เพื่อนพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันนาน วันนี้กลับมายืนตรงหน้าแล้วพูดว่า... “แต่งกับพี่ ครบปีเดี๋ยวหย่าให้”

โลกนี้หาผู้ชายที่ดีกว่า ‘เสี่ยยี่’ ไม่ได้อีกแล้วนะหนูนะ

“ถ้าอยากได้การคุ้มครองจากฉัน เธอต้องจ่ายมันด้วยร่างกาย...ตกลงหรือเปล่า?”

“นอนกับฉันไหม...ฉันจ่ายให้ครั้งละหมื่น”

“ไม่อยากให้ดูดบุหรี่ใช่ไหม แล้วจะให้ดูดอะไรแทนครับ...ปากคุณรึ?”

“หนูชื่นคะ หนูจะฟันแล้วทิ้งพี่ไปแบบนี้ไม่ได้นะ พี่เสียหาย”

“ฉันเอาเธอตายแน่พิ”

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ลืมตาตื่นอีกครั้งในร่างของคนอื่นว่าแย่แล้ว วิญญาณเจ้าของร่างก็ยังตามทวงร่างคืนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนั้นแย่กว่า

รักเกิด ณ บางแสน

ทั้งวัยเยาว์และตอนนี้...เธอเป็นคนสำคัญสำหรับเขาเสมอ เช่นเดียวกับเขา...ที่เป็นแค่คนอื่นในสายตาของเธอมาตลอดเช่นกัน

เขาคิดว่าตัวเองแน่ แต่กลับเอาชนะ 'เธอ' ไม่ได้สักครั้ง

“จะจีบฉัน หย่านมแม่หรือยังเถอะ” “หย่านานแล้วค่ะ ตอนนี้ก้านโตพอจะให้ลูกดูดนมได้แล้วด้วยซ้ำ ถ้าไม่เชื่อจะมาดูดก่อนลูกก็ได้”

ตอนแรกก็มองเป็นน้องเป็นนุ่ง แต่เดี๋ยวนี้ไม่อยากมองตอนนุ่งแล้ว

คุณแต่งกับผมเพราะอยากแต่ง ผมแต่งกับคุณเพราะต้องแต่ง เราต่างกัน

กฎข้อที่หนึ่งของการเป็นเด็กคุณดิน ... ‘ห้ามรัก’

ความจำเป็นบางอย่างทำให้เธอต้องหาที่พึ่ง และ 'เขา' ก็เป็นผู้ถูกเลือก