นางคือผู้เขียนนิยายเรื่องนี้ ในความทรงจำของนางซึ่งเป็นนักเขียนนั้น นิยายเรื่องนี้มีตอนจบที่ผาสุกไม่ใช่หรือ?
ในคำคืนหนึ่งภายใต้แสงสลัวของแสงไฟในคลับหรู ปวิมลสบตากับชายหนุ่มคนหนึ่ง ภายใต้แรงดึงดูดอันแสนประหลาด เธอตัดสินใจมอบครั้งแรกของเธอให้กับเขา
เธอเคยเชื่อว่าโลกทั้งใบของเธอคือเขา ที่เปรียบเสมือนรักแรกและทุกสิ่งทุกอย่าง แต่แล้วโลกใบนั้นก็พังทลายลงในวันเกิดของเธอ เมื่อเขาบอกเลิกอย่างเลือดเย็น และเปิดตัวคนรักใหม่ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง
ก่อนหน้านั้นพานเยี่ยนซินได้ชื่อว่าคือนางร้ายอันดับหนึ่งของแผ่นดิน แต่ในวันนี้ดูเหมือนว่าจะมีคนมาแย่งชิงตำแหน่งนางร้ายของนางไปเสียแล้ว
คนสติดีที่ไหนเขาอยากรับบทนางร้ายกันล่ะ บ้าบอที่สุด ฉันไม่ได้อยากเป็นนางร้ายเลยสักนิด
ในอดีตนางนั้นร้ายกาจเป็นสตรีชั่วช้าอันดับหนึ่งในหล้า วันที่นางตกต่ำเขากลายเป็นบุรุษที่อยู่เหนือใต้หล้าและพร้อมจะทวงทุกหนี้แค้นที่เคยมีต่อกัน
ตลอดชีวิตของการเป็นนักแสดง หรานเฟยต้องทนรับบทเป็นนางเอกอยู่ตลอดเวลา กระทั่งเธอได้รับบทละครปริศนามาโดยบังเอิญ "พี่คะ หนูขอเป็นนางร้ายได้ไหม" เรื่องวุ่นวายของนางร้ายมือใหม่จึงบังเกิด
ขอเชิญพระเอกและนางเอกไปรักกันให้พอใจ ส่วนตัวข้านั้นนะหรือขอนอนเฉย ๆ ดีกว่า
ช่วงนี้นางฝันร้ายอยู่ทุกคืนวัน ในฝันนางถูกบุรุษผู้หนึ่งบั่นคอจนตาย เลือดไหลนองไปทั่วทั้งลานหิน ฟู่ลี่อิ๋ง คุณหนูผู้ถูกตามใจมาตั้งแต่ยังเยาว์เลยสาบานต่อหน้าฟ้าดิน นางจะไม่เป็นสตรีชั่วช้าอีกต่อไปแล้ว
เธอกำลังจะบอกข่าวดีกับเขา แต่เขากลับตอบกลับด้วยข่าวที่ดีกว่า "พี่ว่าเราหย่ากันเถอะ" ความรู้สึกคล้ายกับโลกทั้งใบของเธอกำลังพังทลาย "ก็ได้ค่ะ สตาร์จะหย่ากับพี่"
เธอเคยรักการอ่านนิยาย และจินตนาการถึงการทะลุมิติเข้าไปอยู่ในโลกนิยาย มันจะต้องสนุกมากแน่ ๆ ที่ได้เห็นตัวละครที่เธอรักมีชีวิตขึ้นมาจริง ๆ จนกระทั่ง อันดาได้เข้ามาสัมผัสกับโลกนี้จริง ๆ
“พี่เทมป์ พี่เทมป์มองเซียเป็นอะไรเหรอ” เธอถามอย่างคาดหวัง “เป็น... น้องสาวคนหนึ่ง” เขาตอบ มันเป็นคำตอบที่เขาใช้ตอบคำถามนี้กับเธอมาตลอดหลายปี
นางเป็นบุตรสาวของนางเอกในนิยายชื่อดังที่ถูกทอดทิ้ง ทั้งที่พระเอกและนางเอกสัญญาว่าจะรักกันตลอดไป ว่าแต่เหตุใด...จึงมีจุดจบในจุดจบที่เป็นเช่นนี้กันล่ะ
ว่าจะรู้ว่าตนเองมาเกิดใหม่ในโลกของนิยายที่จบไปแล้ว ก็สูญเสียท่านแม่และพี่ชายทั้งสองไปแบบไม่มีวันหวนกลับ ฉีหลิงตี้ที่ถูกตราหน้าว่าเป็นบุตรสาวของนางร้ายจึงขอตั้งปณิธานทวงคืนความเป็นธรรมให้กับมารดา
วาริสากับพร้อมฉัตรตกลงแต่งงานกันตามสัญญา เขาช่วยจัดการหนี้สินของเธอ ส่วนเธอเป็นภรรยาให้เขาหนึ่งปี แม้จะเป็นข้อตกลงทางธุรกิจ แต่ความใกล้ชิดกำลังก่อตัวเป็นความรู้สึกที่ไม่ได้อยู่ในสัญญา
เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป
ตอนที่นางกำลังดิ้นรนหาหนทางเอาชีวิตรอดอยู่นั้น จู่ ๆ สวรรค์ก็ส่งสามีที่แสนใจร้ายมาให้ โดยที่นางไม่ได้ร้องขอแถมยังเข้าใจนางผิด ๆ อีกด้วย "ใจร้ายไปเถอะ หากข้ามีลู่ทางเมื่อไหร่ จะหนีเจ้าไปใกล ๆ เลยคอยดู"
ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเอง ได้หลุดเข้ามาอยู่ในนิยายที่เธอเคยอ่าน และบทที่เธอได้รับก็คือภรรยาของตัวร้ายซึ่งเป็นตัวประกอบที่เขาไม่เคยรัก
ในที่สุดก็หาคุณเจอสักที จู่ ๆ จะมาทิ้งกันไปง่าย ๆ แบบนี้ผมไม่ยอมหรอกนะ
ฤดูวสันต์ปีนั้นเต็มไปด้วยความทรงจำ
