ค้นหา

ผมไม่ใช่เด็กที่มีความสามารถโดดเด่น เรียนไม่เก่ง แต่ก็ไม่ได้แย่มาก ซึ่งเด็กที่เป็นแบบเดียวกับผมนั้นจะถูกเรียกอีกอย่างว่า 'เด็กค่าเฉลี่ย'

ถูกอัญเชิญไปต่างโลก แต่ไม่มีใครเห็นผมเลย แม้แต่ไอ้คนอัญเชิญมันยังไม่เห็นผมเลย

บางครั้ง การเป็นตัวจริงก็ไม่มีประโยชน์อะไร ... ถ้าหากคนที่เรารัก ทำให้เรารู้สึกไร้ตัวตน 'ช็อตฟิค' ห้าตอนจบ, ลีซุนกยู โจวคยูฮยอน และ เจสสิก้าจอง

ถ้าพูดถึงดอกไม้ที่สวยและงดงาม ทุกคนก็จะคิดว่าเป็นดอกกุหลาบ แต่ทุกคนไม่มีวันรู้ว่าความรู้สึกของดอกไม้มันคืออะไร มันอาจเป็นความสุข ความเศร้า มันเกิดกับคนหลายประเภท การที่เราดอกกุหลาบอาจเกิดอันตราย

ผมตายแล้วเกิดใหม่เป็นตัวประกอบจืดจางไร้ตัวตนล่ะ!?

เพื่อนที่ไม่ทิ้งคุณ

ถ้าคุณเป็นดวงจันทร์ผมจะเป็นดวงดาวที่เฝ้ามองคุณห่างๆ เป็นแสงเล็กๆที่คุณไม่เหลียงแล

ทุกคนต้องการการยอมรับจากคนรอบข้าง ทุกคนอยากเป็นที่รักของคนรอบตัว ลองคิดให้มีใครสักคน ต้องเผชิญกับความเหงาและโดดเดี่ยวตั้งแต่เกิดจนตายสิ...ถ้าวันหนึ่ง คนๆนั้นคือคุณละ คุณจะรู้สึกอย่างไร

"ควรจดจำเอาไว้ว่าถูกใจไม่ได้หมายความว่าจะชื่นชอบเสียเมื่อไหร่" วลีเด็ดที่ถูกเอ่ยจากปากคนตรงหน้าเพียงประโยคเดียวทำให้ข้าจำขึ้นใจ....ตราบถึงปัจจุบัน

อยู่ดีๆคนไร้ตัวตนเเบบผมก็โดนจีบ...

ในยุค 2600 ได้มีวิญญาณรับใช้เกิดขึ้น ซึ่งวิญญาณเหล่านี้จะทำหน้าที่รับใช้พวกมนุษย์ และมีโอกาสกลายเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ได้ เช่น พริมโรสและยูมิ

เรื่องรักวุ่นๆจะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าไม่มีหนุ่มสุดฮอตกันยัยคนไร้ตัวตนใรงเรียน "นี่นาย!!จะตามฉันไปถึงไหนกัน" ฉันหลังกลับไปตวาดไอ้เก๊กที่เดินตามหลังฉันอยู่ "ก็อยากตาม ไม่มีกฎข้อไหนที่ห้ามไม่ให้ตามกันนี่"

กลอนเน่าๆ ที่เกิจากอารมณ์พาไป

ไม่ว่าจะที่ไหนเมื่อไหร่ คนเหล่านี้ก็ไร้ตัวตนเสมอมา ไปไหนไม่มีใครรู้ ชื่ออะไรไม่มีใครทราบ คนเหล่านี้มาสร้างตำนานอย่างเงียบเฉียบ และจากไปดุจสายลม

ถ้าจะถามนายไร้ตัวตนล่ะก็ เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่มีใครมองเห็นเขา และถ้าคุณไม่รังเกียจแมวขี้เรื้อนที่เขาอุ้มอยู่ล่ะก็ เขาก็หวังว่าคุณจะร่วมเดินทางไปด้วยกัน ไปตามการผันแปรของฤดูกาล