ลืมตาขึ้นมาก็อยู่ในร่างมารดาของตัวร้ายในนิยายเรื่องหนึ่ง เพื่อหลีกเลี่ยงโชคชะตาอันเลวร้ายเจียงฉิงฟางจึงต้องพยายามทำทุกวิถีทางไม่ให้เด็กผู้ชั่วร้ายทั้งสามกลายเป็นตัวร้ายเหมือนที่ในนิยายเขียนเอาไว้

"ศิษย์พี่! แม้ว่าท่านจะหน้าตาหล่อเหลาเป็นที่ถูกตาต้องใจข้า แต่บังเอิญว่าข้าไม่ได้อยากจะเป็นเซียน ดังนั้นท่านจงเลือกผู้อื่นเป็นคู่บำเพ็ญของท่านเถิด" ลู่สือม่านเอ่ยกับเขาตามตรง แต่เขากลับไม่ฟังนางเลย...

เพราะความโง่เขลาทำให้นางล่วงเกินเขา เขาเคยสาบานเอาไว้ว่าจะต้องแก้แค้นนางให้ได้ หลังจากนั้นนางจึงทำได้แค่เพียงพาลูกทั้งสองคนที่นางคลอดออกมาอย่างยากลำบากหนีเขาไปให้ไกลแสนไกลเพียงเท่านั้น

สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกเสียดายมากที่สุดในชีวิตมีมากมายเหลือเกิน เมื่อได้เกิดใหม่อีกครั้งนางย่อมจะหาหนทางแก้ไขชีวิตของตนเอง คนที่เคยให้ร้ายนางในชาติก่อนจะต้องชดใช้ให้นาง

"ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่หย่ากับสามีที่มีฐานะดีที่สุดในหมู่บ้านแล้วหนีตามอันธพาลชั่วที่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรแน่" แน่นอนว่าพอเธอทะลุมิติเข้ามาเป็นตัวร้ายในนิยายจริงๆ สิ่งแรกที่เธอจะทำก็คือ "ฉันไม่หย่า!"

ชาติก่อนนางทำทุกอย่างเพื่อเขาผลักดันเขาจนขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิต แต่ที่ได้รับคืนกลับมาคือการทรยศหักหลัง ชาตินี้นางจึงไม่คิดจะเป็นภรรยาของเขาอีก

จากองค์จักรพรรดินีที่พิชิตใต้หล้า เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกลับพบว่าตนเองเป็นแค่เพียงสะใภ้ใหญ่ที่ไม่เอาไหนของตระกูลเฉิน ทั้งขี้เกียจ สกปรก ขี้โกหกชอบลักขโมย สามีไม่สนใจแถมยังมีลูกน้อยแสนซนให้เลี้ยงดู..

หากได้ย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตสิ่งแรกที่ทุกคนอยากจะทำก็คือแก้ไขความผิดพลาดของตนเอง เยี่ยชิงเหมยเองก็เช่นกัน เมื่อมีโอกาสได้แก้ตัวอีกครั้ง เธอจะเชื่อฟังพ่อแม่และจะไม่มีวันแต่งเข้าสกุลเผิงอีกแล้ว

ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตสิ่งที่เธอเสียใจมากที่สุดก็คือ เธอเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องเป็นภรรยาที่ไม่ดี เมื่อเธอได้ย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่เป็นตัวเองอีกครั้งเธอจึงตั้งใจว่าจะแก้ไขทุกความผิดพลาดของตนเอง

ถูกสหายรักหักหลัง ถูกสามีหลอกใช้ สุดท้ายนางไม่เหลือแม้กระทั่งชีวิต พอได้ย้อนกลับมาเกิดใหม่ สิ่งแรกที่นางทำก็คือสลัดเจ้าขยะผู้นี้ทิ้งไปให้ไกล และพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวของนางรอดพ้นจากหายนะ

เธอทะลุมิติเข้ามาในนิยายแถมยังเป็นต้นเหตุของความชั่วร้ายของเขา แล้วเธอจะทำอย่างไรดีอย่าว่าแต่หาทางกลับไปยังโลกของเธอให้ได้เลย ตอนนี้แค่พยายามเอาตัวรอดในนิยายเรื่องนี้ให้ได้ก็ถือว่าเป็นเรื่องยากแล้ว

นางเป็นฮูหยินจวนโหวที่สามีไม่โปรดปราน แม่สามีรังเกียจ มีน้องสาวของสามีคอยพูดจาดูหมิ่น อีกทั้งยังมีอนุมาคอยแย่งชิงความโปรดปราน แต่นางกลับไม่สนใจนางสนใจแค่เพียงเจ้าก้อนแป้งตัวน้อยที่นางให้กำเนิดเท่านั้น

ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งพบว่านางยังเป็นเพียงเด็กสาวอายุ 13 เส้นทางการก้าวเข้าสู่วังหลวงของนางยังไม่ได้เริ่มต้น และในหัวของนางก็มีแค่เพียงหนึ่งประโยคที่ดังขึ้นมาว่า"ไม่แล้ว! ข้าผู้นี้จะไม่เป็นแล้วฮองเฮา"

เมื่อลืมตาขึ้นมานางก็ถูกผู้อื่นเล่นงานเสียแล้ว แต่ขอโทษทีที่นางไม่ใช่ซูเหม่ยจิ้งคนเก่า ใครที่กล้าวางแผนทำลายนางจะต้องถูกเล่นงานกลับอย่างสามสม อย่าได้คิดว่าจะร้องขอความเมตตาจากนางได้อย่างเด็ดขาด

“หลี่เฟยหลง หากชาติหน้ามีจริงข้าคนนี้จะทำให้ท่านได้ลิ้มรสชาติของความผิดหวังและสิ้นหวังด้วยตนเอง” หลังจากนั้นซูถังโหรวจะได้ย้อนกลับมาเกิดใหม่อีกครั้งอีกทั้งยังจำทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นกับนางในชาติก่อน

“สวรรค์! นี่ฉันคือนางร้ายของเรื่องเลยหรือนี่ เป็นตัวร้ายก็ช่างเถิดแต่จุดจบไม่ดีนี่สิ ตัวร้ายคนนี้ฉันไม่เป็นได้ไหม” ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของตัวร้าย ทั้งเห็นแก่ตัวทั้งปากร้าย ไม่! เธอไม่ใช่และจะไม่ยอมตาย

นางคือแม่ทัพหญิงที่ถูกบีบบังคับจนต้องเลือกความตาย คิดไม่ถึงว่าเมื่อตายไปแล้วจะได้หวนคืนกลับมาอีกครั้งในร่างเด็กสาวที่อ่อนแอและรังแกได้ง่ายผู้หนึ่ง ดี! ยามที่นางลงมือคนเหล่านั้นจะได้ขาดความระแวดระวัง

หน้านิ่ง เย็นชา วาจาเฉียบคม ไม่ชมชอบสาวงาม คำนิยามคร่าวๆ ว่าที่เจ้าบ่าวของข้า แต่ช่างป่ะไร ในเมื่อต้องแต่งเข้าจวนอัครเสนาบดีแล้ว ข้าผู้เป็นองค์หญิงจะต้องพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสให้ได้

คุณเชื่อเรื่องผีใหม? สำหรับจันทร์เจ้าแล้วเธอเชื่อเสียยิ่งกว่าเชื่อ ตั้งแต่เล็กจนโตเธอมักจะมองเห็นสิ่งที่คนทั่วไปเรียกว่าผีเป็นประจำ...

"หนึ่งร่างสองวิญญาณ" ทั้งซ่งจื่อเหยาและเซียวหย่งเต๋อต่างก็เคยได้ฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับเรื่องนี้มาบ้าง เพียงแต่สิ่งที่นางและเขาคิดไม่ถึงก็คือเรื่องนี้จะเกิดขึ้นกับตนเอง