Bluewood

“พุทโธ พุทโธ แม่จ๋าช่วยรวิชด้วย!”“เจ้าพูดบ้าอะไร!” นั่นเป็นเสียงของคน ไม่ใช่เสียงคำรามของสิงโต!

มันไม่ทำให้เจ็บปวด ทว่าทำให้รู้สึกเหมือนลอยละลิ่วไปบนท้องฟ้า และมองเห็นดาวกระพริบพราวอยู่เบื้องหน้า

ชายหนุ่มเผลอแค่นยิ้ม เมื่อนึกสงสัยว่า ปัณกรเคยเศร้า เสียใจกับเรื่องราวในชีวิต หรือรู้สึกผิดที่ทำให้คนอื่นเจ็บปวดบ้างหรือเปล่า เขาหยุดความสงสัยในใจนั้นไว้ เมื่อลูกบอลกลิ้งมาหยุดตรงหน้า

“พี่จะจูบเท่าที่นายต้องการ และถ้านายต้องการมากกว่าจูบพี่ก็จะให้”