หนึ่งความทรงจำที่เลือนหาย หนึ่งความจริงที่ถูกปิดบัง.. การหลงป่าเมื่อวัยเด็กอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป น้ำเหนือถูกดึงกลับไปยังสถานที่นั้นอีกครั้ง เพื่อค้นหาว่าแท้จริงแล้วเขาได้พบเจอกัน

ทะลุมิติเข้ามาในร่างของเกอท้องโต ทั้งยังไม่รู้ว่าพ่อของเด็กในท้องเป็นใคร ชีวิตของข้ามันช่างดีอะไรเช่นนี้

ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้นางได้มาเกิดใหม่ พร้อมครอบครัวที่แสนอบอุ่น นางสัญญาว่าจะรักและดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี

เมื่อแม่ทัพผู้เย็นชา กลายเป็นเชลยของจอมโจรปากกล้า... ศัตรูที่ควรฆ่า กลับกลายเป็นคนที่หัวใจไม่อาจลืมได้ หากรักนี้คือเพลิงศึก พวกเขาจะยอมไหม้ไปพร้อมกันหรือฝืนดับมันลงด้วยคมดาบ

หากเขาให้เกียรตินาง นางก็จะตอบแทนด้วยความสัตย์ซื่อและยินดี แต่หากวันหนึ่งเขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีนางลง นางก็จะไม่ยอมสูญเสียสิ่งใดไปโดยไร้ความหมาย

“ท่านพ่อกับคุณชายใหญ่ของท่านถูกฆ่าตายที่ชายแดน ตระกูลหม่าถูกกล่าวหาว่าก่อกบฏ ฮึก…นายหญิง คุณชายเล็กและคนอื่นๆ ถูกจับตัวไปและจะถูกประหารในวันพรุ่งนี้”

เพราะความผิดใหญ่หลวงที่เฟยซิ่นไม่ได้ก่อ เหตุฉะไหไหนข้าต้องต้องมารับโทษแสนทรมานทั้งที่ข้าไม่ได้เป็นคนก่อ

"นลิน" หญิงสาวผู้สูญเสียครอบครัวในวัยเจ็ดขวบ แต่สวรรค์เหมือนจะเป็นใจให้เหลือพี่สาววัยสิบสองขวบคอยปลอบใจแต่แล้วก็เหมือนสวรรค์จะกลั่นแกล้งนลินสูญเสียพี่สาวพร้อมพี่เขยไปในวัยยี่สิบห้าเหลือทายาทตัวน้อยไว้

ลมหายใจสุดท้ายของหญิงผู้หนึ่งที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้ญาติพี่น้อง หากย้อนเวลากลับไปได้ นางจะใช้เวลาให้คุ้มค่าไม่มัวแต่หาเงินที่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีโอกาสได้ใช้มัน

ภพที่แล้วโชคชะตาไม่เข้าข้างข้า ภพนี้แหละข้าจะขีดเขียนโชคชะตาขึ้นมาเอง....

คนอื่นทะลุมิติมาเป็นคนเหตุใดข้าถึงทะลุมิติมาเป็นพังพอน โลกนี้มันช่างไม่ยุติธรรมกับข้าเสียเลย