รอยทราย...^^

ในค่ำคืนเข้าหอ เขากลับพบว่าความงามที่เขาชื่นชมนั้นหายไป ใบหน้าของนางมีตำหนิ เขาแทบจะฉีกร่างนางเป็นชิ้นๆที่รักษาความงดงามของตนเองไว้ไม่ได้ ซ้ำร้ายยังปล่อยให้ผ่านพิธีการแต่งงานมาแทนที่จะบอกเขาสักคำ

นางเลือกจบชีวิตลงเพื่อหนีความทุกข์โศกจากพิษรัก การตัดสินใจปลิดชีพตนเองทำให้นางสูญเสียความทรงจำไป แม้แต่ความทรงจำกับหลิวซี บุรุษอันเป็นที่รัก

นางรักฉินจางเหว่ยมากพอที่จะอดทน และเชื่อว่าเขาเองก็รักนางมากพอที่จะรักษาความรักเอาไว้ให้ยืนยาว แต่เขาก็เอาแต่มารดา จนภรรยาอย่างนางไร้ค่าไร้ความสำคัญ….

ในค่ำคืนหนึ่งที่ชะตาพัดพาให้ประสบพบกับเคราะห์ร้าย ชินชิว หลัน มีชีวิตรอดมาได้จากการช่วยเหลือของบุรุษผู้หนึ่งที่เดินทางผ่านมา นางซาบซึ้งในบุญคุณ และมุ่งมั่นที่จะตอบแทนเขา... นางตกลงและยินดีที่จะช่วยเขา

ความรักของนางเพิ่งมีโอกาสถูกใช้ มิทันไรก็ต้องถึงจุดสิ้นสุดเสียแล้ว....

ชีวิตนี้มืดมนสิ้นหวังมาเนิ่นนาน ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่นางถูกสงสารเห็นใจในเคราะห์กรรม ได้รับความรักจากผู้เป็นสามี ได้ความสำคัญมากกว่าอนุอีกสี่และฮูหยินเอกผู้เพียบพร้อม

เขา...ผู้แอบรักเด็กสาวรุ่นน้องคนหนึ่งมาเนิ่นนานหลายปี ความรู้สึกดีๆทำให้เขาเก็บหัวใจดวงนี้ไว้รัก ไว้รอ ไว้มอบให้เพียงเธอ เธอ...ผู้เพิ่งถูกทรยศหักหลังจากความรักจนพาลคิดว่า...โลกนี้ไม่มีรักจริงอีกต่อไป

รักมั่นคงแปดปีไม่ได้ทำให้นางถูกมองในแง่ดี แต่กลับถูกประณามว่าเป็นมารที่จองผลาญทำลายชีวิตเขาให้พังย่อยยับ

อุปสรรครักของจางหมิงเซียนและซิ่นฮวาและที่มาของการแต่งงานที่หาใช่บทสรุปของชีวิตรัก หากแต่คือการเริ่มต้น เมื่อหลากหลายสิ่งประเดประดังให้ความสัมพันธ์เริ่มสั่นคลอน มีสิ่งใดที่จะยึดมั่นให้ความรักมั่นคงอยู่

เขามีอุปนิสัยอันธพาล โหดร้าย ก่อแต่ความเดือดเนื้อร้อนใจให้แก่ผู้คนรอบข้าง จุนจิ่วเม่ยก็ไม่คิดไม่ฝันเช่นกันว่านางจะถูกบิดาจับยัดเข้าสู่พิธีมงคลกับบุรุษเช่นนี้

หรงซินซินไม่คิดเลยว่าชีวิตของนางจะต้องมาพบกับความเจ็บปวดเช่นนี้ แต่งงานไม่ทันถึงปี สามีและพี่สาวร่วมสายเลือดลักลอบคบชู้กันลับหลังนาง

เยว่ซินหยางที่ไม่เคยสนใจในสตรีใด รสชาติการมีภรรยากลับทำให้หัวใจนักรบที่แข็งแกร่งกลับต้องสั่นไหว ยามมีกิจเขาไปออกรบ ยามสงบเขาออกศึกรักกับภรรยา นางทำให้เขาเสียท่า ตกหลุมพรางสิ่งที่เรียกว่าความรัก

เป่าหลินฮวา ต้องมารับการลงทัณฑ์จากสิ่งที่นางไม่ได้ก่อ เมื่อพี่สาวหนีการแต่งงานไปกับอีกคนรัก เซินฉวงเหยาที่ต้องกลายเป็นผู้ผิดหวังเสียใจก็มาลงเอากับนาง

นางคือบุตรนอกสมรสที่บิดาไม่ต้องการ มารดาผลักไสออกจากตัวส่งไปมีชีวิตเยื่องทาส รองมือรองเท้าผู้เป็นป้าและเหล่าพี่น้อง เกือบถูกย่ำยีล่วงเกินหลายครั้ง ชีวิตตกต่ำที่สุดต้องกลายมาเป็นยาจกขอทาน

วันมงคลแต่งงานที่ควรจะเป็นวันที่มีความสุขที่สุด หากแต่เป็นวันที่คนรักหายตัวไปอย่างเป็นปริศนา แต่เพราะชื่อเสียงของตระกูลที่ต้องรักษา เขา... ต้องแต่งงานกับสตรีสาววัยสิบห้าปีผู้เป็นเมยเม่ยของคนรัก

บุญคุณของเหยาเสี่ยวหานนั้นยิ่งใหญ่มาก โจวเหวินเจียไม่ลังเลเลยที่จะทำตามคำขอของผู้มีพระคุณทุกอย่าง รวมทั้งการรับดูแลเหยาชิ่วอิงวัยสิบสี่ปี

นอกจากจะต้องดูแลว่าที่สามีที่อายุห่างกันเกือบสามสิบปี นางต้องมาเป็นว่าที่มารดาเลี้ยงของบุตรสาวของเขาที่เอาแต่ใจ และบุตรชายของเขาที่อายุยี่สิบปีแล้ว แต่สติปัญญาคล้ายเด็กอายุสิบขวบ

นางปฏิเสธจะต้องไปอยู่กับบุรุษที่ไม่รู้จักก็ถูกท่านอาสั่งให้บ่าวจับตัวแล้วเฆี่ยนด้วยแส้จนกว่านางจะยินยอม นางบอกเหตุผลไปว่ากำลังคบหากับจางหมิงหวัง บุตรชายเจ้าของสวนผักท้ายตลาด นางจะแต่งงานกับเขาผู้เดียว

เฟิงหลินรู้สึกว่ามารดารักและหวงแหนนางมาก มากจนนางรู้สึกว่ามารดาทำเสมือนนางคือนกน้อยที่เลี้ยงไว้ในกรงทอง นางไม่แคลงใจในความรักที่มารดามอบให้ แต่แคลงใจว่าเหตุใดตัวนางไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตเหมือนผู้อื่น

บุรุษที่นางปักใจเชื่อว่าจะรักและมั่นคงต่อตัวนางเพียงหนึ่ง นางมองเขาพลาดไปได้อย่างไร สุดท้ายเขาก็มักมากเห็นแก่ความสุขของตนเอง เหยียบย่ำหัวใจของนางได้เต็มเท้าโดยไม่รู้สึกอันใด....