รอยรักที่แสนเลือนราง
ทุกอย่างมันเป็นความทรงจำไปแล้ว คุณกลับไปดูแลครอบครัวของคุณเถอะ ฉันกับลูก เราอยู่กันสองคนโดยไม่มีคุณ นั่นคือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรา
- 22
- 22.38K
- 66
- 3 ก.ค. 65 / 00:30 น.
ไม่พบรายการคอลเล็กชัน
เรามีคอลเล็กชันในระบบมากมาย
ลองมาหาคอลเล็กชันเรื่องโปรดของคุณกัน
ทุกอย่างมันเป็นความทรงจำไปแล้ว คุณกลับไปดูแลครอบครัวของคุณเถอะ ฉันกับลูก เราอยู่กันสองคนโดยไม่มีคุณ นั่นคือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรา
อันนากำลังจะเดินตามรอยของแม่อย่างนั้นหรือ ไม่ใช่ซะหน่อย ก็แม่ของเธอหนีจากพ่อไป แล้วค่อยตั้งท้องไม่ใช่หรือ แต่ตัวเธอน่ะ ท้องแล้วค่อยหนีต่างหากเล่า
นาคี วีรัง อาฆาตุคุเนติ ... เสียงสาปนั่นดังก้องทั่งทั้งนที ไม่ว่ามหาสมุทร แม่น้ำ ลำคลอง บึง สระ หรือแอ่งน้ำเล็ก ๆ คำสาปนั้นจะติดตัวนางทุกภพทุกชาติไป
ร็อก ศิงขริน โรเจอร์ จำต้องตกกระไดพลอยโจนทำทุกทางไม่ให้ธาราทิพย์หนีกลับไปทำลายงานแต่งงานที่กำลังจะจัดขึ้นและเมื่อคนแปลกหน้าสองคนร่วมบ้านเดียวกันที่กลางป่า อาการพลั้งเผลอใจจนรักกันและกันก็บังเกิดขึ้น
“ไม่ผิดหวังที่ได้ฟันเป็นคนแรก” ภัทรวรินทร์ดันตัวเขาออกห่างแล้วยิ้มถามเสียงหยันกลับไปในทันที “มั่นใจขนาดนั้นเลยหรือคะว่าเป็นคนแรกของฉัน”
อภิยาถูกส่งไปทำงานที่ไร่เทียมพสุธา เพื่อชดใช้หนี้ของคุณลุงอรรถพล
ใส ซื่อ บริสุทธิ์ผุดผาดนั่นมารยาชัดๆ เมื่อถึงแก่เวลาเขาจึงตามมาลงอาญากับเธอ แต่ไฉนเลยถึงกลายเป็นอาญาสีชมพูไปได้ ใครคาดหวังนางเอกใสซื่อบริสุทธิ์ผุดผาดเงียบหงิมสนิมสร้อย ‘อาญาสีชมพู’ ไม่มีให้จ้า...
“ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีใครเอามาทำเมียหรอก รู้ไว้ด้วย” ธนากรบอกเสียงเยาะใส่เด็กดื้อตาใสที่เขาเคยนึกเอ็นดู “แต่ก็มีคนแก่โง่ๆคนหนึ่งเคยบอกข้าวอยู่หรอกค่ะ ว่าอยากให้ข้าวมาเป็นแม่ของลูก”
'ถ้าเปรมสะดวกแล้ว รบกวนกลับมาคุยเรื่องหย่ากับพี่ด้วย' ประโยคนั้นสั้นก็จริง แต่มันครบทุกใจความสำคัญ และบาดลึกลงไปในความรู้สึกของภรรยาอย่างเธอจนอยากร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
เพราะเหตุใดธรรศและมัฌชิมาจึงหันหลังจากกัน ซ้ำร้ายความสัมพันธ์คืนเดียวยังสร้างดวงใจน้อยๆน่าหลงใหล แต่ถูกซ่อนเร้นภายใต้รอยรักของคนทั้งคู่อีกด้วย
เตี้ย ล่ำ คล้ำ สิวอย่างเธอมีเวลาแค่ 180 วันที่จะจับพยัคฆ์ให้อยู่มัด แล้วเธอจะใช้อะไรจับผู้ชายแบบนั้นกันเล่า
"เพียงต้องมางานแต่งของน้ำตาลกับคุณวิชญ์ให้ได้นะ"เพียงใจยิ้มรับเซียวๆก่อนวางสายลง งานแต่งที่ถูกเชิญไปนั่นอีกตั้งหลายเดือน เธอจะกล้าพาท้องที่โตขึ้นเรื่อยๆไปงานของคนใจร้ายแบบนั้นได้อย่างไร...
หากนายแพทย์ภวินท์รู้ว่าเธอซุกลูกแฝดของเขาเอาไว้อย่างมิดชิด อาจยื้อไม่ยอมหย่า กระบวนการซ่อนลูกจากพ่อ จึงบังเกิดขึ้น
“อย่าสำคัญตัวผิดขนาดนั้นณัชชา เรื่องที่เราทำเมื่อคืนไม่ได้เกี่ยวกับเมื่อเจ็ดปีก่อนอะไรทั้งนั้น มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของมนุษย์ อ้อ แล้วก็รีบแต่งตัวซะนะ ออกจากห้องนี้ก่อนเที่ยงด้วยก็จะดีมาก”
“อยู่กับแม่นะครับ พ่อต้องทำงานก่อน เดี๋ยวมาใหม่” “บ้าแล้ว ใครแม่ใครพ่อ” “คิดอะไรกับผมหรือเปล่า ผมยังไม่ได้พูดชื่อเลย ทึกทักเก่ง”
“ใครเป็นน้องคุณไม่ทราบ” “ได้ ต่อไปนี้จะไม่ให้เป็นน้องแล้ว”
ดรัลรัตน์คือแม่เลี้ยงเดี่ยวหิวเงินในสายตาของใครต่อใคร วันดีคืนดี คนเป็นพ่อเกิดต้องการลูกของเขากลับคืน
“ถ้าพี่หมอกเกลียดซินนัก พี่หมอกก็หย่ากับซินเลยสิคะ” “ถึงวันคลอดเมื่อไร พี่จะลากเธอลงจากเตียงทำคลอดไปหย่าวันนั้นเลย ไม่เชื่อก็คอยดู!”