- 19
- 610
- 0
- 0 (0)
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายบทจางแสนอาภัพรัก คิดอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองจึงตั้งมั่นว่า "ข้าไม่ใช่มู่หรงเซียวผู้นั้น เลิกรักเจ้าไม่ใช่เรื่องยาก คอยดูเถอะข้าจะหาคนที่ดีกว่าเจ้าให้ได้"
ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายบทจางแสนอาภัพรัก คิดอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองจึงตั้งมั่นว่า "ข้าไม่ใช่มู่หรงเซียวผู้นั้น เลิกรักเจ้าไม่ใช่เรื่องยาก คอยดูเถอะข้าจะหาคนที่ดีกว่าเจ้าให้ได้"
“ฮ่าวหราน เจ้าป่วนสุสานวิญญาณบรรพบุรุษถึงเพียงนี้ เห็นทีข้าต้องฟื้นจากหลุมแล้วกระมัง”
นาธาเนียลในความทรงจำของฉันจากไปนานแล้ว ฉันเสียใจที่พรากทุกอย่างที่ควรเป็นของเธอมา โดยเฉพาะความรักจากคุณ ขอโทษจริง ๆ และต่อจากนี้ไป ขอให้คุณและเธอมีความสุข – เซซิเลีย เลอรอยซ์ -
เธอประชดรักแรกด้วยการแต่งงานกับเขา ส่วนเขาแกล้งทำเป็นรักเพื่อเอาชนะเธอ พอรู้ว่าเธอรักเขาจนหมดใจจึงยื่นใบหย่าให้เซ็น แต่เรื่องราวกลับไม่ง่ายเพราะรักแรกของเธอกลับมา ดูท่าถ่านไฟเก่าจะคุจนใครบางคนหวงของ..
ในเมื่อตัวจริงของคุณกลับมาแล้วก็เลิกทำอะไรให้ฉันรู้สึกสับสนสักที ทำไมถึงชอบวอแววุ่นวายกันอยู่ได้ แล้วอย่างนี้ฉันจะตัดใจได้ยังไง
หนึ่งจอมมารถือกำเนิดจากโคลนตม ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก พร้อมทำลายทุกสิ่งอย่างเลือดเย็น กับอีกหนึ่งเมล็ดพันธุ์ถูกชะตากำหนดให้เป็นผู้กำจัดเภทภัยจึงตกเป็นเป้าหมาย ชีวิตมีอันตรายอย่างเลี่ยงไม่ได้
ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด หากแต่พันธะนั้นไม่เคยจางหาย ต่อให้เกิดใหม่เป็นผู้อื่น ทว่าชะตายังคงวนเวียนมาพบเจอเขา
อ้อมกอดของเขาอบอุ่นจนข้ารู้สึกว่าไม่อาจอยู่ได้หากไม่มีเขา
ผ่านมาเจ็ดร้อยปีแล้วนะ เมื่อไหร่จะใจอ่อนรับรักฉันสักที ทูตสวรรค์เพียงหนึ่งเดียวของฉัน ***Everlasting ทูตสวรรค์ของผม เป็นเรื่องราวของคู่รองจาก Forevermore: แสงสว่างของผม***
ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่านายเป็นแวมไพร์ กัดคอดูดเลือดฉันซะดี ๆ
ทำไมต้องมาเป็นตัวตายตัวแทนของนายเอกนิยายที่หนีชีวิตรันทดของตัวเองด้วยนะ
พระเอกมีสองบุคลิก คนหนึ่งพูดว่า "ฉันชอบตอนนายร้องไห้ ฉันจะทำให้นายร้องไห้ต่อหน้าฉัน" อีกคนพูดว่า "ผมชอบตอนที่พี่ยิ้ม อย่าเศร้าไปเลยนะครับ"
ชีวิตของเขาถูกพันธนาการไว้กับความเป็นทาส วันใดหนอจะมีแสงสว่างช่วยให้เขาหลุดพ้นจากวังวน จบสิ้นวาสนากับคนผู้นั้นเสียที
คำว่ารักที่เคยบอกกัน เชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน หรือว่าที่ผ่านมา มีแต่คำลวงหลอก
แรก ๆ ไม่ชอบหน้าก็บอกอีกฝ่ายว่า “อย่ายุ่งกับฉันนะ” หลัง ๆ รั้งคนตรงหน้าไว้อ้อนวอนด้วยสายตา “อย่าไปนะ”
ความเศร้าที่ถาโถมราวกับสายฝนโปรยปรายกลางใจของผม เวลานี้ได้รับการเยียวยาอย่างอ่อนโยนจากพี่ ผู้ที่เป็นอัลฟ่ากลิ่นฝน
เพราะความคิดถึงเป็นเหตุ กู้หลินจึงหลุดเข้าไปในนิยายเรื่องวิหคไร้ใจของตงฟางฮุ่ยหลิง แต่อีกฝ่ายดันจำไม่ได้เพราะถูกรีเซ็ตกลับมาเป็นพระรองต้นฉบับที่รักนายเอกเรื่องนั้นจนหมดใจ
ชะตาชีวิตที่พลิกผันในอดีตชาติ ทำให้ทั้งคู่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ความรักอันแสนหวานจึงบังเกิด
“ถ้าผมฟื้นขึ้นมาแล้วจำคุณไม่ได้ ช่วยจีบผมใหม่ได้ไหมครับ”
พบกันเพียงช่วงสั้น ๆ กลับต้องจาก หากคราหน้ามาถึง ข้าจะขอรั้งเจ้าเอาไว้ให้เนิ่นนานกว่านี้ วิวาห์รักของเราต้องเป็นจริงในสักวัน
