ค้นหา

“ฉันไม่สนหรอกว่าคนพวกนั้นจะพูดถึงฉันว่ายังไง เพราะพวกเขาไม่ได้รับรู้เรื่องจริงของฉัน พวกเขาได้ยินแค่สิ่งที่อยากจะได้ยินเท่านั้น”

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมสัมผัสถึงความรู้สึกอบอุ่นปนจั๊กจี้ในหัวใจเพียงแค่เห็นหน้าของใครบางคน บางที ฤดูใบไม้ผลิของผมคงจะมาถึงแล้วอย่างที่อลันพูดจริงๆ

เกิดใหม่เป็นน้องสาวของคนที่ไม่คิดว่าจะได้เป็นนี่เอาจริงแล้วมันก็แปลกๆอยู่หรอกนะ..

เมื่อวันธรรมดาๆของสึนะ รินทาโร่ได้จบลงเพียงแค่ถูกเด็กสาวปี1มาสารภาพรัก . . "ชอบนะคะรุ่นพี่สึนะ" ♡ . ห๊ะ! O_o

เขา...อดีตร่างสถิตหางเดี่ยว...เงาสายลมของนินจาหมู่บ้านทะเลทราย เธอ...ดอกไม้ (แสนรักสุดหวง) ของเงาไฟของนินจาหมู่บ้านใบไม้

ฉันพยายามไขว่ขว้าดาว แต่สุดท้ายก็พังเละไม่เป็นท่า

เพื่อน เพื่อน เพื่อน อะไรก็เพื่อน แต่เขาไม่ได้อยากเป็นเพื่อนไง!

“ อ้อนวอนขอรักจากหนูมาตั้งนาน ครั้งนี้พี่ของมีเจ้าตัวน้อยกับหนูได้มั้ยคะ ”

เมื่อเธอส่งจดหมายให้เขา เรื่องทุกอย่างจึงเกิดขึ้น นี่ เธอนะเป็นคนเขียนจดหมายนี้สินะ! อาเร๊ะ อาเร๊ะ!? ฉันเองละคะ(?)

จากโตเกียวไปเฮียวโงะ

น้ำเสียงและแววตาในวันนั้นผมยังจำได้ดีไม่มีลืมเลือนเลยครับ ทุกวันผมชอบแอบมาฟังบทบรรเลงเปียโนของรุ่นพี่เสมอ ถึงแม้คนอื่นจะพากันหวาดกลัวกกรรมการคุมกฎอย่างพี่ แต่ผมนี้สิดันหลงรักพี่..จนได้