"คณิณ เด็กชายใสซื่อที่ถูกส่งมาในเรือนจำที่เต็มไปด้วยความมืดมิด ต้องเผชิญกับความกลัวที่ไม่เคยรู้จัก ในโลกที่ไม่เคยเห็นและไม่เคยเข้าใจ เขาจะยังคงรักษาความใสซื่อไว้ได้หรือไม่?"

"ท่านเลิกกลั่นแกล้งข้าได้หรือไม่พะย่ะค่ะ" คำพูดสุดภาพปนขอร้องจากองครักษ์หนุ่มกลับทำให้เขานั้นหัวเราะออกมาเบาพร้อมดวงตาที่ฉายแววขี้เล่นและเจ้าเล่ห์ "เลิกกลั่นแกล้งเจ้า แล้วข้าจะหาความสุขจากที่ใดเล่า"

ผมรักคุณแต่ผมงี่เง่านะผมรักคุณแต่ผมไม่ชอบล้างจานนะผมรักคุณแต่..ผมรักคุณที่คุณเป็นไม่ว่าคุณจะเป็นหอยทากผมก็รัก

ทุกๆครั้งที่ฝนตกถึงแม้จะกลัวแค่ไหนเแต่พอมีคุณอยู่ข้างๆความกลัวก็หายไปเหลือทิ้งไว้เพียงความรู้สึกที่เปลี่ยนไป