เส้นทางเดินที่เปรอะไปด้วยโลหิต ข้างทางประดับด้วยศพนับพัน ชีวิตที่เปลี่ยนผัน จำนนต่อชะตากรรมอันไม่จบสิ้น...

ในยุทธภพเขาเป็นวีระบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ แต่เมื่ออยู่ในวังวนอำนาจนางก็พร้อมจะกลายเป็นปีศาจเพื่อตระกูล

เธอถูกอันเชิญไปยังนิยายของพระเจ้า [เธอมีสิทธิ์เพียงรับฟัง จงฆ่าตัวเอกทั้งเจ็ดคน เธอถึงจะได้กลับไปยังโลกของเธอ] ในเวลานั้นเธอไม่รู้เลยว่ามันคือคำพูดที่แผงไปด้วยเล่ห์นัยของพระเจ้า....

ชีวิตวัยทำงานที่น่าเบื่อ เพราะมันไม่เคยมีอะไรเป็นตามฝัน จนมีใครสักคนตามจีบฉัน หรือการมีใครสักคนจะทำให้ชีวิตที่น่าเบื่อของฉันมันดีขึ้นมาบ้าง (ฟีลกู้ด หัวใจเต้น)

"ฉันก็ไม่ได้รังเกียจผู้ชายใจง่ายหรอกนะ แต่ว่าฉันชอบผู้ชายที่ทนมือทนเท้าฉันได้มากกว่า ฮิฮิ" แสยะยิ้ม

‘หากทุกชาติไม่อาจตัดขาดความรักนี้ได้ นางจะขอรับเคราะห์กรรมนี้ไปนิรันดร์กาล’

เมื่อเหล้าเข้าปากไปแล้วสิบจอก เขาได้นึกถึงสตรีที่ไม่อยากแม้แต่จะเชยชม แต่ด้วยเหตุใด…อีกเพียงแค่ประตูกั้นก็จะได้พบสตรีผู้นั้นอีกครา และไม่คาดคิดว่าเขาจะเป็นฝ่ายต้องการครอบครองนางทั้งกายและใจ

มัันก็เหมือนจะดีที่ตายแล้วได้มาต่างโลกที่ต้องหาทางกลับโลกตัวเอง แต่ดันมากลายเป็นลูกน้องตัวร้ายที่จะล้มสภา ซะงั้น! แถมหัวหน้าแก็งค์ยังพูดไม่ได้! กับพี่ชายหัวโล้นที่คิดจะฆ่าผมตลอดเวลา !

เมื่อลู่จีเซี่ยได้รับจดหมายจากชายคนหนึ่งมาตลอดระยะเวลาห้าปี ในยุคที่มีอินเตอร์เนตอย่างแพร่หลาย แต่จดหมายที่ถูกส่งมามีเพียงแค่กระดาษเปล่าพร้อมรอยเลือด เธอจึงออกตามหาตัวตนของเขาที่ยังเป็นปริศนา...

"ในเมื่อทำให้เราเจอกันแล้วก็อย่าทำให้เธอต้องจากผมไปสิ!"