ม้านั่งสีขาวตัวนั้น โดดเดี่ยวเช่นคนผู้หนึ่ง อ้างว้างในท่ามกลางผู้คนมากมาย เช่นเดียวกันกับเขา...

กระจกคร่ำครึบานหนึ่ง ติดอยู่ข้างผนังคร่ำคร่าอันหนึ่ง โลกนี้ย่อมต้องมีเวทมนต์ เวทมนต์ทั้งหลายควรบังเกิดแก่เธอ เธอรวบรวมสติและเยื้องย่างเข้าหามัน เพื่อถามมันว่า "ใครงามเลิศในปฐพี"

(จบ) เราทั้งคู่หยุดยืนเผชิญหน้ากัน ผมถึงกับตกตะลึงคิดว่ามีกระจกเงาบานใหญ่วางกั้นอยู่ตรงนั้น มันสะท้อนภาพของผมอีกคนออกมาอย่างแจ่มชัด ตอนนี้ผมเป็นเขาส่วนเขาเป็นผมแล้วนะ อย่าจำผิดล่ะ

ว่ากันว่า พอถึงช่วงเวลาหนึ่งเส้นทางนี้จะนำไปสู่สถานที่ที่ไม่ได้มีไว้สำหรับคนเป็น ผมเดินโซซัดโซเซไปตามถนนเส้นนี้ อาศัยเพียงแสงจันทร์บนฟากฟ้าคอยส่องทาง

นี่เป็นเรื่องราวของคนอกหักคนหนึ่ง คุณอาจไม่เคยรู้จักเขา เช่นเดียวกับที่เขาไม่เคยรู้จักคุณ

มีดอกไม้งดงามอยู่ในสวน ที่เชิญชวนผีเสื้อตัวเล็กใหญ่ ออกย่ำเท้าวิ่งตามปีกอ่อนไป คล้ายวิ่งไล่ความฝันที่เบื้องหน้า

วันที่ลอยคออยู่กลางน้ำในยามเย็น อานนท์เกิดความรู้สึกหนาวเย็นอย่างน่าประหลาด อาจเป็นเพราะผืนน้ำเริ่มคลายตัวจากความร้อนของแสงแดด หรือเพราะเขารู้สึกกลัว คล้ายกลัวยามโพล้เพล้เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก