ชาติแรก เป็นคุณชายสามตระกูลลู่ผู้แสนจะร้ายกาจ เอาแต่ใจ /ชาติสอง เป็นเด็กกำพร้าที่ต้องดิ้นรนจนกลายเป็นทหารรับจ้าง /ชาติสาม เป็นลูกมาเฟียที่แสนโหดร้าย //แล้วทำไมชาติที่สี่ต้องย้อนกลับมาที่ชาติแรกด้วย!

"อาชีพหมอคนคืออาชีพหลัก อาชีพรองคือหมอผีที่ไม่ค่อยมีใครจ้าง แต่ทำไมทุกคนชอบให้ผมเป็นหมอดู?"

ไบอันพูดได้เต็มปากเลยว่า "โง่โดยธรรมชาติกับโง่โดยสันดานมีเส้นบางๆ กั้นอยู่นะ"

“ฉันสั่งให้ฆ่ามันไง!” “ครับ” “แล้วทำไมมันยังเสนอหน้ามาหาฉันอยู่ได้!” “นายน้อยเพิ่งสั่งเมื่อ 5 นาทีเองนะครับ ถ้ามันยังเสนอหน้าอยู่ก็ไม่เห็นแปลก” “……” เออ กูผิดเองก็ได้ที่ใจร้อน

ฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในร่างตัวร้ายที่ไม่มีใครต้องการ พ่อ แม่ พี่ น้อง ต่างให้ความรังเกียจเขาที่สร้างแต่เรื่องไม่เว้นวัน จนทุกคนต่างเลือกที่จะเฉยชากับเขา… แล้วไงอ่ะ คิดว่าเขาต้องการมากนักเหรอ?

“เมดูซ่า จำคำพ่อไว้นะ ถ้ามีใครมาฉุดอย่าไปยอม” “แล้วถ้าคนคนนั้นมีกำลังมากกว่าแล้วบังคับขืนใจ?” “ขืนใจกลับลูก เอาให้มันไปเอาใครไม่ได้” “ค่ะ ท่านพ่อ!” สอนลูกยังไงให้ดี ก็สอนอย่างนี้แหละ!

จากทหารหนุ่มธรรมดาสู่การเป็นคนสวนในคฤหาสน์ของดยุกคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อว่าอ่อนโยนและมีรอยยิ้มสวยที่สุด… แต่ขอโทษเถอะ ที่เขาเห็นอยู่ไม่เห็นจะอ่อนโยนตรงไหนเลย! ยิ้มสวยงั้นเหรอ โรคจิตละสิไม่ว่า!

เกิดใหม่เป็นขยะของตระกูลงั้นหรอเออดีๆเขาจะได้พักผ่อนเสียทีเหนื่อยกับการเป็นมาเฟียมามากพอแล้ว ที่เหลือใครจะแย่งอะไรกันก็เชิญ แต่บอกไว้ก่อนใครที่จะคิดร้ายกับเขา คนนั้นจะต้องโดนมากกว่าที่เขาโดนก็แค่นั้น

เขาคือ’นักต้มตุ๋น’ที่ทั้งโลกต้องการ(ฆ่า)ตัว ได้มาเกิดใหม่ที่อีกโลกหนึ่งและเขาก็เป็นมนุษย์กึ่งเทพ…

การรักใครสักคนจะต้องมีจุดเริ่มต้นที่แสนสุขอย่าง… “หลังคารถ?”

เมื่อถึงเวลาก็ต้องตาย แต่ตายแล้วเข้าร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งนี่คือเรื่องปกติใช่ไหม? แถมยังเป็นโอเมก้าที่มีเรื่องฉาวโฉ่ในการตามตื้อผู้ชายเป็นว่าเล่นอีก แล้วอดีตอัลฟ่าอย่างเขาต้องทำยังไงต่อกับชีวิต

เป็นแมวดำรับใช้ที่มีอายุมาเกือบพันปีของพ่อมดที่เก่งที่สุดในอาณาจักร และตามหายากที่สุดเช่นกัน ‘แมวดำ?’ /แล้วเห็นว่าเป็นแมวส้มหรือไง/ แมว ‘น่ารักดี ฉันขอนะ’ ‘ไม่ให้โว๊ย!’ เจ้าของแมว

ผมเป็นเบต้า… เบต้าที่ถูกทอดทิ้งในตระกูลใหญ่ พ่อเป็นอัลฟ่า แม่เป็นโอเมก้า ลูกทุกคนต่างเกิดมาเป็นอัลฟ่าและโอเมก้ากันอย่างสมบูรณ์แบบ… ส่วนเขาคือเบต้าที่ครอบครัวไม่ต้องการ