ค้นหา

ยักษ์ตนอื่นอาจไม่รู้แต่ไมยราพรู้ว่าจาห์นาวีหลานชายที่ถูกเลี้ยงดูแบบผู้หญิงของเขานั้นมันร้าย มันหาเรื่องส่งตัวเองมาอยู่วังบาดาลยังไม่พอยังมาหน้าด้านพาลิงเผือกมาบอกว่าเป็นเมียอีก ไอ้หลานวายป่วงเอ๊ย!!!

ทศพลรู้สึกไม่ยุติธรรมทุกครั้งเมื่ออ่านรามเกียรติ์แล้ว ได้เห็นทศกัณฐ์ตาย ทั้งๆ ที่ความผิดต้นเรื่องมาจากเทวดา แถมเทวดายังโกงแบบหน้าไม่อาย อย่าให้เขาเอาคืนแทนได้เชียวล่ะ จะเอาให้ขายหน้าทั้งสามภพเลย

นางมีเพียงเป้าหมายเดียว คือคอยกันพี่ชายทั้งสองออกจากความวินาศสันตะโรทั้งปวงในลงกา...จนกระทั่งเขาก้าวเข้ามาในวงโคจรของนาง

เมื่อปีศาจจากแดนไกลบุกถึงดินแดนสุวรรณภูมิ วีรบุรุษจากสองโลกจึงต้องร่วมแรง รวมใจ ต่อกรกับอำนาจมืด! หนุมาน วานรเผือกแห่งหิมพานต์ ผนึกกำลังกับ ขบวนการ 5 จอมพิฆาต โกเรนเจอร์! ศึกนี้...เดิมพันด้วยชะตาโลก!

เทียนไขชังนิลพัทอย่างกับอะไรดี แต่เพราะเหตุการณ์บังคับ เขาจึงต้องตามติดไปแทบทุกที่ แต่แล้วหัวใจกลับไม่รักดี ทั้งที่เธอกับเขาไม่มีอะไรเข้ากันได้เลยสักนิด... (ภาคต่อ หนุมานถวายรัก)

ถ้าตัวละครโปรดที่เราชอบ มีตัวตนขึ้นมาในโลกแห่งความเป็นจริงและในยุคนี้ มันจะเป็นยังไงกันนะ?

ตอนตายก็อนาถ โดนส่งมาเกิดใหม่ก็ยิ่งอนาถ!!

"แม่ทิวายอดแก้วตาของพี่ ไหนมาให้พี่ได้กอดได้หอมให้ชื่นใจหน่อ-!" โครม! "สาวใช้ในเรือนมันมาบอกกับน้องว่าท่านพี่เรียกอีหญิงรับใช้เข้าไปในห้องบรรทม...เช่นนั้นมึงก็นอนนอกห้องไปเถอะไอ้หนุมาน!" "เมียจ๋า!"

เด็กหนุ่ม ชื่อ ทิทยุ ได้หมดลมเพราะความอิฉาริษยาของรุ่นพี่ในคณะโขนของตนเเละได้กลับมาเกิดใหม่เป็นยักษ์ซะงั้นอ่ะ! "กูต้องรอดละวะ" "อย่ามาเกี้ยวกู!!"

เพราะอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน​ ทำให้ผมได้ชีวิตใหม่...แต่ไอ้ชีวิตใหม่ที่ว่า....ผมดันเกิดมาเป็นลูก​ ของสองวานรที่ไม่ถูกกันในโลกรามเกียรติ์!!! เฮ้ย!!! ในเรื่องมันไม่ได้บอกนี่หว่า!!!!

เมื่อ ณ เวลาตายได้ตายพร้อมกัน แล้วทำไมถึงมีแค่เธอที่ฟื้นขึ้นมาล่ะ? ถ้าเป็นอีกคนที่ฟื้นเธอคงไม่ต้องมาสวมรอยเป็นพระชายาของยักษ์แบบนี้หรอก

"เอ้า!ไอนี่...มา!มาต่อยกันหน่อยสิ!"เธอสุดจะทนเเล้วนะ! เป็นทหารเอกของพระรามเเล้วไง ฉันจะกลับบ้าน ถ้าไม่ช่วยก็ถอยไป หน้าของชายหนุ่มเเข็งค้างเล็กน้อย "กิริยาไม่สมหญิง.."

ไม่มีเจตนาทำให้ตัวละครเสียหาย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนมาจากความคิดของผู้แต่งท่านสิ้น

เมื่อลิงอย่าง หนุมาน และยักษ์อย่าง ทศกัณฐ์ ต้องมาอยู่ในสงครามเพื่อรบกันแต่ทั้งสองลืมเรื่องราวในอดีตหละ

ฉันคิดว่าตัวเองต้องกำลังฝันอยู่แน่ๆ เพราะฉันก็เคยฝันแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน เมื่อตอนเด็กๆ แต่มันแปลก ทำไมกันนะ ฉันถึงรู้สึกคุ้นเคยกับโลกนี้จัง.....

จะเป็นยังไง หากเรื่องราวในวรรณคดีชื่อดัง ไม่ได้จบ แบบที่เราเคยรู้จัก เรื่องราวการต่อสู้ที่ดำเนินมาถึงยุค ปัจจุบัน จะดุเดือดแค่ไหน อะไรที่ทำให้การต่อสู้นั้น ยาวนานขนาดนี้กันนะ

ดรุณีน้อยในวันวานที่น่าอดสู บัดนี้กลับเติบใหญ่มารานรอนพญายักษ์ผู้เป็นบิดา

"จงบอกเรามา เจ้ามีนามว่ากระไร" อุปราชแห่งขีดขินตรัสถามหญิงสาว "กาลอัจนา" คิ้วสีชาดกระตุกเล็กน้อยเมื่อปากอิ่มบางสวยได้เอ่ยชื่อของผู้เป็นมารดามาแทน "เด็กเวร"

นิยายเรื่องนี้ปรับแต่งมาจากวรรณคดีรามเกียรติ์ที่ไม่มีเนื้อหาความเป็นจริง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเจ้าค่ะ

'พริ้มเพราเพลินตานักหนา โปรดเมตตาใจพี่ให้ร่มเย็น' วายุบุตรว่าพลางเอื้อมมือหมายปลดสไบสีกลีบบัวให้พ้นตา ทว่า... 'ปิยโต ชายเต โสโก ที่ใดมีรักที่แห่งนั่นมีโศก' นางตอบพร้อมพนมมือสวดมนต์เสียอย่างนั้น