จดหมายที่เขียนด้วยความเงียบงันจากโลกหลังความตาย… ส่งถึงหัวใจคนเป็นที่ยังมีบางอย่างต้องรู้ บางคำต้องฟัง และบางความรู้สึก…ไม่เคยตาย

เมื่อรุ่นน้องหน้าใส เพิ่งเข้ามาเป็นทหารใหม่ ดันไปป่วนใจ "รุ่นพี่นายสิบ" ผู้เคร่งระเบียบเข้าเต็มเปา! สนามฝึกที่เคยร้อน กลับกลายเป็นที่พักหัวใจไม่รู้ตัว

ข้าออกตามหาผู้เฒ่าเต่า แต่ยิ่งตามหา ข้ากลับพบว่า บทเรียนที่แท้จริงคือระหว่างทาง

เพลงพิณบรรเลงบทเก่า ความรักที่เคยเบ่งบานในกลีบกุหลาบ จะกลับมารวมกันอีกครั้งหรือแค่ฝัน?

ใต้เงาไผ่ เขาเลือกวางดาบ วางใจ...ในเมื่อหัวใจไม่ใฝ่เซียน แล้วเหตุใดยุทธภพถึงไม่ยอมปล่อยให้เขาสงบเสียที?

ที่ผ่านมาผมอาจจะเจ้าชู้ แต่นับจากวันนี้...หัวใจผมมีแค่คุณคนเดียว

ดาบนี้ข้าชักเพื่อล้างแค้น แต่พอปลายคมเฉียดผ่าน...ข้ากลับลังเล ฆ่าเจ้าแล้วข้าจะได้อะไร...นอกจากความว่างเปล่า?

จอมยุทธผู้ไม่เคยแพ้ใคร แต่ไม่ใช่เพราะดาบ…เพราะอาวุธลับของเขาคือซาลาเปาร้อนๆ ที่อร่อยจนศัตรูต้องหยุดชักดาบ!

เมื่อปุกปุยขี้สงสัย กับนุ่มนิ่มผู้ใจดี ออกเดินทางตามหาสีรุ้งแห่งความสุข ทุกย่างก้าวคือรอยยิ้ม และบทเรียนอ่อนโยนที่เบิกบานใจ

ในวันที่โลกวุ่นวายให้คำปลอบโยนเหล่านี้เป็นที่พักของหัวใจคุณ แสงแดดยามเช้า ไม่ใช่แค่หนังสือ แต่มันคือพื้นที่เล็ก ๆ สำหรับหัวใจที่กำลังเหนื่อยล้า ที่คุณจะได้หยุดพัก และฟังเสียงของตัวเองอีกครั้ง

เจอเพื่อนร่วมงานตัวร้ายไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่รับมืออย่างไรไม่ให้ใจพัง...คำตอบคือ สติ ปัญญา และท่าทีที่เหนือกว่า

เรื่องสั้นน่ารักของเด็กหญิงเมย์และต้นไม้เพื่อนรัก ที่จะพาคุณเข้าใจความหมายของการเติบโต การให้ และการเรียนรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด

ผมไม่ได้ชอบฟักทอง...แต่ชอบคนทำฟักทองบดต่างหาก!