เพราะลูกพีชตกปากรับคำให้พ่อช่วยพาออกจากห้องขัง เขาจึงกลายมาเป็นสะใภ้บ้านนา ด้วยความจำยอม...

“ถ้าผมจะไป ผมจะไม่มีวันทิ้งลูกไว้กับคนอย่างคุณแน่”

"ถ้าวันไหนที่พี่หรือไนล์เจอคนที่ถูกใจ เราสองคนค่อยคืนอิสระให้กัน"

เพราะไปเล่นกับความรู้สึกพี่ดิน ผมเลยหลงรักเขาจนถอนตัวไม่ทัน...

“หอมบ่ได้มักอ้าย เรื่องมื้อคืนเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หอมแค่บ่อยากอยู่คนเดียว เลยยอมให้อ้ายเฮ็ดแบบนั้น”

พระเจ้าจะใจร้ายกับวรกรไปถึงไหนกัน ให้เกิดใหม่ทั้งที ทำไมให้เขาเป็นเมียลับของซุป’ตาร์กันเล่า!

กล้าดียังไงมาบอกให้เขาไปเป็นลูกเขยเจ้าของบริษัท มันไม่รู้เหรอ..ว่าท่านประธานคนเก่ามีลูกชายแค่สองคนเท่านั้น

"ช่วงเวลาที่ดีที่สุด คือ..ช่วงเวลาที่เราแอบชอบใครสักคน"​

'วาไม่ได้อยากเป็นแค่คนที่ถูกรัก วาอยากเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตของพี่พายุ'

“ตอนนี้พี่พร้อมจะยกทั้งชีวิตให้กับหนู และพร้อมที่จะดูแลหนูพีตลอดไป แต่งงานกับพี่นะครับ” “พะ พียังไม่พร้อม”

“อย่าทำเป็นถามหน่อยเลย จ้าวก็รู้ว่าพี่กินแค่เมนูเดียว” “วันเวลายังหมุนเปลี่ยน ความชอบคนเราก็เปลี่ยนแปลงได้เหมือนกัน วันนั้นเคยจำได้ วันนี้อาจจะจำไม่ได้แล้วก็ได้”

พยายามลืมคนที่เคยรักตลอดมา แต่สุดท้ายก็โกหกตัวเองไม่ไหว ว่ายังรักและคิดคิดทุกวินาที...

“โอ้โหเธอ เจ็บจี๊ด ปากแซ่บจังเลยเนอะ ขอชิมอีกครั้งได้ไหม”

ถ้ามัวแต่คิดถึงอดีต..แล้วเมื่อไหร่ปัจจุบันจะมีความสุข

หัวใจของเราจะคลั่งรักคนอื่นได้มากขนาดไหนกันนะ...