ผู้หญิงใจร้าย ตอนที่อยากเรียกกระผมว่าคุณ พอเสร็จสมก็จิกหัวเรียกไอ้ เรียกแก กระผมล่ะสมเพชเวทนาตัวเองเหลือเกิน อุตส่าห์เร่งลิ้นเร่งมือ ส่งคุณหนูขึ้นสวรรค์จนแทบจะเป็นตะคริว ช่างทำคุณบูชาโทษแท้ ๆ

เขาและเธอต่างก็ได้รับบทเรียนชีวิตมาอย่างสาหัสสากรรจ์ในวันที่ทั้งสองฝ่ายมีบาดแผลเต็มตัว เธอจะเปิดใจรับความรักจากคนเคยเลวอย่างเขาได้หรือไม่... "งามขำ...ฮักอ้ายบ่"

ความรักและความลับที่ต่างคนต่างซ่อนเร้น ทำให้เขาและหล่อนรู้สึกทั้งรักทั้งชัง ซ้ำยังมีภูติผีวิญญาณและเหล่าอันธพาลหัวไม้มาสร้างความอลหม่านปั่นป่วน แล้วเขาและหล่อนจะรักกันได้อย่างไรหนอ

อารมณ์ห่วงหาอาลัยชั่ววูบ ทำให้หล่อนเกือบจะผวาไปฉุดรั้งร่างสูงใหญ่เอาไว้ เขาก้าวเท้าขึ้นเหยียบขอบหน้าต่างอย่างว่องไว ชายหนุ่มหันมายิ้มให้หล่อน และกล่าวทิ้งท้ายว่า “สักวันเราจะได้เจอกันอีก”

อันน้ำตาลหวานวางอยู่ใกล้มด มดจะอดใจได้หรือไฉน แม้นมีฟืนไฟขวางกางกั้นไว้ จักฝ่าฟันฟืนไฟไปกลืนกิน

‘ม่อเยวียน’ ต้องการแก้แค้น(อดีต)ว่าที่เจ้าสาวผู้ที่ทำให้ตนกลายเป็นหม้ายขันหมาก เขาวางแผนการณ์ที่จะเล่นงานหญิงสาวเอาไว้สารพัด แต่... เหตุใด ‘อวี้หลัน’ ผู้นี้ถึงได้น่ารักนักเล่า!

เธอคือสาเหตุแห่งความคิดถึงอันหมกมุ่นทั้งปวง ฉะนั้น... เขาจะปล่อยให้เธอลอยนวลไปได้อย่างไร

บทลงโทษของหญิงสาวสองคนที่ถูกจับได้ว่าแอบลักลอบเล่นเพื่อนคือการทะลวงพวกนางด้วยกระบองเนื้อหนังอันเดียวกัน!

“ท่านจะรู้ได้อย่างไร ว่าข้าต้องนึกเสียใจ" ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม แขนข้างหนึ่งโอบเอวบางรั้งร่างอรชรกลับเข้ามาในวงแขน "ข้าย่อมเข้าใจความรู้สึกของเจ้าอย่างแน่นอน เพราะเราสองคนมีใจตรงกันเสมอ"

ทุกคืน... ที่ไพลินฝันเห็นตัวเองมีอะไรกับผู้ชายในยุคโบราณชื่อว่า ‘ขุนเพชร’ เขาเป็นชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่มีรูปร่างสูงใหญ่กำยำ ผมหยักศก ผิวสีทองแดง

เธอถูกเขาข่มเหงทรมานอย่างโหดร้ายทารุณ เพราะเธอคือลูกสาวของฆาตกรที่ฆ่าพ่อของเขา

เมื่อไหร่ที่ไพลินเห็นหน้าขุนเพชรในความฝัน เมื่อนั้นเธอต้องโดนเขาจับกดอยู่ร่ำไป และค่ำคืนนี้ ก็เช่นกัน...

#ร้อนรักตำหนักใน “ข้าต้องการเห็นเจ้ากับเหยียนหมิงสานต่อเรื่องที่ค้างคากันเอาไว้” “ไท่จื่อ!!?” หญิงสาวแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ทว่าความปรารถนาอันเร่าร้อนโจ่งแจ้งที่ฉายผ่านแววตาของเขา แสดงออกอย

เมื่อราชันแห่งแวมไพร์ตกหลุมรักสาวน้อยวัยเตาะแตะ และการเลี้ยงต้อยคือสะพานเชื่อมสายใยรัก

แรกจุมพิตริมผีปากเพียงแผ่วเบา ไฟสวาทใยรุมเร้าถึงทรวงใจ

เมื่อตัดสินใจก้าวขาเข้ามาในถ้ำเสือแล้ว ย่อมไม่อาจหันหลังกลับ

ร่ำสุราครวญคร่ำ ท่ามแสงจันทรา หนาวลมบูรพา ยากข่มจิตหลับใหล เปลวเทียนมอดดับสิ้น น้ำตารินไม่เหือดหาย วันวานรักปานไฉน ชีวาวายมิผันแปร

บนโลกหล้าหาใดยั่งยืนยง ฤดูกาลคงหมุนวนบ่หยุดยั้ง รักโลภโกรธหลงคือตัณหา ผู้ใดเล่าครองคู่นิรันดร์ได้ แม้ฟ้าดินบ่หาญกล้าเป็นสักขี สุรานารีเพียงปลดเปลื้องให้ทุกข์คลาย ตราบใดที่ชีวาบ่วางวาย มหานทีมิอาจ

เสน่ห์อันร้อนแรงของเขาได้แผดเผาและผลักดันให้เธอหลงลืมตัวกระทั่งพลั้งเผลอทำเรื่องน่าละอาย จนทำให้เธอถูกแรงปรารถนาดึงดูดและจมดิ่งสู่วังวนราคะอันแสนเร่าร้อนที่ยากจะถอนกายถอนใจ

ว่านฮวาเจิ้นจำเป็นต้องป้ายมลทินให้เหวินซู่เพื่อรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล ความรักระหว่างนางกับเขาจึงกลายเป็นความแค้นที่ต้องชำระ!