เขาเกลียดข้าเพียงเพราะข้าเป็นกาฝากที่เข้ามาอาศัยในจวนอ๋อง เขาทำร้ายและรังแกข้าสารพัด เขานำสิ่งที่ข้าต้องการมาต่อรองให้ข้าเป็นสตรีของเขา เขาห้ามข้ารู้สึกห้ามหึงห้ามหวง เขาคิดว่าข้าจะทำได้งั้นรึ

อี้หมิง พยายามเอาชนะชะตาชีวิตในยุคที่เธอทะลุมิติมา ด้วยวิชาความรู้ของโลกยุคปัจจุบันเธอก่อร่างสร้างตัวในยุค จีนโบราณจนมีฐานะอู้ฟู่ร่ำรวย สร้างงาน สร้างอาชีพคนเร่ร่อน จนที่เล่าขานไปทั่วทั้งแคว้น

ที่ข้าร้ายกาจนั่นย่อมต้องมีเหตุและที่ข้าลุ่มหลงโง่งมก็เพราะหลงเชื่อคำลวงบุรุษความหวังลมๆ แล้งๆที่ปล่อยให้เขาย่ำยีความสาวคราแล้วคราเล่า บัดนี้ข้านั้นตาสว่างรู้แจ้งในเมื่อองค์ชายรองไร้ใจ ข้าก็ขอลาขาด!

"เขา...คืออ๋องผู้เย็นชา ที่ผลักไสให้เธอตกต่ำต่อหน้าผู้คน" "แต่ในความมืด...เขาคือปีศาจที่คอยกวาดล้างทุกคนที่ทำร้ายนางจนสิ้นซาก"

เขา..รัชทายาทเผ่าสวรรค์ผู้เย่อหยิ่ง วันหนึ่งกลับมีเคราะห์รักทำให้ต้องมาพัวพันกันเซียนหญิงรับใช้ต้อยต่ำแห่งเผ่าบุปผาจนให้กำเนิดหลานสวรรค์น้อยที่ทั้งแสบทั้งซนเล่นทำเอาสรรค์ชั้นฟ้าต้องปั่นป่วนไม่เว้นวัน

คราแรกนางเพียงต้องการดึงองค์รัชทายาทมาเป็นกำลังเพื่อช่วยบ้านเมืองของตนตามคำชี้แนะของไทเฮาพระญาติของบิดา แต่ครั้นได้ชิดใกล้เรื่องราวเกิดกลับกลายเป็นนางที่ถูกไท่จื่อรูปงามผู้นี้ทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ

ข้าหลงรักสหายสูงศักดิ์ฉินหย่งเจิ้งอ๋องรูปงามสง่าแต่วาจากลับร้ายกาจทั้งไม่เคยเห็นข้าเป็นสหายข้ารักเขา เขารักสหายอีกคนของข้า ข้าเองทนนิ่งเฉยเสมอมาจนกระทั่งคืนนั้น ความสัมพันธ์ของข้ากับฉินอ๋องก็นับว่า...

ไท่จื่อทำราวกับว่าคำสารภาพรักของนางเป็นเรื่องขบขัน อีกซ้ำดูถูกมันอย่างไร้ค่าต่อหน้าเหล่าธารกำนัลในวังหลวงนับแต่นั้นนางจึงตัดใจและหลีกหนีไม่พบ ไม่เจอ ไม่เจรา แต่เหตุใดเขายังตามตอแยนางไม่เลิกกันเล่า!

หลิวฟางอี้ ตื่นมาบนเตียงตระกูลฟู่ แถมบุรุษที่อยู่ในห้องเดียวกันยังเป็นชายในใจที่เพ้อฝันมานาน ฟู่หลางเทียน แต่ข้อกล่าวหาที่เขามอบให้ช่างน่ารังเกียจ และหากเป็นเช่นนั้นใยนางไม่รู้สึกว่าโดนเด็ดบุปผากันล่ะ

จวิ้นอ๋องเป็นของนางแต่นางไม่เคยเป็นของจวิ้นอ๋อง นางลุ่มหลงในรักครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่ฝ่ายเดียว กระทั่งทำเรื่องต่ำช้าขึ้นเพียงเพราะลุ่มหลงบุรุษเมื่อความรักของนางไร้ค่านักเช่นนั้น!ข้าก็จะเลิกรักท่านแล้ว

เป็นเพียงบุตรสาวพ่อค้าวานิช รึอาจจะปืนขึ้นเตียงมังกรของข้า ซ้ำลูบคมข้าโดยการปลอมเป็นหญิงคณิกามายั่วยวน หึ!สหายชังเช่นเจ้ามีรึข้าจะจดจำมิได้ แม้ชุนฮวาและข้ามิอาจครองคู่กันได้เช่นไรข้าก็ไม่มีทางรักเจ้า!

บัว นลิน ก็แค่หลานคนใช้ที่แม่ของคีรินเอ็นดูถึงขนาดส่งเรียนที่เดียวกันกับเขา ยัยนี่มีสิทธิ์อะไรกัน! หวังสูงชะมัด คอยดูเถอะฉันจะสั่งสอนเธอ แต่ไหนเลยแกล้งไปแกล้งมาเป็นเขาเองที่เป็นฝ่ายต้องทรมานกันนะ!

"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน

ปานตา เติบโตมากับตาและยายมาตั้งแต่เด็ก เด็กน้อยเห็นความทุกข์ยากของตาและยายมาตลอดจึงตั้งปณิธานในใจอยู่ตลอดเวลาว่าโตไปจะได้ดีตากับยายต้องสุขสบาย แต่ตลอดเส้นทางมันไม่ได้ง่ายนะสิ!!!

นางต้องการเงินจำนวนมากเพื่อรักษาน้องสาวและจ้างนักสืบเงาเพื่อตามหาคนร้ายที่วางเพลิงตระกูล นับว่าสวรรค์ยังเข้าข้างนางอยู่บ้างเมื่อมีคุณชายตระกูลใหญ่จ้างวานให้เป็นสายลับแถมพ่วงตำแหน่งนางบำเรออุ่นเตียง

"พี่หินขา แต่ก่อนว่าพราวขี้เหล่ ตัวดำฟันเหยิน ตอนนี้พราวยังเป็นเบบนั้นอยู่มั๊ยคะ" "ไม่แล้วครับ โตมาตัวขาวจั๊ว ปากกระจับ ที่ทั้งอมเก่ง เลียเก่ง เอ๊ย! ที่ทั้งสวย นมก็โต โต๊ เอ๊ย! หุ่นก็ดี"