MACARONI*

พระเอกมีสองบุคลิก คนหนึ่งพูดว่า "ฉันชอบตอนนายร้องไห้ ฉันจะทำให้นายร้องไห้ต่อหน้าฉัน" อีกคนพูดว่า "ผมชอบตอนที่พี่ยิ้ม อย่าเศร้าไปเลยนะครับ"

หนึ่งจอมมารถือกำเนิดจากโคลนตม ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก พร้อมทำลายทุกสิ่งอย่างเลือดเย็น กับอีกหนึ่งเมล็ดพันธุ์ถูกชะตากำหนดให้เป็นผู้กำจัดเภทภัยจึงตกเป็นเป้าหมาย ชีวิตมีอันตรายอย่างเลี่ยงไม่ได้

นาธาเนียลในความทรงจำของฉันจากไปนานแล้ว ฉันเสียใจที่พรากทุกอย่างที่ควรเป็นของเธอมา โดยเฉพาะความรักจากคุณ ขอโทษจริง ๆ และต่อจากนี้ไป ขอให้คุณและเธอมีความสุข – เซซิเลีย เลอรอยซ์ -

ในเมื่อตัวจริงของคุณกลับมาแล้วก็เลิกทำอะไรให้ฉันรู้สึกสับสนสักที ทำไมถึงชอบวอแววุ่นวายกันอยู่ได้ แล้วอย่างนี้ฉันจะตัดใจได้ยังไง

คำว่ารักที่เคยบอกกัน เชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน หรือว่าที่ผ่านมา มีแต่คำลวงหลอก

แรก ๆ ไม่ชอบหน้าก็บอกอีกฝ่ายว่า “อย่ายุ่งกับฉันนะ” หลัง ๆ รั้งคนตรงหน้าไว้อ้อนวอนด้วยสายตา “อย่าไปนะ”

ความเศร้าที่ถาโถมราวกับสายฝนโปรยปรายกลางใจของผม เวลานี้ได้รับการเยียวยาอย่างอ่อนโยนจากพี่ ผู้ที่เป็นอัลฟ่ากลิ่นฝน

ทำไมต้องมาเป็นตัวตายตัวแทนของนายเอกนิยายที่หนีชีวิตรันทดของตัวเองด้วยนะ

“ถ้าผมฟื้นขึ้นมาแล้วจำคุณไม่ได้ ช่วยจีบผมใหม่ได้ไหมครับ”

ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด หากแต่พันธะนั้นไม่เคยจางหาย ต่อให้เกิดใหม่เป็นผู้อื่น ทว่าชะตายังคงวนเวียนมาพบเจอเขา

พบกันเพียงช่วงสั้น ๆ กลับต้องจาก หากคราหน้ามาถึง ข้าจะขอรั้งเจ้าเอาไว้ให้เนิ่นนานกว่านี้ วิวาห์รักของเราต้องเป็นจริงในสักวัน

เมื่อโลกสีเทาของหมอกถูกแต่งแต้มด้วยสีสันสดใสเพราะเขม มีหรือจะปล่อยให้เขาหลุดมือไป หมอกมั่นใจว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไรกับตนเอง แต่เขมกลับปฏิเสธด้วยความเย็นชาและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เธอและเขาเข้าไปในฝันของใครบางคน ความรู้สึกเจ็บปวดทรมานนั้นสมจริงยิ่งกว่าอะไร

เพราะความคิดถึงเป็นเหตุ กู้หลินจึงหลุดเข้าไปในนิยายเรื่องวิหคไร้ใจของตงฟางฮุ่ยหลิง แต่อีกฝ่ายดันจำไม่ได้เพราะถูกรีเซ็ตกลับมาเป็นพระรองต้นฉบับที่รักนายเอกเรื่องนั้นจนหมดใจ

ชะตาชีวิตที่พลิกผันในอดีตชาติ ทำให้ทั้งคู่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ความรักอันแสนหวานจึงบังเกิด

ชีวิตของเขาถูกพันธนาการไว้กับความเป็นทาส วันใดหนอจะมีแสงสว่างช่วยให้เขาหลุดพ้นจากวังวน จบสิ้นวาสนากับคนผู้นั้นเสียที