ค้นหา

สวัสดิ์ดีค่ะ ไรท์รู้นะค่ะว่ามีบุคคลที่อวยคู่ไอชูอยู่ไม่น้อย(หรือเปล่า)แต่ไรท์อวยแน่ค่ะ5555+ สำหรับใครที่อวยนะค่ะ ขอเชินได้ทางฟิคนี้เลย

[ความทรงจำอันเลือนรางในวันคริสต์มาส.. จะหวนกลับคืนมาเพื่อเติมเต็มตัวตนและหัวใจของเธอ ..ได้มั้ยนะ?] [ถ้าเธอต้องการทบทวนและยืนยันเรื่องราวในวันคริสต์มาสปีนั้น ฉันก็จะเป็นคนช่วยเธอเอง พร้อมกับสิ่งนี้..]

เขาพูดกันว่า... เมื่อร่างกายอ่อนแอลง จิตใจที่เคยเข้มแข็งก็จะอ่อนแอตามลงไปด้วย และนั่นก็คงจะจริง...

น่าประหลาด... แม้ว่าเธอจะไม่ได้เอ่ยเอื้อนถ้อยคำใดๆออกมา ฉันก็รับรู้ได้ถึงเสียงหัวใจอันแท้จริงของเธอ... ไม่ต้องพูดอะไรนะ.. แค่นี้ฉันก็หลงรักเธอจะแย่แล้ว

จุดเริ่มต้นของการกระทำบาป ที่มีอาจรู้ว่า ‘ผลของบาปนั้น คือความตาย’

เวลาอันยาวนานที่ทำให้คนสองคนกลับมาพานพบกันอีกครั้ง การพบกับอีกครั้งด้วยตัวตนจริงๆของทั้งสอง เหตุผลคงเป็นเพราะอะไรไปไม่ได้ นอกจาก “พวกเขาทั้งสองถูกสร้างขึ้นมาเพื่อคู่กัน”

หากพระเจ้ามิอาจปล่อยคนแปดเปื้อนอย่างเธอให้เป็นอิสระ... ก็ขออย่าได้ให้อภัยต่อความผิดบาปมหันต์ของเธอด้วยเช่นกัน!!!

ขนนกร่วงโรยลงข้างกาย จิตใจแตกสลายกลายเป็นเพียงเศษแก้ว จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ต้องฝืนต่อไป กัดฟันกลั้นใจต่อหยดเลือดของตัวเอง...