เมื่อนักกินจุทะลุมิติเข้าสู่ร่างนายร้ายในโลกนิยายที่อ่านจบไป พร้อมมีภารกิจเอาชีวิตรอดติดตัว แต่ดั๊นยิ่งหาทางรอดก็ยิ่งยุ่งเพราะตัวร้ายของนิยายมองสตรีกินจุตาเป็นมันเลยทีเดียว

ถ้อยคำอันดังก้องจากบางส่วนในภวังค์นักเขียนท่านหนึ่ง "วาจามายานานา อาสาพามายาตรา หาลาปาชากายา"

ตายแล้วทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยาย สิงร่างนางร้ายของเรื่อง แต่ด้วยความติดนอนจนขี้เกียจไปทำหน้าที่ของนางร้าย เรื่องราวในนิยายจึงเริ่มบิดเบี้ยวไปไกลขึ้นเรื่อยๆ จนไม่เหลือเค้าโครงเดิม

“ฉันอยากจ้างเธอให้ย้ายออกจากบ้านนี้ เธอต้องการเงินเท่าไรบอกมาได้เลย”,“โง่จังเลยนะคะ”, “นี่เธอมาด่าฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน!!”,“คิดว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง คนแบบนี้ไม่เรียกว่าโง่หรอกเหรอคะ? ^^”

ฉัน 'มาริน' อกหักช้ำรักมาหลายหน แต่ไม่ว่าจะล้มกี่ครั้งฉันก็ต้องยืนขึ้นใหม่ให้ได้สิน่า หากขอพรได้สักข้อ ฉันคงอยากจะขอรักดีๆสักหนล่ะนะ!!!

ข้าไปวัดขอพรให้ได้คู่ แต่ดูทรงเบื้องบนคงรำคาญ ถึงได้ประทานศัตรูแสนชัง อีกทั้งเขายังมองข้าราวกับเป็นเนื้อติดมัน!

มีข่าวลือไปทั่วว่าโจรร้ายกำลังไล่ขุดสุสานหมายสะสมกะโหลก ‘เว่ยหรงอิง’ ไม่อาจนิ่งดูดายเร่งขึ้นเขาไปขุดกะโหลกของอาจารย์นางออกจากหลุม พลันนั้นกลับมีบุรุษแปลกหน้าปรากฏตัวอ้างว่าเป็นหลานของท่านอาจารย์

ไยคันฉ่องเจ้าปัญหาที่ตั้งอยู่ในห้องของเขาจึงมีวิญญาณหญิงงามถึงเพียงนี้สิงสู่ คงไม่ยุ่งยากมากมายหากนางในคันฉ่องจะไม่กลายเป็นเมียเขาเสียตั้งแต่คืนแรกที่อยู่ร่วมกัน เขาจะทำเช่นไรให้รักษานางไว้ข้างกายได้!

เมี่ยวซูมองเซียวเซียวที่ยิ้มแฉ่ง “ข้าน่ะหรือ? ภรรยาของปีศาจราคะ”เซียวเซียวยังคงยิ้มหวานตอบกลับแบบใสซื่อ “เจ้าค่ะ นายหญิง”ความเงียบเข้าปกคลุมหลายช่วงลมหายใจ ทั้งที่ในใจเมี่ยวซูมีแต่เสียงโหยหวน!

“นายน้อย ขอให้โชคเลือด เอ๊ย! โชคดีมีชุ่ย เอ๊ย! มีชัยเจ้าค่ะ”“มีชัยอันใด เจ้าเห็นว่าข้ากำลังจะไปสู้รบปรบมือกับคู่หมายอย่างนั้นหรือ?”“สีหน้านายน้อยบ่งบอกเช่นนั้นชัดเจนเลยเจ้าค่ะ”

“ท่านบอกว่ามันหวาน”เยว่เหยากล่าวท้วงเอาโทษเฟยหลงทันทีที่ปากว่าง ว่าง เจ้าตัวคนแกล้งกันกลับค่อย ๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เยว่เหยาเพื่อให้นางจดจำเขาได้เต็มตา “ช่วยไม่ได้ เจ้าอยากโง่เชื่อข้าเอง”

"โซล่า ไอ้คิณณ์มีเรื่องแล้ว!" "ช่างหัวมันสิ!" ฉันไม่ได้อยากไปช่วยมันสักเท่าไรหรอก ไม่อยากเล๊ยยย แต่ไหงฉันมาอยู่ตรงนี้ได้ฟระ!!! งื้อออ "น้อง ตีนพี่เลอะอ่ะเห็นมั้ย?" "คนตีกันยุ่งอยู่เห็นมั้ยล่ะ?"

นิลเผลอทำกางเกงในหล่นแปะหน้าคนย้ายเข้าคอนโดมาใหม่ คิดดูสิว่าจุดจบของเธอจะยังไง? บอกเลยว่าคนเสียหายเอาคืนเธอยับเลยล่ะ ยับจนเธอต้องร้องขอชีวิตเลยทีเดียว!! (ใครก็ได้เอาพี่กาลไปเก็บที!!)

ฉันผู้ไม่เคยมีรักมาก่อน พอฟ้าจะใจดีประทานพรมาให้แล้วทำไมต้องให้มาแบบยากเย็นอย่างนี้ด้วยนะ "เขาจะมาในไม่ช้า แต่จะมาพร้อมความซวยสารพัด หากข้ามผ่านไปด้วยกันได้ ชีวิตรักกับเขาอาจยืนยาวจนถึงขั้นมีครอบครัว"

ข้านั้นสิ้นอาฆาตยอมถอยทางวาสนาที่ถูกช่วงชิง แต่ไยเจ้ายังไม่คิดปล่อยข้า เช่นนั้นข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปเช่นกัน!

พกาวรรณได้พลัดพรากจากพี่น้องและสูญเสียพ่ออันเป็นที่รักในคราที่ไปเข้าร่วมพิธีวิวาห์ของสหายสนิทอย่างสายพิณ แต่ความสูญเสียย่อมนำพาบางสิ่งเข้ามาเพื่อเติมเต็ม

คุณชายมู่เป็นประดุจพี่ชายแม้เขาจะเป็นเจ้านาย แต่แล้วเขาก็พาข้าก้าวข้ามความสัมพันธ์นั้นมายาวไกล แม้ตอนแรกข้าไม่ได้เต็มใจ แต่เพราะเป็นเขาข้าถึงรู้ว่า...ไม่มีทางที่ข้าจะหลุดพ้นจากเขาไปได้จริง!

'มะปราง' ผู้ไม่กลัวผี ทำกำไลอาถรรพ์แตกจนเจอดี ตื่นมาอีกทีเข้าร่างสาวใช้ที่มีเจ้านายเป็นเหมือนนางฟ้า พร้อมพากันไปสวรรค์อีกรอบ ไปสวรรค์จริงก็ดีสิ ฟังแล้วคิดว่าได้ไปนรกมากกว่า งานนี้มะปรางต้องหาทางรอด!

“เจ้าทำกรรมอะไรไว้เล่า ยามที่เจ้าลากร่างท่านลุงไปทั่ว เขาไม่มีโอกาสได้เอื้อนเอ่ยคำใดด้วยซ้ำ นี่เจ้ายังส่งเสียงครวญครางได้อยู่เลย แต่ข้าก็ชอบนะ เจ้าร้องอีกสิ ร้องดัง ๆ ข้าอยากฟังมันเหลือเกิน”

ร่างของนางจึงถูกฉางชิงทาบทับเอาไว้เสียแนบสนิท อีกทั้งมือใหญ่ของเขายังวางอยู่บนอกอวบอึ๋มของนางอีกด้วย! “เจ้า…อ๊าก!!” อันฉีที่เห็นสภาพของตนเต็มตา นางปล่อยหมัดตรงเข้าที่ใบหน้าของบุรุษเหนือร่างเสียเต็มแรง