“ข้าไม่โกรธเกลียดท่านแม่เลยขอรับ สำหรับข้าแล้วท่านแม่ก็ยังเป็นท่านแม่ที่ชื่อจ้าวหยุนหนิงของพวกข้า ไม่ใช่คนอื่น ส่วนผู้หญิงคนนั้นเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่จากไปแล้วก็เท่านั้น”

เมื่อชายหนุ่มเสเพลตายเพราะผู้หญิง ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีในร่างของชายหนุ่มที่มีเด็กแฝดเรียกแม่ เอาละในเมื่อเกิดใหม่แล้ว ข้าจะกลายเป็นท่านพ่อไม่ใช่แม่ ส่วนสามีข้าจะจับทำเมียให้ได้555

หนึ่งคนยึดมั่นในคำสัญญา หนึ่งคนกลับลืมที่จะรักษาสัญญาที่ให้ไว้ ในขณะที่อีกหนึ่งคนซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง อยู่เคียงข้างคนที่รักเสมอมา

มิริน หญิงสาวที่ต้องตายด้วยฝีมือพ่อเลี้ยง ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้ย้อนอดีตไปอยู่ในจีนยุค 60 หนำซ้ำยังต้องมาพานพบกับพ่อเลี้ยงชั่วเหมือนกันอีก จนต้องหนีไปอยู่ในชนบทอันห่างไกล แต่ใครจะไปนึกว่า ในท้องของเธอ..

เจ้าคือแสงสว่างในหัวใจข้า แล้วเหตุไฉนข้างกายเจ้า ถึงมีเงามืดปกคลุมอยู่ เป็นเงามืดที่ทำให้ใจข้าหนาวเหน็บ และอัดแน่นไปด้วยความเคียดแค้น หากเป็นเช่นนี้ ข้าควรจะเลือกทางไหน ระหว่างความรักหรือความแค้น

ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เริ่มด้วยความรักแบบฉันชู้สาว มันทำให้เขาค่อย ๆ ค้นพบหัวใจของตัวเอง เมื่อหญิงสาวยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา...แต่กว่าจะรู้ใจของตัวเอง ก็เกือบจะสายเกินไป

ตัวฉันในอดีต เคยตัดสินรักคนที่รูปร่างหน้าตา แต่เวลาผ่านไปหลายภพชาติ ฉันจึงได้เรียนรู้ว่า รักแท้หาได้ตัดสินจากรูปลักษณ์ภายนอกไม่ ขอบคุณสวรรค์ที่เมตตา ส่งฉันย้อนกลับคืนมา จนได้พบกับเขา...สามีที่รัก

โอ๊ย อยากจะบ้าตาย ทะลุมิติมาตอนไหนไม่มา มาตอนที่เขากำลังจะ...เอาละ ไหน ๆ ก็มาแล้ว จะไม่มีองค์หญิงผู้ไร้ค่าอีกต่อไป สามีไม่ชอบใช่ไหม ข้าไม่สน ว่าแต่ทำไมท่านกลืนน้ำลายตัวเองแบบนี้

ร้อยตำรวจเอกหญิงมินตรา ต้องมีอันจบชีวิตลงจากชาติปัจจุบัน แต่ชะตากลับพลิกผันได้เข้ามาอยู่ในร่างของสตรีนางหนึ่ง ที่มีลูกเลี้ยงและสามีพิการ

ใครจะไปนึกว่าการแต่งงานแค่ในนาม จะนำไปสู่การมีเจ้าก้อนแป้งได้

เพราะคำสัญญาที่ให้ไว้ ทำให้ชีวิตของสตรีหลายนางต้องมาพัวพันกับเกมรัก เกมแค้นในครั้งนี้...แล้วบทสรุุปของความรักความแค้นจะเป็นเช่นไร คงมีแต่ตัวหญิงสาวผู้นี้เท่านั้นที่เป็นคนกำหนด

ตายแล้วเกิดใหม่ทั้งที ดันมาอยู่ในร่างของคนสติไม่ดี แต่ไม่เป็นไร ชิงเหยียนโฉมใหม่จะดูแลผู้มีพระคุณเป็นอย่างดี จะขายน้ำแข็งไสเลี้ยงดูทุกคนเอง

อย่าบอกรักข้าในวันที่สายไป เพราะแก้วที่มันร้าว ไม่อาจกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

เหตุไฉนปีศาจมีความรักกับมนุษย์ไม่ได้หรืออย่างไร หรือว่าจะมีแต่มนุษย์เท่านั้นที่จะครองรักกันได้ สำหรับข้าและสามีแล้ว ไม่ว่าชาติภพไหน จักขออยู่เคียงคู่รักกันตลอดไป

เรื่องราวของหญิงสาวที่ถูกระบบส่งไปอยู่ในร่างของหญิงสาวอีกคน และยังจะต้องแต่งเข้าไปเป็นอนุของบุรุษที่มีเสียงเล่าลือด้านความร้ายกาจ สังหารอดีตฮูหยินด้วยมือของเขาเอง

เรื่องราวที่ผ่านมาสอนให้ทั้งสองได้เรียนรู้เรื่องราวของความรักมากยิ่งขึ้น...รักที่ควรออกมาจากใจ หาใช่ใช้มนตราหรือโอสถวิเศษ...รักที่ไม่ควรใช้รูปลักษณ์ภายนอกมาเป็นตัวตัดสิน...

แก้วตาตายเพราะการทำตัวเป็นพลเมืองดี สวรรค์จึงเมตตาให้นางได้มาอยู่ในร่างของหญิงสาวนางหนึ่ง แต่กลับไม่มีความทรงจำของเจ้าของร่างอยู่เลย นอกจากคำบอกเล่าของคนรอบข้าง ว่านางคือสตรีที่สวมหมวกเขียวให้สามี

ตัวข้านั้นถึงแม้นเป็นถึงฮูหยินใหญ่ แต่เรือนที่ข้าแต่งเข้ามานั้น กลับได้อาศัยเพียงแค่เรือนรอง...ทำไมหรือ...หรือเพียงเพราะข้าอ่อนแอเกินไป...หรือเป็นเพราะท่านเกลียดชังข้ามากเกินไป

ใครบอกว่าเธอเป็นแค่นางบำเรอ เธอเป็นผู้หญิงของฉันต่างหาก...แล้วมันต่างกันตรงไหน ในเมื่อต้องใช้ร่างกายปรนนิบัตเหมือนกัน...เธอคอยดูด้วยตาของเธอเองเถอะ ว่ามันต่างกันอย่างไร

บางครั้งเราก็ไม่ได้รักคนดีเสมอไป...แม้บางครั้งคนที่เรารักจะร้าย เราก็ยังรัก