ค้นหา

หลังการต่อสู้กับแฮชเชอร์แห่งมิติ ร่างของมุราตะ ฮิเมโกะ ทะลุผ่านมิติตกไปยังโลกแห่งอัตลักษณ์และได้รับความช่วยเหลือ เธอก็ตั้งปณิธาน ขอเป็นเปลวเพลิง ปกป้องภัยร้ายและนำทางพวกเขาไปสู่อนาคต

ความรักเป็นสิ่งสวยงาม และเป็นปริศนาที่หลายคนพากันตั้งคำถาม มีคำตอบหลายแบบ ซึ่งขึ้นอยู่กับวิธีไขปริศนาของแต่ละคน

; สำหรับ​ ' เขา​ '​ เธอ​ เปรียบดั่งแสงสว่างในดวงใจ

อยากช่วยทั้งฮีโร่และวิลเลิน นี่คือสิ่งที่ต้องทำ (Spoiler Manga)

ตัวเธอก็เคยคิดอยากทะลุมิติหรือไม่ก็ไปเกิดใหม่ในโลกอนิเมะแบบที่อ่านในนิยายเหมือนกันนะ แต่นั่นก็แค่คิดเองเฉยๆนะเฟร้ย ไม่ได้อยากไปจริงๆซะหน่อย!!

"แหม ใครไปคิดกันละครับว่ายุคสมัยมันจะเปลี่ยนไปเร็วขนาดนี้" พ่อมดแห่งบุปผาดอกไม้กล่าวเอ่ยชมกับภาพเบื้องหน้าตนเองด้วยรอยยิ้ม

"ถ้ายังติดเกมอยู่ป๊าจะไม่ให้เติมเกมแล้วนะ" "ไม่ได้นะป๊า!!!ป๊ารู้มั้ยว่าเกมคือชีวิตจิตใจของหนูน่ะ"

เราเจอกันที่ตรอกร้างแห่งหนึ่ง "พี่ชาย ที่ตั้งโด่ตรงกางเกงนั้นมันคืออะไรเหรอ" "ถ้าอยากรู้ก็ลองเปิดดูดิ"

เด็กหนุ่มโชคร้ายที่ตายเพราะครอบครัวของตัวเอง และเขาได้รับโอกาสครั้งที่ 2 จากพระเจ้าให้ไปเกิดที่โลกอนิเมะ แต่ความโชคร้ายของเขาก็ยังคงอยู่ จนวันหนึ่งเขาได้พบกับชายที่จะเป็นฮีโร่อันดับ 1 ของโลก

-อาชีพฮีโร่หรอ? ไม่ล่ะขอผ่านพวกฮีโร่งานเยอะจะตายชัก-

" รักเเรกเเละตลอดไปของฉันคือเธอ " ปิ้ง!รักเเรกของ Hero No.1 ออลไมต์ จะเป็นยังไงกันนะ . . . . . * เนื้อหาในเรื่องบางส่วนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง *

7 วันต่อจากนี้จะทำให้คุณได้รู้ถึงความหมายของความอบอุ่น

โชคชะตา มันคือสิ่งที่นำพาให้เราทั้งสองนั้นได้มาพบเจอกัน และโชคชะตา มันก็ยังได้มอบพลังแห่งสายสัมพันธ์และมิตรภาพอันแข็งแกร่งให้กับเราทั้งสอง นี่คือเรื่องราวคำสัญญาที่จะก้าวข้ามอดีตไปยังอนาคตของคนสองคน

ฉันได้ซื้อเกมที่กำลังดังอยู่ในตอนนี้มาเล่นเพื่อความสนุก แต่ว่ามันจะมีแค่ความสนุกอย่างเดียวจริงหรอ? ถ้าหากว่าในเกมไม่ได้ให้แค่ความสนุกอย่างเดียวแต่กับให้ทั้งความกลัว ความเศร้า ความสุข และความรักล่ะ?

เรื่องราวชีวิตของผมที่ถูกโชคชะตากลั่นแกล้งมาตั้งแต่เกิด…

เมื่อลืมตาตื่นขึ้นก็ดันพบว่าตัวเองอยู่ในโลกอีกใบ อยู่ในร่างของใครสักคนที่หน้าตาเหมือนกันอย่างกับถอดแบบมา อยู่ในโลกที่ใครๆต่างก็มี 'อัตลักษณ์'

อัตลักษณ์ พลังบางอย่างที่ทำให้มนุษย์นั้นเป็นมากกว่ามนุษย์ ถ้าช่วยใครไม่ได้ ก็ไม่ต้องเป็นสิฮีโร่ เขาขอเป็นวิลเลินก็ยังดี ขอแก้แค้นสักครั้ง และบางครั้งเขาอาจจะยังไม่รู้จักตัวเองดีพอ

จากที่ปวดหลังคล้ายจะเป็นออฟฟิศซินโดม จู่ๆก็ดันมีหนูปริศนาลากคอถีบส่งไปเป็นยอดมนุษย์ที่ต่างโลกซะงั้น แต่ไหงที่คุยกันไว้จะต้องมีระบบด้วยไม่ใช่รึไงฟะ

‘เรือนผมสีเงินนั้นมันทำให้ฉันนึกถึงเธอเสมอจริงๆ’ ‘ฉันคิดถึงเธอจัง...คามิลลา’