เปลวตะวัน

‘ณรัญชน์’ ชายหนุ่มธรรมดาที่หมกมุ่นอยู่กับงานวิจัยมาทั้งชีวิต ตายแล้วเกิดใหม่เป็นโอเมก้าบกพร่องที่ไม่สามารถรับกลิ่นฟีโรโมนใดๆ ได้ แต่คนอินโทรเวิร์ตแบบเขา นี่มันถือว่าเป็นโชคดีเลยไม่ใช่เหรอ?

หากความรักคือการตกหลุมรักซ้ำๆ เขาคิดว่าตัวเองคงไม่สามารถปีนป่ายขึ้นมาได้อีกแล้ว

หงซือเซินถูกกระบี่ของบุรุษผู้หนึ่งแทงหัวใจ หลับใหลไปสามร้อยปี ทว่าปีนั้นเขากลับฟื้นขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่เต็มใจ อ่า ชีวิตอันเป็นนิรันดร์ช่างน่าเบื่อหน่ายเสียจริง

ยกย่องสรรเสริญอันใดกัน ข้าก็เป็นเพียงหมอเถื่อนคนหนึ่งเท่านั้น