10ปี ความลับที่เธอซ่อนไว้มิดชิดคนอื่นคิดว่าเธอ'ใส' เขาถึงขั้นได้ใจใช้เธอเป็นเครื่องเดิมพัน ความลับกำลังถูกรื้อฟื้นเช่นเดียวกับเกมหัวใจที่เดิมพันด้วยศักดิ์ศรีระวัvให้ดีอาจจะมีเคสมาอย่างเสือกลับอย่างแมว

เมื่อเธอมีอดีตไม่งดงาม ส่วนเขาคือคนที่เฝ้าประคบประหงม พยายามลบอดีตของเธอ นับตั้งแต่แรกสบตาเขาก็รู้แล้วว่า เด็กน้อยที่เขาช่วยยายดูแลจะต้องเป็นของเขาเท่านั้น “พี่จะทำแบบนั้นกับเธอ”“ได้”“เธอไม่กลัว

แม่ดอกรักเอ๋ย คงไม่เคยรักใคร ฉันจะบอกอะไรให้การมีผัวไม่ใช่เรื่องไม่ดี เธอรักฉันได้ ฉันจะไม่ทำให้เธอต้องว้าเหว่และเสียใจ ขอแค่ให้เธอรักใคร่แค่ฉัน หลงใหลแค่ฉันก็พอแล้ว...

เธอและเขารู้จักกันครั้งแรกจากแชท เสน่หา ปรารถนา หลงใหล และถักทอใยแห่งกิเลสตัณหา สุดท้ายคล้ายยังดูแคลนหัวใจของกันและกัน...ความฝัน ความแค้น ความลับ และความสัมพันธ์นี้จะจบลงหรือเดินต่อ...

“แต่แม่ทูนหัว คุณจะยอมเชื่อว่าที่ผัวคนนี้หน่อยไม่ได้หรือไง” แม่ทูนหัวบ่นอุบอิบข่มความเขินอาย “ใครเขาจะให้คุณเป็นกัน” “เป็นอะไร” “ก็เป็น...” “เป็นผัว?”

ดวงตาคมกริบฉายแววเจ้าเล่ห์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยของเธอ รอยยิ้มมุมปากยกยิ้มน้อย ๆ เอ่ยแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงเย้ายวน "เธอเคยบอกว่าพี่เหมือนแมว งั้นเธอกล้าพอที่จะรับเลี้ยง แมวอย่างพี่ไว้หรือเปล่า"

ถ้า...เขารักเธอจะดีแค่ไหน ถ้า...เธอไม่ไปจะดีเพียงใด ถ้า...หัวใจตรงกันคงไม่ไปไหน สุดท้าย ถ้า...เขาแต่งงานไป และเธอไม่ใช่เจ้าสาวจะเกิดอะไรขึ้น

“หนูหงส์ลูก...” นั่นไงถ้า'ลูก’เมื่อไหร่จะมีภัยมาเยือนทันที “ขาาาป้าตรี” สะเลเตหันไปมองคุณแม่ของเจ้าบ่าวที่ปรี่เข้ามาหาเธอด้วยสภาพหน้าเป๊ะผมปัง “ช่วยป้าด้วยเถอะจ้ะตอนนี้เจ้าสาวหนีงานแต่งไปแล้วลูก"

...รสขมของกาแฟที่อีกฝ่ายน่าจะดื่มไปก่อนหน้ามีความหวานและหอมเจืออยู่จาง ๆ เขาไม่ได้พยายามจะบีบคั้น แต่อารมณ์อันหลากหลายที่ผสมปนเปยิ่งกดยิ่งประทุนั้นช่างน่าโมโห เขาเหมือนคนหิวโซขาดอาหารเป็นแรมเดือน

หากเธอเป็นคนเอาความลับของเขาไปเผยแพร่ก็เท่ากับว่าเขาสามารถจัดการคนอย่างเธอได้อย่างไม่มีเงื่อนไข ในเมื่อเธอไม่รักษาสัญญา เขาก็ไม่จำเป็นต้องเป็นสุภาพบุรุษกับเธออีก!

อุตส่าห์ปฏิญาณแล้วว่า จะไม่รักเขา แต่หัวใจไม่รักดีก็ไม่เชื่อฟัง เขาเป็นเจ้านาย ส่วนเธอก็แค่ผู้จัดการส่วนตัวส่วนหัวรวบหาง จะอ้างอะไรให้ได้รักดีล่ะจึงจะไม่ถูกว่ากินบนเรือนเคลื่อนย้ายกลายเป็นกินเจ้านาย!

“ฉันน่าจะจำชั้นผิด”ดวงตาอัยย์หรี่แคบมองคนที่ยัง ‘แถ’ ข้าง ๆ คู ๆ ไปเรื่อยอย่างเอาเรื่อง “ไม่ผิดหรอก” มือหนาคว้าเอวคอดของคนชอบหาเรื่องใส่ตัวเดินตัวปลิวไปที่ห้องหนึ่ง เขาเปิดประตูแล้วดันเธอเข้าไปข้างใน.

เขาถูกตามไล่ฆ่าเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่โชคดีได้เธอที่เป็นเพียงผีไร้บ้านยืมร่างคนอื่นมาใช้ช่วยไว้ สุดท้ายเขาตอบแทนด้วยการอยากได้เป็นเมีย ต่อให้ปฏิเสธอย่างไรคนเอาแต่ใจอย่างเขาก็จะเอาให้ได้

เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก ถึงไม่อยากแต่งงานเป็นสะใภ้ภูธร แต่เพราะคำว่าบุญคุณค้ำคอ พอแต่งงานมานึกว่าจะแค่เหนื่อยธรรมดาใครจะรู้ว่าหน้าที่ 'เมีย' นั้นเหนื่อยมากกก

เธอแค่ทำผิดแผน แต่เขาน่ะมาผิดห้อง ที่ต้องได้กลับไม่ได้ ที่ไม่อยากได้ดันต้องรับไว้เพราะจำใจ แต่ทำอย่างไรได้จบศึกต้องแยกจาก แต่เธอดันพลาดท้องนี่แหละ ปัญหา!

ปลัดหนุ่มมาดนิ่งปะทะสาวน้อยจอมซน หากเปรียบเขาเป็นหิน เธอก็จะตั้งตนเป็นน้ำ กัดเซาะใจแข็ง ๆ ของเขา ถึงสุดท้ายจะเข้าตำรา “น้ำหยดลงหินทุกวัน หินบอกรำคาญ ไปไกล ๆ” ก็ช่าง เธอจะนั่งเฝ้าหินให้หินทลายสักตั้ง

เจ้านกนั่น ไม่สิหมอนั่นกลับคว้าข้อเท้าเธอไว้มั่น ขณะกำลังจะหันไปมองกลับต้องร้องกรี๊ดออกมาเมื่อร่างกายหนาไร้เสื้อผ้าห่มกายได้ย้ายร่างจากพื้นโผมาหาเธอแทน เลือด! เลือดทั้งนั้นเลย!!!

“แต่ฉันหนาวแล้วนะคะขอกอดหน่อยได้ไหม ฉันหนาวจริง ๆ นะ”เธอพยายามไขว่คว้าเพื่อโผเข้าหาไออุ่นจากคนหน้าดุเธอต้องการเขามาก ขณะเดียวกันก็สับสนกับความต้องการนี้จนถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา กุลพัทธ์ขบกรามจนขึ้นสัน

ในเมื่อเขาก็โสด เธอก็โสด แล้วทำไมเธอจะไม่ร่วมวงกระโดดทวงคนของเธอคืน งานนี้บอกเลย ลูกสาวของเขาก็เหมือนลูกของเธอ เพราะเธอถือคติเลิฟยูเลิฟยัวร์ด็อก ก็บอกแล้วว่าเธอนี่แหละแม่ของลูก!

เธอแทบเป็นบ้าเมื่ออยู่ ๆ หลานชายวัยห้าขวบถูกวิญญาณคนอื่นมาสิงร่าง กลางวันเป็นเด็ก กลางคืนเป็นผู้ใหญ่ที่แสนเอาแต่ใจ และมันคงไม่น่าหนักใจเท่ากับว่า ผู้ชายหน้าหนานี้ดันเป็นว่าที่เจ้านายของเธอ!