ค้นหา

ทิวาลับ ราตรีกาล ครองม่านฟ้า เมฆาเคลื่อน เลือนจันทรา พาโศกศัลย์ ค่ำคืนเศร้า สายลมหนาว ดวงดาวหวั่น โฉมบุหลัน ฉายแสงหล้า นภางาม

“กาลเวลาปลิดชีพบุหงาร่วงหล่น ไร้ปรานี ยามราตรี มิอาจข่มใจให้หลับตา เผ้ารอดวงจันทรา ดั้นเมฆมาเยี่ยมเยือน ผู้คนหมื่นพัน ปรารถนาเพียงท่านผู้เดียว”

เขาคือจอมอันธพาล ยักษ์ใหญ่ใจร้าย ผู้ชายขี้เก๊ก ฯลฯ คือผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอรักตลอดมาและเธอจะรักเขาไปตลอดชีวิต

เมื่อตะเกียงส่องสว่างยามสิ้นแสงพราย มนตร์มายาพิศวาสจักร่ายกล ดลจิตเจ้าครวญคิดทุรายทุรน ใฝ่ปรารถนาอุ่นไอเพียงกายข้า

“แสงสว่างพาดทับร่มเงาเคลื่อน สายฝนพรำลบเลือนรอยรักหวาน ลมรำเพยพัดผ่านน้ำตาพร่าง หิมะโปรยกลบพรางทางหวนคืน”

ฉีกทุกกฏความเป็นสุภาพสตรี รีไทร์ผู้ชายห่วยๆ ออกไปจากชีวิต

แหวกว่าย-วน เงาลวง ดวงจันทรา มัจฉาเขลา แรงอ่อนล้า เศร้าโศกศัลย์ รสน้ำตา ขมเท่าใด มิหลาบจำ สุขหนึ่งค่ำ ช้ำระทม ชั่วบั้นปลาย

แรงปรารถนาเปรียบดั่งเงาเล่ห์กลที่ส่องสะท้อนในแววตาและไม่มีใครสามารถปิดบัง