“จูซือเหยียน…เจ้าจะไม่มีวันสุขสมดังใจ ให้ความตายของข้าตามหลอกหลอนเจ้าไปทุกภพทุกชาติ! ให้เจ้ารู้รสของความสูญเสีย…”

แต่รวิศไม่สนใจแล้ว นาทีนี้ต้องเข้าไปให้หมดอันเขาถึงจะสะใจแล้วไปทำอย่างอื่นได้ อารมณ์ประมาณว่ากูไม่เอาเหี้ยอะไรแล้วจะเอาเด็กอย่างเดียว

อยู่กับกูมึงจะไม่มีอนาคต!ไม่มีความมั่นคงไม่มีชีวิตแบบที่คนดีๆควรจะมีมึงจะเจอแต่คนเหี้ย!ที่ไล่ยิงกันรถตำรวจรถพยาบาล‘มึงอย่ารักกูเลย...เพราะกูไม่เคยคิดว่าตัวเองสมควรได้รับมัน’

ถ้ามีข่าวใหญ่แบบนี้แล้วไม่ตามไปด้วย ผมก็ไม่ใช่นักข่าวแล้ว" เซี่ยหยางเฉินกอดอก"พวกเราไม่มีอาวุธไม่ขวางพวกคุณแน่นอนแค่ต้องการภาพและความจริง พวกคุณทำงานของพวกคุณ พวกเราก็ทำงานของเรา"

ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยเริ่มก่อตัวขึ้นมันคือความกังวลที่ไม่สมเหตุสมผลความโกรธที่ไม่มีจุดหมาย ในเกมที่ทุกคนถูกฝังชิป ใครกันแน่ที่กำลังควบคุมเกมนี้?

"กฎหมายไม่อาจปิดตากับเจตนา แม้ความหวังดีจะซ่อนอยู่เบื้องหลังความผิด แต่ความยุติธรรมย่อมต้องเดินตามทางที่ถูกต้องเสมอ"

การกระทำของเซเรนอสที่จับกุมและทรมานเอเรนผู้นำระดับสูงสุดของโลก เป็นการหยามเกียรติอย่างที่สุด!แต่จำไว้ว่าในดินแดนของเซเรนอส กฎของเรายังคงเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเคารพ!!!

มึงคิดว่าการจับไอ้น้องเวรของกูไปจะทำให้กูสั่นเหรอ?บอกตรงๆกูไม่สนหรอก มึงจะเอามันไปทำปุ๋ยหรือปล่อยให้มันเน่ากูก็ไม่แคร์!ถ้าคิดว่าการจับตัวมันจะทำให้กูยอมแพ้มึงคิดผิดแล้ว

คนอย่างมึงนี่มันสะกดคำว่า...รอ...ไม่เป็นจริง ๆ เขาประชดประชันด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิด ขณะนั่งกอดเข่าบนเตียง ท่าทางน่ารักแต่ก็ดูเอาเรื่องในเวลาเดียวกัน

ขายวิญญาณให้กูแล้วมึงจะได้ทุกอย่างที่ต้องการคนพวกนั้นจะได้รู้ซึ้งถึงคำว่า ยิ่งกว่าตายจะไม่มีวันไหนที่พวกมันไม่รู้สึกถึงความทรมานเสียงของหลี่เฉิงฟังดูเหมือนบทสวดของปีศาจที่กำลังชักจูงวิญญาณลงสู่ความมืด

การปฏิเสธคริสตอฟไม่ได้เป็นทางเลือกที่เขาจะทำได้โดยปลอดภัย ขณะเดียวกัน การเข้ามาเกี่ยวข้องกับกรมตำรวจ โดยเฉพาะกับผู้กำกับคณิน ก็ไม่ต่างจากการเล่นกับไฟที่อาจจะเผาเขาให้เป็นจุณได้ทุกเมื่อ

"ข้าจะจำชื่อนี้ไว้ หากเจ้าทำตามที่สัญญา ข้าจะทำให้แซ่หลี่ของเจ้ากลายเป็นแซ่ที่ผู้คนในวังหลวงรู้จัก เจ้าจะได้รับสิ่งที่ควรค่าแก่ความซื่อสัตย์ของเจ้า"

สำนวนเหล่านี้สามารถช่วยเสริมบรรยากาศของนิยาย นำไปปรับปรุง ประยุกต์ใช้ ได้ในเรื่องราวของคุณครับ

ตลกมั้ยครับ? นึกศึกษาแพทย์แต่นาทีนี้ร้องขอชีวิตต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์..“ถ้ารอด..ผมจะบวชให้” จิตสุดท้ายพร่าเลือนท่ามกลางเสียงหวีดร้องและความสับสน…มิ่งขวัญหลับตาลงอย่างสงบ

ผู้เขียนได้สำรวจความหมายของการมีชีวิตอยู่ การรักตัวเองอย่างเหมาะสมและการยืนหยัดต่อไป คือหัวใจสำคัญที่ผู้เขียนสอดแทรกไว้ในทุกบรรทัด