ดอกหญ้าของหมาเฒ่า

เมื่อสาวเวอร์จิ้นยุคปัจจุบันถูกส่งเข้าไปในนิยายเพื่อสอนเรื่องรักให้กับพระเอก งานนี้จะรุ่งหรือร่วงก็คงต้องวัดกันเสียแล้ว

เยว่เล่อคิดอยากจะหลุดพ้นจากภาระอันหนักอึ้ง ซึ่งตนถูกบังคับให้ต้องแบกรับมันเอาไว้บนบ่า เมื่อมีโอกาส...เขาจึงตัดสินใจยอมพายเรือตามน้ำด้วยการรับคมดาบของพี่ชายต่างมารดา ทว่าสิ่งที่คาดหวังเอาไว้มันกลับ...

เพราะความสงสัยเรื่องความชอบของอดีตน้องชายข้างบ้าน ทำให้ธารดาราตัดสินใจก้าวขากลับเข้าไปในชีวิตของเตชินท์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอขอกลับไปเจอด้วยสถานะใหม่...นั่นก็คือสถานะของการเป็นติวเตอร์

จะด้วยเพราะความสงสารตัวร้ายที่ตัวเขาเป็นคนแต่งขึ้นมาเองกับมือ หรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง! ทำไมต้องให้เขาเข้ามาอยู่ในนิยายที่ตัวเองยังแต่งไม่จบด้วย!!

ความรักสำหรับข้ามันคือเรื่องไม่จำเป็น ดังนั้นเรื่องระหว่างเจ้ากับข้ามันไม่มีวันเป็นไปได้ เพราะข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด!

เพราะรักข้าถึงทำผิด แล้วก็เพราะความรักข้าถึงกับลงมือทำร้ายคนที่รักข้า และคนที่ข้ารักโดยไม่รู้ตัว หากข้ามีโอกาสได้กลับมาเจอท่านอีกครั้ง ข้าขอสัญญาว่า จะชดใช้ให้ท่านด้วยชีวิต และจะชดเชยให้ท่านทั้งหัวใจ

เพียงเพราะคำพูดเอาแต่ใจในวัยเด็ก กลับทำให้ชีวิตเธอ...ต้องมาเจอกับเรื่องวุ่นวายได้ถึงขนาดนี้เลยหรือนี่!

ข้าเคยคิดเล่นๆว่า...หากข้าได้ทะลุเข้าไปในนิยาย ข้าขอให้ตัวข้า...ทะลุเข้าไปตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเรื่อง และแล้วสิ่งที่ข้าคิดดันเกิดขึ้นจริง เมื่อข้าได้ทะลุเข้าไปในนิยายตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเรื่องจริงๆ

ในโลกใบนี้...ข้าก็ไม่ได้อยากรู้และไม่ได้อยากเห็นไปซะทุกอย่าง ดังนั้น! พวกเจ้าโปรดอย่ามาให้ข้าเห็นเลย...