ค้นหา

คามิลล์เคยถูกยกย่องให้เป็นเทพีแห่งสงครามก่อนหน้าที่จะละเมิดกฎของเทพจนถูกทอดทิ้งให้หลับใหลไปชั่วนิรันดร์ แต่ทั้งๆอย่างนั้นเธอก็กลับลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ตรงหน้าเขาผู้เป็นเหตุผลที่ทำให้เธอต้องหลับใหล

— ด่าพ่อล่อแม่กันซะขนาดนี้ อยากได้มังกรขาวไวส์โลเกียเป็นพ่อเขยหรอครับ?

'แองเจลิน่า วลาดิเมียร์' เป็นแค่จอมเวทย์อัญเชิญธรรมดาๆ.. จริงๆนะ ... (ไรท์ติดสอบค่า ฮือㅠㅠ)

ไม่มีแม้แต่ความทรงจำ ใช้ชีวิตรอดไปวันๆราวกับคนตาย จนกระทั่งได้มาเจอกับสิ่งที่ทำให้มีเป้าหมายในชีวิตอีกครั้ง ' แฟรี่เทล '

หากได้เข้าไปอยู่ในเรื่องที่ชอบก็คงดีใช่ไหม? จะทำอย่างไรเมื่อ‘คุณ’ตื่นขึ้นมาในโลกของเหล่าจอมเวทด้วยความทรงจำยุคปัจจุบัน ‘นี่…ตัวฉันในโลกนี้เป็นจอมเวทแห่งแฟรี่เทลอย่างงั้นเหรอ!?’ { HAREM x Reader }

ฉันไม่ได้หายไปไหน ฉันอยู่กับทุกคนตลอด เพียงแต่ว่าพวกนายแต่ไม่เห็นเท่านั้นเอง

เส้นผมเหมือนดั่ง"ดอกราชพฤกษ์" ดวงตา เหมือนดั่ง"สุริยา" ผิวกายา ดุจดั่ง"จันทรา" คำพวกนั้นถูกพรรณนาไว้กล่าวถึงใครบางคน

เด็กหนุ่มได้ เสียชีวิตไป จากอุบัติเหตุ ได้ทะลุไปเกิดใหม่ ในโลกแฟนตาซี

ทุกคนหายไปบนเกาะเทนโร่ นัตสึกับเลวี่ที่ติดภารกิจพิเศษจึงรอดมาได้ด้วยความโชคดี หลังจากที่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นนัตสึก็สาบานว่าจะล้างแค้นให้ทุกคนและขึ้นเป็นมาสเตอร์กิลล์รุ่นที่สี่จากแรงพลักดันของทุกคน

[รีไรท์และรีพล็อต] เรื่องราวของพวกเราที่ถูกแก้ไขให้ต่างออกไป เรื่องราวที่ขึ้นอยู่กับปลายปากกาของผู้เฝ้ามองคนนี้

แฟรี่เทลคือกิลด์อันดับหนึ่งในฟิโอเร่ แต่แฟรี่เทลไม่ได้มีแค่ภูต หากแต่ยังมี... เทพธิดาผู้ใจดีดุจนางฟ้า และแข็งแกร่งดุจปีศาจ!

"ขอบคุณที่โลกใบนี้ยังใจดีให้ฉันได้เห็นหน้าของเธอแบบนี้อีก......." คำพูดของชายหนุ่มที่มองตามหญิงสาวที่ไร้สัญญาณชีพผ่านม่านตา

เธอเปลี่ยนท่าให้ชายหนุ่มอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนส่วนเธอลงมานั่งข้างเขาบนเตียงเเทน เธอมองมาที่เขาด้วยสายตาเป็นห่วง เขายกมือขึ้นมาลูบเเก้มใสปลอบโยนร่างหญิงสาวหน้าหวาน “คิดถึงฉันมั้ย คนสวย…

ความรักที่เหมือนโชคชะตาทำให้เค้ากับเธอได้เจอกันแต่พระเอกที่ซื่อบื้อเรื่องความรักมากๆแล้วเขาจะเข้าใจไหมนะว่าความรักคืออะไรกัน?

เช้าหลังจากงานฉลองของกิลด์ ลูซี่ก็ตื่นมาพบว่าตัวเองได้มีอะไรกับนัตสึที่เป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของเธอ!!!

หนึ่งเดือนต่อมาหลังสิ้นสุดสงครามอัลวาเรซ การผจญภัยครั้งใหม่ก็ได้เริ่มต้น ลูซี่รับภารกิจสำรวจเกาะที่ปรากฏขึ้นอย่างปริศนา การเดินทางไปยังจุดหมายทำให้เธอเริ่มเข้าใจถึงพันธสัญญาของ 'ฮาร์ทฟิเลีย'

แปลเถื่อนตามเคยค่ะ

เพราะโชคชะตาที่นำพาให้เธอทั้งสองได้มาพบกัน เพราะความฝันของอีกคนที่ทำให้พวกเธอต้องลาจาก สองผู้เป็นที่รักของทวยเทพจึงได้ประสบกับเรื่องราวมากมายที่มีทั้งสุขและทุกข์ แต่ทุกข์ใดก็คงไม่แย่ไปกว่าทุกข์ที่เกิด

ความโดดเดี่ยว ความอ้างว้างเดี่ยวดาย โศกเศร้า ที่ต้องเก็บฝืนใจไว้ รอคอยผู้ที่ชี้ทางสว่าง หากวันนั้นเราไม่บังเอิญพบกัน ฉันจะเป็นเยี่ยงไร ขอบคุณฟ้าที่เมตตา

ดวงดาวไม่เคยหยุดที่จะส่องแสง มันเพียงลดแสงของตัวเองเพื่อให้พระจันทร์​ดูโดดเด่น