- 28
- 142
- 0
เทียนอ๋องผู้โดดเดี่ยวเพราะเสียคนรักไปแต่ต้องเดินทางไกลมายังอีกโลก ด้วยเส้นแห่งโชคชะตาเพื่อตามหาคนรักคนนั้น "แม่! ใครไม่รู้มานอนกอดผิงอยู่เนี่ย!":ขนมผิง "ข้าได้เจอเจ้าแล้ว!!ผิงเออร์ของข้า":เทียนอ๋อง
เทียนอ๋องผู้โดดเดี่ยวเพราะเสียคนรักไปแต่ต้องเดินทางไกลมายังอีกโลก ด้วยเส้นแห่งโชคชะตาเพื่อตามหาคนรักคนนั้น "แม่! ใครไม่รู้มานอนกอดผิงอยู่เนี่ย!":ขนมผิง "ข้าได้เจอเจ้าแล้ว!!ผิงเออร์ของข้า":เทียนอ๋อง
"ถ้าคนที่อยู่ในฝันของผมทุกคืนคือคุณผมก็อยากจะเจอคุณทุกคืน"::เพียงฝัน "สัญญาที่เคยให้ไว้ผมยังจำได้แม้มันจะผ่านมากี่ภพชาติก็ตาม"::รังสรรค์ /ผ่านภพ
เพียงเพราะมั่นในรักนางผู้เดียวผู้คนกลับเห็นข้าเป็นคนวิปลาส เพื่อนางแม้นใครเอ่ยให้เสื่อมเสียเพียงนิดคนผู้นั้นจะมีโทษประหารทันที ข้าเพียงผู้เดียวที่ทำร้ายนางได้และก็เป็นข้าที่ทำร้ายนาง....
เพราะเธอเป็นคนเดียวที่ไม่สนใจตัวเองจึงต้องการเอาชนะ "ผู้หญิงก็เหมือนกันหมดไม่มีใครที่ฉันอยากได้แล้วไม่ได้"::ธัญญ์ "ผู้ชายฉลาดมักคิดว่าผู้หญิงโง่ แต่ผู้ชายฉลาดไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงมันแกล้งโง่" ::ใบบัว
ได้เกิดใหม่ทั้งทีดวงจะดีอะไรขนาดนี้รวยไม่พอยังเป็นเจ้าของกิจการใหญ่โตอีกถึงจะเป็นหอโคมเขียวก็เถอะ อิมะลิจะสร้างบาร์โฮสต์เพื่อสนองนี๊ดให้ตัวเองก็คราวนี้แหละ :มะลิ คนของชินอ๋องก็ต้องกลับจวนอ๋อง: ชินอ๋อง
กูไม่เอามึงกู!!กูจะลองกับคนอื่น :อิงดาว อยากลองก็มาอ้าขาให้กูนี่โดนห้าเก้ากูเข้าไปจะร้องหาแต่กูนะ : อาทิตย์ *ใครจะไปคิดว่าแค่การพูดเล่นในวันนั้นมันนำพามาสู่เรื่องราวทั้งหมด*
เราหย่ากันเถอะอยู่ไปก็ฝืนตัวเอง : ปีเตอร์ แน่ใจใช่มั้ยว่าจะหย่า? ตกลงงั้นแบ่งสมบัติกันเลยครึ่งหนึ่งเซ็นเลยรออยู่ ดีเหมือนกันจะได้ไปเที่ยวรอบโลกกับปริ๊นเสียที : เจนีส "ไม่เซ็นโว้ย!!" : ปีเตอร์
มึงดูซิเค้าสวยเค้าน่ารักดีนะมึงว่ามั้ย :มายด์ อืม เค้าสวยเค้าน่ารักแต่เค้าไม่ใช่มึง : บีม
"ไปเอาออกซะ! ฉันไม่อยากให้มีมารหัวขนนี่เกิดมาฉันไม่ต้องการมัน!!" ปราบดา "ตอนนั้นไม่ต้องการตอนนี้ก็อย่าให้เค้ารู้เลยว่าใครเป็นพ่อ" เอริน
"ชาตินี้มันจบแล้วชาติหน้าอย่าเจอกันอีกเลย" ข้าวฟ้าง "อย่าว่าแต่ยมบาลเลยต่อให้เป็นเทวดามาจากไหนก็ไม่มีสิทธิ์เอาเธอไปจากพี่ได้" คิงค์
"ไอ้จี๋นะเหรอ? ก็แค่ของตาย" "แล้วอยากรู้ไหมละว่าของตายมันทำอะไรได้บ้าง" "....."
"สุขสันต์วันแห่งความรัก ขอให้มีความสุขในทุกๆวันและอยู่เป็นรอยยิ้มของผมแบบนี้ในทุกๆปีนะครับ ทัพฟ้าของผม" นั่นคือข้อความปริศนาที่มาพร้อมดอกไม้ที่ผมได้รับมาสามปีแล้ว
"มึงเอาในบักเต้ติเฮ็ดหู กูถามมึงคือบ่ได้ยิน" "แล้วมึงเอาหยังเฮ็ดตา มึงคือเหลียวบ่เห็น"