมพีเรียด ละครย้อนยุค หรือบทกลอนอันไพเราะ นิยายเรื่องนี้อาจเป็นสิ่งที่คุณหลงรักอีกครั้ง…

ดอกไม้...เป็นสิ่งที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ ทำให้คนอย่างฉันได้ปรุงแต่ง เพื่อบอกเล่าผ่านบทกวีเรื่องราวของความรัก ความสุข ความเศร้า และความหวัง ทุกดอกไม้มีเรื่องราว...รอให้คุณค้นพบความหมายที่ซ่อนอยู่ :)

เมื่อแรกรุ่นยามพระพายพัดผ่าน ทำให้พระธิดามักแว่วยินบทกานท์ ชาวประชาจึงเชื่อกันว่าเป็นอาการประหลาดอันเกิดจากมนต์ นั่นจึงเป็นเหตุให้สุรบถได้ดวงจิตของเทวธิดา...กลับคืน

วรก. ตั้งใจจะนำบทกวีที่เขียนไว้มาแบ่งปันให้อ่านกันนะคะ เปลี่ยนอิริยาบทจากการอ่านนิยายมาลองอ่านบทกวีกันดู บางอารมณ์ บางความรู้สึก ยากนักที่จะพูดออกไป ความจริง ความฝัน จินตนาการ อ่านเอาความบันเทิงนะคะ

บทกลอน กวี

กวีใดเล่าไร้ผู้แต่ง กวีใดเล่าไร้ผู้อ่าน กวีแบบนั้นย่อมไม่มีอยู่จริง...

บางทีที่สุดในการใช้ชีวิตก็คือการอนุญาตให้ตัวเองได้ทำในสิ่งที่รัก หากแต่ชีวิตอันน้อยนิดนี้กลับไม่ได้รับผิดชอบเพียงแค่เรื่องนิดน้อยที่อยากทำ เพราะงั้นตอนนี้สิ่งที่ทำสำเร็จแล้วพอใจมากที่สุดก็คงเป็นการบ่น

ในค่ำคืนที่ดวงดาวส่องแสงทอประกาย หัวใจของเราเฝ้าคิดถึงเธอ "รำพันแห่งใจ"

เรื่องนี้ เป็นบทกลอนสอนตัวเองที่แต่งขึ้นมาเพื่อให้เป็นการย้ำเตือนหลักการดำเนินชีวิตของผู้แต่ง หลังบทกลอนมีถอดความหมายแฝงและสิ่งที่ผู้แต่งอยากจะสื่อ เนื้อหาเป็นเพียงความเห็นส่วนบุคคล ขออภัยหากผิดพลาด

บทกวีกลอน ฉากนางเปลือย ฉากของเน่าเหม็น ฉากพลอดรัก ฉากการต่อสู้ ฉากการตาย ฉากความเชื่อ ฉากปรัชญา ฉากความคิดฝ่ายมาร ฉากผจญภัย ฉากความคิดฝ่ายธรรมะ ฉากตลก และคำพูดหรือประโยคที่ปลุกเร้าอารมณ์ รุนแรง ยั่วยุ

ฝนที่ตกลงมาในฤดูนี้ อาจจะมีน้ำตาของฉันเป็นส่วนประกอบ

“ฟ้าหายหม่น...ฝนยังโปรย” เป็นผลงานบทกวีนิพนธ์ ที่ วรก.ประพันธ์ขึ้นจากหลากหลายความรู้สึก ขอมอบเป็นความสุขแก่คุณผู้อ่านและหวังว่า ฟ้าของเราจะไม่หม่นหมองอีกต่อไป

หากเปรียบชีวิตเป็นการเดินทางไกล เราต่างผ่านอะไรมามากมายจากการเดินทางครั้งนี้ กลอนเหล่านี้สะท้อนอารมณ์ของผู้เขียน ในระหว่างการเดินทางนั้น ทั้งจากผู้คน สื่อ และสิ่งแวดล้อมรอบตัว ในแต่ละช่วงเวลาของชีวิต

ธรรมชาติของคนเห็นแก่ตัว สุดท้ายจะไม่เหลือใคร เพราะตัวเองไม่เคย มอบความจริงใจให้กับใครเลย

ฉันพบเธอในฝัน และเมื่อยามรุ่งสางมาถึง แสงแดดที่สาดส่องลงมาประทับบนใบหน้า จะเสกให้เธอหายไปอีกครั้ง

เจ้าหลง เรื่องสั้นคำกลอนส่งเสริมการอ่าน แต่งในรูปแบบกาพย์ยานี ๑๑

รวมเรื่องราวเรื่องสั้น และบทกลอนเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่มากไม่น้อยเกินไป