เมื่อ2ปีก่อนไบรท์เป็นฝ่ายเลือกที่จะทิ้งผมไปไม่มีเเม้เเต่คำร่ำลาใดๆ ทว่าพอผมเปิดใจให้คนอื่นตอนนี้กลับมาเรียกร้องสิทธิ์ของภรรยา "หึมันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ"

พายุเขาเป็นเเสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวที่ส่องเข้ามาในวันที่ชีวิตของผมมืดมนไม่เหลือใคร เเต่ในขณะเดียวกันเขาก็เป็นคนผลักผมกลับไปอยู่ในจุดเดิมอีกครั้งอย่างไร้เยื่อใย

เเรกๆยักษ์กะจะหลอกให้น้องชายคู่อริหลงรักหัวปักหัวปำเเล้วค่อยทิ้งเพราะอยากทำให้พี่ชายของมันเจ็บใจเล่นๆ ทว่าตัวเขาดันเสือกพลาดท่าหลงรักน้องมันซะเอง"ฉิบหาย! สุดท้ายคนที่หลงหัวปักหัวปำดันเป็นกูซะเอง"

เหอะ! เเก่เเล้วไง?คนเเก่ก็มีหัวใจนะไอ้เด็กบ้า!

ถึงผมจะรักเขาจนหมดหัวใจ เเต่สำหรับเขาคือไม่ คุณคิงส์ไม่เคยรักผมเลย "ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน คนอย่างนายก็ไม่สมควรที่จะได้รับความรักจากฉัน นายมันก็เเค่คนที่ใช้ร่างกายเข้าเเรกเงิน ช่างน่าสมเพช!"

เพราะความสัมพันธ์ที่คลุมเครือไม่ชัดเจนทำให้อุ่นรักคิดจะถอยตัวออกจากเหนือนทีเเต่เเล้วทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด อีกฝ่ายกลับรั้งเขาไว้ "คิดจะจบกับฉันนายถามฉันรึยังว่าต้องการจบด้วยรึเปล่า"

"เพื่อนกันเขาไม่จูบกันนะเว้ย" "เเล้วใครบอกว่ากูอยากเป็นเพื่อนกับมึงกูอยากเป็นมากกว่านั้นต่างหาก"

ในค่ำคืนที่เศร้าเสียใจจากคนรักจนเมามาย วาดันตื่นขึ้นมาบนเตียงของชายเเปลกหน้า อีกทั้งพอมารู้ทีหลังว่าชายคนที่ตนเผลอไปมีอะไรด้วยเป็นน้องชายของคนรัก เเล้วเขาควรจะทำยังไงต่อจากนี้

ก็เเค่เมียที่ได้มาจากการเดิมพันกูไม่เห็นว่ามันจะมีค่าเเละน่ายกย่องตรงไหน นอกซะจากจะเอาไว้ทำหน้าที่บนเตียง

คุณเคยมีอะไรกับเพื่อนตัวเองไหม เพื่อนที่สนิทเเละอยู่ในกลุ่มเดียวกัน...เพราะนั่นมันคือจุดเริ่มต้นของผมกับไอ้เมฆเพื่อนในกลุ่ม

ใครจะไปคิดว่าสุดท้ายเเล้วผมจะมาหลงรักคู่อริของตัวเอง ทั้งที่เมื่อก่อนเจอหน้ากันทีไรเป็นต้องได้ต่อยตีกันจนเลือดตกยางออก