ค้นหา

โนโซมิคิดว่าอคคทสึ ยูตะเป็นคนที่ควรรักษาระยะห่าง ไม่ควรเข้าใกล้แต่หัวใจไม่เคยฟังเหตุผล เธอรู้ดีว่าไม่ควรปล่อยให้มันเลยเถิดแต่สัมผัสของเขาเหมือนกับดักที่พยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถออกจากหลุมไร้ก้นบึ้งได้

'เมื่อโตขึ้น วันนั้นเราจะเข้าใจถึงเหตุผลในการมีอยู่ของตัวเอง' ใครบางคนเคยบอกเอาไว้แบบนั้น แต่จนแล้วจนรอดเธออายุเข้า18 ก็ยังไม่เห็นวี่แววที่ว่าสักนิด

'ความรักคือคำสาปที่บิดเบี้ยวที่สุด' ใครคนหนึ่งเคยพูดไว้แบบนั้น และริกะคิดว่ามันอาจจะเป็นจริงก็ได้ เพราะไม่อย่างนั้นมันคงอธิบายไม่ได้ว่าทำไมชีวิตของเธอถึงยังติดพันอยู่กับอคคทสึซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ดี

ชายหนุ่มมืดมนได้เกิดใหม่ในโลกแห่งวิญญาณจารย์ แต่เขากลับปลุกสปิริตและพลังวิญญาณไม่ได้ แต่เขานั้นได้รับระบบวิชาไสยเวทย์ เขาเลยผลันตัวมาเป็นผู้ใช้คุณไสยที่ต่างฝ่ายต่างต้องการตัว

จำได้ว่านอนหลับอยู่ดีๆก็มาโผล่ในที่ที่ไม่รู้จักซะแล้ว แถมยังมาอยู่กลางที่เขาต่อสู้กันอีก!!

"สัญญานะพอโตขึ้น ยูตะกับยูกิจะแต่งงานกับฮารุกะ!"คำสัญญาของเด็กหญิงดวงเนตรสีเขียวเป็นคำเอื้อนเอ่ยพันธนาการของความรักชั่วชีวิตของพวกเขา

ใคร ๆ ต่างก็นิยามฉันว่าเป็นเสือสาว แต่ไหงมาถูกลูกหมาจ้องจะขย้ำแทนล่ะ?! เสียศักดิ์ศรีที่สุด!

อามามิยะ รินะ เป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนคาราสึโนะ แต่ไม่เคยมีใครเห็นเธอเดินกับผู้ชายคนไหน หรือมีผู้ชายมารอกลับบ้านด้วยกัน ก็เลยคิดว่าเธอไม่มีแฟนนะสิ

“ฉันจะฆ่านาย!!”เด็กสาวร่างเล็กเปรอะเปื้อนด้วยหยาดโลหิตดวงตาสีเข้มแดงก่ำเดือดดาลเปลี่ยนจากสัตว์ตัวเล็กเป็นราชสีห์กระหายเลือด “ยอดเยี่ยมไปเลยใบหน้าแบบนั้นแม้กระทั่งชาติก่อนก็ไม่เคยได้เห็นเลยนะเนี่ยย”

มี อคคทสึ ยูตะ ที่ไหน ก็ต้องมี ทาจิบานะ ริเอะ ที่นั่น — ทาจิบานะซังเหมือนแม่ที่คอยเลี้ยงเด็กเบบี๋เลย ใคร ๆ เขาก็พูดกันแบบนั้น “ ใช่ค่ะ ฉันกำลังเลี้ยงว่าที่สามีให้เหมือนเลี้ยงลูกของเราไงคะ! ”

" ผมแค่อยากเป็นที่พึ่งพาให้ใครสักคน และต้องการเข้าใจความรู้สึกใครสักคน อยากจะตอบแทน อยากจะขอบคุณก็เท่านั้นเองครับ . . . "

" ชนะทุกคนบนโลกใบนี้ยกเว้นเธอ "

ขมขื่น ลอยฟุ้ง ไร้ซึ่งความชัดเจน หลงละเลิงกับความหอมหวานเสียจนเสพติด กว่าจะรู้ตัวก็เจ็บเจียนตาย นั่นแหละความรัก

"สำหรับผม เธอช่างเหมือนกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานในช่วงฤดูใบไม้ผลิ"

คิดถึง (v.) ; ยูตะ เมื่อไหร่จะกลับมาญี่ปุ่นสักทีนะ (´。＿。｀)

กล่าวว่าช่วงเวลาระหว่างดวงอาทิตย์ตก แสงสีส้มกระทบผิวน้ำสาดส่องไปทั่วบริเวณก่อนจะลับขอบฟ้าไปคือช่วงเวลาที่ ' อามาโนะ ฮิราอิ ' โปรดปราณที่สุด