— ฮานิวดะ ฮารุ ในเวลางานเป็นผู้ที่เงียบสงบ ทว่านอกเหนือจากนั้นเขาคือคนที่มีปัญหาในการสื่อสารอย่างแท้จริง รู้ได้ยังไง? แค่ชวนคุยด้วยก็รู้แล้วล่ะสังเกตุพฤติกรรมให้ดีก็พอแล้ว — ผู้ให้ข้อมูล จิน ยูอิจิ
เอเธอร์ได้สัมผัสถึงร่องรอยพลังงานที่แปลกประห เขาจึงเลือกที่จะแกะรอยไปจนถึงส่วนลึกของหมู่บ้านวานาระนาทำให้เขาตกใจไม่น้อยเมื่อพลังงานของกลิ่นอายของดวงจันทร์และดาราที่หนาแน่นจากคนๆเดียวในหมู่บ้านนี้
นัยน์ตาสีแดงดั่งพลอยทับทิมแต่งแต้มด้วยสีสัน เรือนผมสีอบเชยตัดฟ้า เห็นคนส่งน่ารักดูไม่พูดไม่จาแบบนี้ หากเกิดไม่พอใจบางอย่างขึ้นมาเปิดปากทีนี่ก็ใช่เล่นเสียที่ไหน
โคเฮย์แทบจะลืมไปแล้วว่าตัวนั้นมีหน้าที่สังหารอสูรไม่ใช่เป็นพ่อบ้าน เป็นผู้สืบทอดไม่ใช่บุคคลสาธารณะ ท่านโทมิโอกะนั่งหงอยเหรอไม่เป็นไรเดี๋ยวเขาปลอบเอง
เมื่อนักเวทระดับหัวกะทิของอาณาจักรแดนอาทิตย์อุทัยเสมือนเป็นดอกไม้เล็กที่เปี่ยมความแจ่มใสถูกส่งเลือกให้มาศึกษาต่อในหมู่สัตว์ร้ายในสถาบันไนท์เรเวนคอลเลจ เขาคงต้องเตรียมตัวเตรียมใจในสิ่งที่จะเกิดแล้วล่ะ
คนนึงก็ซึนพอเอ่ยชื่อเจ้าหนุ่มจากกองอัศวินก็หันขวับที อีกคนที่ดูบ้างานจมในกองเอกสารแต่ภายในอ่อนไหวประดุจสาวน้อยจนเธอที่สถาปนาตัวเองเป็นมัมหมีนึกสงสัย เจ้าสองคนนี้มันไปแอบมีใจให้กันตอนไหน . . .
เธฮมีเบื้องหลังเป็นผู้ปัดเป่าวิญญาณชั่วร้ายทั้งการรับจ้างแบบลับๆและปัดเป่าอิสระตามที่สายตาเธอพบเห็น จนกระทั่งความจริงนี้เป็นเจ้าจิ้งจอกนั่นที่อยู่กับนานามิรู้เข้าก่อน
คนจากหุบเขาแห่งหนามมักไม่ค่อยปกติ หนึ่งอารมณ์มีผลต่อสภาพอากาศ สองอาหารกลายเป็นอาวุธ สามหลับง่ายแต่ตื่นยาก สี่เสียงดังราวกับกินลำโพง แล้วห้าล่ะ? เหม่อได้เหม่อดีเลยล่ะคนนี้
เดิมทีก็ต้องใช้ชีวิตเป็นทั้งเด็กมหาลัยและต้องทำงานเป็นผู้ใช้ไสยเวทย์อย่างบัดซบ แต่มียัยป้าที่ไหนไม่รู้ฉุดเขาเข้ากระจกแล้วให้เด็กปากแจ๋วสุดแพรวพราวอย่างเขาเป็นผู้สืบทอดอาณาจักรให้หล่อนอีก “จะบ้าเรอะ! แล้วป้าเป็นใครเนี่ย!!”
"ชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ?" ชายหนุ่มจากต่างเขตอึกอั่กไม่น้อยเมื่อโดนยิงคำถามนี่ใส่อย่างจังแล้วค่อยๆคลี่ยิ้มขี้เล่นออกมาโดยมีเบื้องหลังเป็นคิวปิดในรูปแบบคนรู้จัก บอกไปจะโดนคุณจุนซ่าจับมั้ยนะ . . .
