จากรักแรกพบ กลายเป็นคนของหัวใจ แม้คนทั้งโลกหันหลังให้ แต่เขาจะเป็นโลกใบใหม่ให้เธอ

หล่อนคือน้ำเปล่ารสชาติจืดชืด ส่วนเขาคือน้ำผึ้งในบางครั้ง คือยาขมในบางครา แต่เมื่อหยดลงมาก็ทำให้น้ำใสๆ ในแก้วมีรสชาติ

ความรักที่ให้ไปไม่มีทางได้สิ่งเดียวกันกลับมา เพราะสำหรับเขา เธอเป็นเพียง ‘ตัวแทน’ ที่ต้องจากไปในวันที่ ‘ตัวจริง’ ของเขากลับมา

“แล้วทำไมซีต้องคิดถึงพี่ปราบด้วยล่ะ” หญิงสาวปดคำโต ปล่อยให้เข้าใจแบบนี้ก็ดี คนอะไร เรียนจบตั้งดอกเตอร์ แต่แค่เรื่องง่ายๆ อย่างเธอแอบรัก แอบคิดถึงมาหลายปียังดูไม่ออก

แววตาเศร้าๆ ทำให้ดาษดามั่นใจว่าตัดสินใจไม่ผิด หลังจากนี้กุลปาลีจะกลายเป็นหนึ่งในความรับผิดชอบของเขา ... แถมยังเป็นความรับผิดชอบที่เขาเต็มใจรับไว้เสียด้วย

เธอคือเครื่องระบายอารมณ์ คือผู้หญิงบำเรอความใคร่ ไม่มีสิทธิ์เป็นอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้

"ลูกบอกว่าอยากมีน้องค่ะ" สัญญาห้าปีที่ตกลงกันไว้กำลังจะสิ้นสุดลงในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า...คงไม่ผิดใช่ไหมหากเธอจะมัดใจมัดกายคนที่เป็นทั้งสามีทางพฤตินัยและเป็นทั้งพ่อของลูกคนแรกไว้ด้วยลูกคนที่สอง

“พี่ไม่เคยชอบใคร ชอบแค่เธอคนเดียว ไม่อยากเป็นแค่พี่ชายเธอแล้ว พี่ต้องทำยังไง”

เธอคลี่ยิ้มในขณะที่นิ้วยังคงวนเวียนอยู่ที่เดิม แหงนมองจอมขู่นิดหนึ่งแล้วซบหน้ากับอกเขาดังเดิม "วันไนต์สแตนด์หรือเปล่าคะ" "ทำไม วางแผนทิ้งพี่หรือไง หืม"

แต่งงานทั้งที นอกจากได้สามี ยังได้ลูก (ติด) มาอีกหนึ่ง

“อยากป่วยตายหรือไง กินยาเดี๋ยวนี้” “เก็บคำพวกนี้ไปสั่งลูกน้องเถอะค่ะ” บรมัตถ์ลอบถอนหายใจ คงถือว่าตัวเองเป็นพยาบาลถึงได้ดื้อนัก ออกคำสั่งที่ไหน เขาเป็นห่วงล้วนๆ...เมียใครใครก็ห่วง ก็หวง !

"พี่เขยไม่ว่าง แต่ฉันยังว่าง เป็นผัวให้เธอตอนนี้ยังได้" เขาก้มมองหน้าอกอิ่มแล้วลูบคางตัวเอง คิดจะเป็นมือที่สามระหว่างพี่สาวเขากับพี่เขยอย่างนั้นหรือ ฝันไปเถอะแม่คุณ ! อยากมากนักจะจัดให้ฟ้าเหลือง

หวานใดเล่าน่าแอบมองเท่าหวานหน้า หวานใดเล่าน่าสบตาเท่าหวานยิ้ม หวานใดเล่าน่าทดลองเท่าหวานชิม หวานใดเล่าจะน่าลิ้มเท่าหวานใจ

เปิดเรื่อง 30 สิงหาคม 2558

นิ้วเรียวไล้เบาๆ ไปทั่วแก้มทารกน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่กี่ชั่วโมง พลันน้ำตาก็หลั่งรินเมื่อนึกถึงผู้ชายที่ 'เคย' บอกว่ารักเธอหมดใจ "ลูกจ๋า หนูเหมือนพ่อเหลือเกิน...แล้วเมื่อไรแม่จะลืมเขาได้สักที"

เปิดชื่อเรื่อง 25 มีนาคม 2558 ค่ะ ^ ^