ค้นหานิยาย

"ค่าจ้างเยอะขนาดนี้ จะให้ขับรถไปดวงจันทร์เหรอคะ"

แต่ทั้งๆที่เราทั้งคู่ต่างก็รู้ว่ารักกันมากแค่ไหน แล้วทำไมถึงไม่มีใครกล้ารั้งใครไว้เลย

ทำยังไงดี.. เมื่อรู้ว่ามีโรคจิตคอยตามติด แต่ไม่สามารถเปิดเผยตัวว่ารู้ตัวได้

ความรักของฉัน = สู้ชีวิตเเต่ชีวิตดันสู้กลับ

เมื่อได้เจอบังทันในฝันในฝันและใครคนนั้นไม่เป็นอย่างที่ฝันเอาไว้ และตัวเองก็ดันไม่อยากตื่น ทั้งที่รู้ดีกว่ายิ่งอยู่ในฝันก็ยิ่งเจ็บปวด.... นิยายเรื่องนี้มันเศร้านะ...

เราสามารถซื้อนาฬิกาที่ไหนก็ได้ แต่เราไม่สามารถซื้อเวลาที่ผ่านไปแล้วกลับมาได้…

"ถ้าเธออยากจะสมหวังกับซอกจิน เธอต้องใช้ดวงตาของจองกุก และถ้าเธออยากได้ดวงตาของจองกุก เธอต้องทำให้จองกุกหลงรักเธอ" ยุนกิยื่นข้อเสนอ "เธอจะตกลงมั้ย"

หลังจากฟื้นขึ้นมาจากรพ ป้าชุดดำให้บัตรกำนัลหมูกระทะป้าน้อยกินฟรีตลอดชีพมา จากนั้นชีวิตฉันก็ไม่ธรรมดาอีกต่อไป

โตแล้วดื้อกับพี่หรอข้าว… ทำไมการหนีพี่ยุนกิมันถึงเจ็บแบบนี้นะ! ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ

สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าจะเทพหรือมนุษย์ต่างก็รักและหวงแหนชีวิตของตนกันทั้งนั้น แต่โง่นักที่พวกเขายอมแลกแม้กระทั่งวิญญาณเพื่อความรัก และเรียกสิ่งนั้นว่าเป็นการเสียสละ

เมื่อ 'คุณ' ถูกฝากไว้กับคุณชายมาเฟียแสนเย็นชา แต่จริงๆแล้วเขาน่ะ : มองทำไม อยากโดนตีก้น?

บุคลิกภายนอกที่ดูลึกลับน่ากลัวสำหรับใครหลายๆคน แต่ตรงข้ามกลับน่าสนใจและน่าค้นหาสำหรับเธอผู้ห้าวหาญ อยากใกล้ชิดและครอบครองเขา เรื่องจะเป็นอย่างไรเมื่อเธอกล้าท้าทายอำนาจมืดเพื่อเข้าไปในโลกของเขา . . .

"เธอควรจะขอบคุณฉันด้วยซ้ำที่กรุณายื่นมือไปให้เธอจับ" เสียงผู้ชายตรงหน้าเอ่ยขึ้นก่อนจะถือวิสาสะคว้าข้อมือของฉันไปจับเอาไว้ "มาจับมือฉันทำไม ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบ!" เขาเสาะยิ้มมุมปากพลางยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน... "ก็เพราะเธอไม่ชอบไงฉันถึงได้ทำ!"

Today's mood

เธอคิดเหรอว่าจะอ่อยผู้ชายคนอื่นได้ หึ! เป็นเมียฉันอย่าร่าน เพราะฉันกระแทกแรง ;)

"ชอบผู้ชายแบบไหน?" เขาที่กำลังมองฉันจากบนเตียงนุ่มนั้น กลับมองด้วยสายตาแปลกประหลาด แต่อึกใจเดี่ยวดวงตากลับแปร่งประกาย เสียงทุ่มกล่าวออกมาราวกับเสียงกระซิบ"เปลี่ยนคำถามดีกว่า เธออยากได้ฉันรึเปล่า?"

"ปล่อยฉันไปเถอะนะ..ได้โปรด" "..หึ ตลกดีนี้.. ทางเดียวที่เธอจะไปจากฉันได้.... ก็คือ'ตาย'เท่านั้น!" "ถ้าฉันตาย ฉันจะไม่ต้องเจ็บปวดอีกแล้วใช่มั้ย?...."