เพียง...เม็ดทราย

"ฉันไม่ใช่ของสาธารณะ" "แล้วเป็นของใครมิทราบ" "ของเธอไง" (หวงน้องสาวเพื่อนท่าไหน ให้ได้เป็นเมีย?)

'คุณหมอฟันเป็นผู้ชายที่หน้ามึนที่สุดรู้ตัวไหมคะ' 'แต่หมอที่หน้ามึนแบบนี้้เป็นของมีนคนเดียวนะ' นอกจากฝีมือผ่าตัดคุณหมอยังเหลี่ยมจัดอีกด้วย

หลุดเข้ามาอยู่ในนิยายที่ตัวเองเป็นคนแต่งทั้งทีแต่ดันมาอยู่ในร่างนางร้ายซะได้หนำซ้ำ...ยังกลายเป็นผู้หญิงของพระรองอีก ปั่ดโธ่เว้ยย!

ดำดิ่งไปกับการหลงอยู่ใน"กลรัก"ของเธอ และการ"แก้แค้น"ของเรา โดยทั้งคู่มีหัวใจเป็นเดิมพัน

ออกไปข้างนอกดีกว่า ตรงนี้ผมฉีดยาไม่ถนัด

"บทจะเย็นชาก็ราวกับภูเขาน้ำแข็ง บทจะร้อนแรงก็พร้อมจะหลอมละลายเธอทุกเมื่อ"