ค้นหา

ต้นซากุระที่พร้อมจะโอบประคองกระดิ่งแตกร้าวเพื่อที่สักวัน...กระดิ่งลมจะส่งเสียงไพเราะอีกครั้ง

การสูญเสียที่มาพร้อมคำสัญญาที่เจ็บปวดได้ตอกย้ำถึงการมีอยู่ของชีวิตที่คงเหลือให้เดินหน้าต่อไป…อย่าใช้ความแข็งแกร่งเพื่อทำลาย แต่จงใช้มันเพื่อปกป้อง นั่นคือสิ่งที่ ‘ คาวาฮายะ ฟุยูเอะ ‘ ต้องแบกรับ

เพราะต้องการหาผู้ที่เคยช่วยเหลือเธอและเพื่อนในเหตุการณ์ชุลมุน สึกาวาระ ชิอากิ จึงมาที่เมืองมาโคจิเพื่อตามหา แต่อนิจจาดันเผลอไปสอบเข้าโรงเรียนนักเลงเสียได้ "เป็นผู้หญิงคนเดียวในโรงเรียนจะรอดไหมเนี่ย!!"

เราพบด้วยรัก และจากด้วยรักเช่นกัน

ฉัน"เทนชิฮานะ ยูเอะ"คนนี้ตายอนาถมากดีที่ท่านพระเจ้าให้แก้ตัว แต่ขอเถอะคือฉันต่อสู้ไม่เป็นโว้ย ยังดีที่พระเจ้าให้พรมาบ้าง เฮ้อ เหนื่อย ดีละ ฉันจะหาคุณสามีให้ได้เลย

"ปะป๊าสอนไว้ว่า 'ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็เอาด้วยคาถา ไม่ได้ด้วยเสน่หา ก็เอาด้วยน้ำตา' เพราะงั้นเราจะทำทุกวิถีทางให้นายมาเป็นของเราให้ได้!!" อาสึกะ ฮารุกะ ได้กล่าวไว้

เมื่อพูดถึงคุโระโยไคภาพจำของชายหนุ่มรูปร่างบึกบึน นิสัยแข็งกร้าวดุดันก็คงจะฉายชัดขึ้นมาทันที แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าแท้จริงแล้วอีกฝ่ายก็เป็นแค่เด็กหนุ่มตัวเล็กจ้อย เจ้าของร้านแฟชั่นสุดโด่งดังคนนั้น

"ฉันไม่ใช่สุนัข... ที่จะมาดีใจเวลาถูกนายมาลูบหัวนะ"

ยินดีต้อนรับครับ รับชาอะไรดีครับ?

“ สวัสดี ผม จิเสะ ” เด็กปีหนึ่งโรงเรียนฟูริน อดีตเคยอยู่ชิชิโท แต่พอได้พบกับคุณฮิอิรางิก็รู้เลยว่า คนคนนี้แหละคือคนที่ผมคลั่งไคล้!!

ตัวเล็กจึ๋งเดียวประหนึ่งชิวาว่า แต่พอได้ออกลายก็โคตรห้าวด่องๆ ได้โปรดเถิดคาซึมิพวกเขาตามจับจนแทบจะไม่ทันแล้ว!

การอยากจะอยู่อย่างสงบมันลำบากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ? เขาเพียงแค่อยากจะอยู่อย่างสงบกับน้องสาว แต่กลับต้องมาต่อสู้เพื่อปกป้องผู้คน หนำซ้ำเขายังไม่รู้ตัวอีกว่าตนกำลังถูกจ้องมองราวกับจะกลืนกินเขาทั้งเป็น

ซาโต้ซังน่ะใจดี -- จริงๆนะ?

"ตัวตึงฟูริน"คือฉายาของ โฮโจ ไอริ ที่เธอได้เดินทางกลับมาเมืองเกิดเพื่อต่อโรงเรียนมัธยมปลายที่ขึ้นชื่อเรื่องการต่อสู้นามว่าฟูริน โรงเรียนแห่งนี้เหมือนเป็นผู้พิทักษ์ของชาวเมือง...

เครื่องจักรสังหารของรัฐบาลอย่างเธอจู่ๆก็กลายเป็นเด็กมัธยมปลายโรงเรียนฟูรินซะงั้น ให้ตามหาความสุขของตัวเองงั้นหรอ ของแบบนั้นมันมีจริงที่ไหน ทั้งที่คิดแบบนั้นแต่เธอกลับได้เจอเขาอีกครั้งกันล่ะ...!

พ่อสอนไว้ว่าถ้ารู้สึกตกหลุมรักใครให้เดินหน้าจีบเลย เพราะงั้น “ฉันชอบนาย เป็นแฟนกันนะ”

พวกนายแน่ใจนะว่าตัวเองเป็นนักล่า ทำไมชอบทำตัวเสื่อมเสียกันจังเลยวะ!

ครั้งแรกคือความบังเอิญ ครั้งที่สองคือโชคชะตา หากแต่ครั้งต่อมาเกิดขึ้นจากความตั้งใจ

สิ่งและสัตว์ที่เธอถูกเปรียบเทียบบ่อยๆคือ "เจ้าหญิงของฟูริน" และ "ผีเสื้อราชินี" โบวอิ้ง—เด็กสาวที่หนีจากอดีตเพื่อเยียวยาตัวเอง แต่เมื่อมันตามทวงคืน เธอจะยอมจำนนหรือสู้เพื่ออิสรภาพ?