ศิษย์พี่แท้จริงแล้ว ท่านเป็นจอมมาร!
จะทำอย่างไร หากศิษย์พี่ที่ป๋อหลินคิดว่าไร้ซื่อและไร้ที่พึ่ง เป็นถึงจอมมารและยังเป็นหมาป่าหุ้มหนังแกะ ที่คอยจะกินเขาอยู่ทุกเมื่อ!
- 9
- 389
- 2
- 18 มี.ค. 65 / 18:13 น.
ไม่พบรายการคอลเล็กชัน
เรามีคอลเล็กชันในระบบมากมาย
ลองมาหาคอลเล็กชันเรื่องโปรดของคุณกัน
จะทำอย่างไร หากศิษย์พี่ที่ป๋อหลินคิดว่าไร้ซื่อและไร้ที่พึ่ง เป็นถึงจอมมารและยังเป็นหมาป่าหุ้มหนังแกะ ที่คอยจะกินเขาอยู่ทุกเมื่อ!
"หงิง" ลี่หมิงมองเสือดำที่ผอมแห้งและบาดเจ็บจากการโดยทำร้ายเพียงเพราะมันเป็นสีดำ เขาก้มลงอุ้มเสือดำขึ้นมาเบาๆ ลูบขนแห้งกร้านอย่างนึกสงสาร และคิดในใจว่าต่อไปนี้เขาจะดูแลเสือดำตัวนี้เอง!
"หึ! เลือกข้าผู้นี้ซะสิเจ้าทาส" เงือกตัวอวบอ้วนหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ส่งกระแสจิตบอก นายพลรูปงามอย่างเย่อหยิ่ง เขามองมันนิ่งๆก่อนจะถอนหายใจให้กับโชคชะตาที่ต้องเจอเงือกขี้เหร่แถมยังเย่อหยิ่งแบบนี้...
จื่อโม่เคยคิดมาตลอดว่าแฟนบอยสุดรวยที่คอยสนับสนุนเขานั้นเป็นคนยังไง หน้าตาแบบไหน แต่หลังจากที่เขาได้รู้แล้ว เขาก็พบว่าเจ้าแฟนบอยคนนี้ คือซาแซงโรคจิตดีๆนี่เอง! /อยากโดนตีใช่ไหม!? อย่าเล่นกางเกงในฉัน!
ซูหว่านแวมไพร์ที่ข้ามมิติมาที่โลกมนุษย์ได้เพียงไม่นาน ไวรัสก็ระบาดทำให้มนุษย์กลายร่างเป็นซอมบี้น่าเกลียด เธอจะทำยังไงต่อไป ไหนจะอสรพิษตัวร้ายที่ชอบทำตัวอ่อนแอให้เธอเห็นใจมันเสมอ
เฮนรี่ที่หมดหวังกับชีวิต เนื่องจากอุบัติเหตุที่ทำให้เขาเป็นอัมพาตตลอดชีวิตเดินไม่ได้ อยู่ๆก็มีเด็กหนุ่มขายกุหลาบที่มาเป็นยาใจให้เขา แต่พวกเราเจอกันช้าไป...
นางรองอย่างเธอ จะไม่ขอแย่งแตงเหี่ยวๆของพระเอกแบบคุณ!! ฉันจะหาแตงใหม่ เอ้ย! พระเอกคนใหม่ต่างหาก
เมื่อจอมมารพลาดท่าถูกพิษจากศัตรู และพิษนี้พิเศษไม่มีใครสามารถรักษาได้ นอกจากแม่มดมาทิลด้าผู้หลับใหลไปหลายร้อยปี เหล่ามารต่างกระสับกระส่าย เพราะใครๆก็รู้ดีถึงฤทธิ์เดชร้ายกาจของนางมารน้อย...
ขุนพลอันธพาลในโรงเรียนชื่อดัง ทุกคนต่างหวาดกลัวเขา แต่มีเพียงเด็กชายร่างเล็กเพียงคนเดียวที่คอยส่งอาหารเช้าและของหวานให้ขุนพลทุกวัน แต่แล้ววันหนึ่งเด็กชายคนนั้นได้หายไปโดยไม่มีวันกลับมา...
" เลน่าไอ้กล้ามโตรังแกไฟอีกแล้ว !(ノಥ益ಥノ " เลน่ามองคนที่เกาะแขนตัวเองเหมือนลิง แต่ไม่นานลิงก็โดนลากไปโดยก็อตซิลล่าดีแลน จับหิ้วลากไปกับพื้นเหมือนสิ่งของ ลิงไฟก็กลายเป็นลิงป่วยทันที ;´༎ຶਊ ༎ຶ`;
ถ้าเห็นว่าชีวิตฉันไม่มีค่า ก็จงรักษาชีวิตตัวเองไว้ให้ดี เพราะถ้าเผลอเมื่อไหร่ ฉันเนี่ยแหละ จะเอามันมา
" ต่อไปนี้ นายเป็นเจ้าสาวของฉัน " เกลในวัย10ขวบพูดด้วยความอ่อนโยน อลันมองดูคนที่ตัวเล็กกว่าตัวเองมาก ก่อนจะพยักหน้าเพราะว่าเขาเองก็อยากอยู่กับเกล แต่เขาหรือเกลจะเป็นเจ้าสาว คงดูในอนาคตอีกทีนึง
"ไอ้เหลืองเป็นของฉัน!!" "ของฉันต่างหากฉันเจอก่อน!!" ผมมองทั้งสองคนก่อนเงยหน้ามองฟ้าเพลงก็ดังขึ้นมาในใจ " ขาดเธอก็เหงา ขาดเขาก็คงเสียใจไม่อยากจะเลือกใครอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน "