ค้นหา

กว่าจะรู้ตัวมันก็"สายเกินไปเเล้ว" ผมขอโทษที่ไม่ได้ทำอะไรตอบเเทนคุณ​บ้างเลย

SS โชคชะตายังกลั่นแกล้งเขาไม่หยุด ทำไมคู่แห่งโชคชะตาของเขาต้องเป็นเด็กพอตเตอร์ด้วย เขายอมเป็นแมวไปตลอดชีวิตยังดีซะกว่า เหมียว HP ตอนคุณเป็นแมวเนี่ยน่ารักกว่าตอนเป็นคนเยอะเลยนะ ศาสตราจารย์

อดีต ปัจจุบัน อนาคต ทั้งหมดนี้ มีเพียงชายคนหนึ่งที่ยังคงจดจำทุกอย่างได้แม้คนรอบตัวจะหลงลืมมันไปจนหมด และเซเวอรัสคือชายคนนั้น

เรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิง ไม่มีเจตนาล้อเลียนหรือทำให้เกิดความเสื่อมเสียต่อผู้ใด ถ้าเกิดผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่องของเซเวอร์รัส สเนป กับ แฮร์รี่ พอตเตอร์

สูญเสียไปตลอดกาลอย่างไม่มีวันหวนกลับคืน

เซเวอร์รัสค้นพบว่ารสชาติกาแฟที่ตนชอบไม่ได้ขมปร่าเหมือนอย่างเคย เมื่อรสหวานของมันแทรกผ่านเข้ามาอย่างเชื่องช้า [Coffee verse] **อ่านข้อมูลเบื้องต้นด้วยนะคะ

ชายวัยกลางคนครั้งหนึ่งเคยเป็นเด็กชายผู้รอดชีวิต กาลเวลาผ่านไปทำให้เขาร่วงโรยไปทุกที และความสงบนั้นก็จบลงเมื่อมีกลุ่มคนกำลังหาทางย้อนเวลาไปยุคสงคราม (HPSS) (DMHP) (SSHG)

We were once a romantic mystery, be in love with each other actually is tacit agreement. ไม่มีใครรู้ว่ารักนี้จะเป็นเช่นไรจืดจางเมื่อใด อาจจะต้องเจ็บปวดหรือรักมากมายก็อยู๋ที่ใจสองใจที่เติมใจให้กันต่อไป

แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับการกลับมาครั้งใหม่ มีหลายอย่างที่เปลี่ยนแปลง ตัวเขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

DM ทำไมเจ้าวิสลีย์ถึงเกลียดฉันนักหนา? HP แล้วทำไมพ่อทูนหัวนายถึงเกลียดฉันขนาดนั้น? DM ก็เขาเกลียดพ่อนาย.. HP เขาก็เกลียดชื่อเสียงตระกูลนาย..

ถ้าเกิดว่าเจมส์ พอตเตอร์มีพี่ชายล่ะ? statut ; กำลังจะรีไรท์จ้า

หลังสิ้นสุดสงครามและตัดสินใจหายตัวไปจากสังคมพ่อมด สุดท้ายแล้วเซเวอรัส สเนปจำต้องกลับมาทำหน้าที่ของเขา ‘ปกป้องแฮรี่พอตเตอร์’

แฮร์รี่ผู้ไม่เคยเชื่อคำกล่าวว่า'เรื่องแย่ๆมักเกิดในวันฮาโลวีน'เริ่มฟังหูไว้หูกับเรื่องดังกล่าว แต่หลังประสบอุบัติเหตุสุดโชคร้ายในวันนั้น มันก็เปลี่ยนความคิดของเขาต่อความโชคร้ายของเขาไปอย่างมีนัยสำคัญ

"ผมเกลียดคุณ​ศาสตราจารย์​ คุณมันใจร้าย" "แล้วเมื่อคืนใครบอกรักฉันกันนะ"

หลังจบสงคราม ลอร์ดโวลเดอร์มอร์ได้จากไปอย่างไม่หวนกลับคืน เหล่าคนดีที่ถูกสังหารกลับมาอีกครั้ง แฮร์รี่ที่ต้องกลับไปเรียนฮอกวอตส์จะเป็นอย่างไร

หลังจากที่ขบคิดกับตัวเอง แฮร์รี่ก็ได้ข้อสรุป สิ่งที่เจอตรงหน้าไม่ใช่การย้อนอดีต เพียงแต่นี่คือโลกคู่ขนาน ที่ซึ่งเหล่าคนสำคัญยังมีชีวิตอยู่

Au Thai

Professer,I'm sorry