เฉินอวี่อิ๋ง แม่ม่ายสาวผู้ฉาวโฉ่หลงรักซูจิ้งเหยียนหมดหัวใจแต่เพราะการกระทำอันยุ่งเหยิงของเธอในอดีต ทำให้ชายหนุ่มและทั้งครอบครัวของเขาต่างรังเกียจเธอไปถึงกระดูก เลวจนแม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่ให้อภัยตัวเอ

นักเขียนฝักหัด วางพล็อตเรื่องสุดอนาถของแม่แท้ๆ ของตัวร้ายในยุค 70 ที่ทำให้เด็กชายวัยสามขวบสะเทือนใจจนกลายเป็นคนที่มีจิตใจบิดเบี้ยว... แต่ทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป เมื่อแม่ของเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

หงเหม่ยอิง นักฆ่าสาวดวงซวย หลังจากสังหารหัวหน้าของตนเองตาย เธอเองก็ไม่รอดเช่นกัน เดิมทีเธอคิดว่านี่เป็นจุดจบ แต่ไม่เลย...มันเพิ่งเริ่มจากนี้ต่างหาก หนทางแห่งการชำระแค้น!!

สามีที่เธอรักสุดหัวใจเข้าใจผิดในตัวเธอว่าเธอเป็นคนทำให้ภรรยาของเขาเสียชีวิต ขณะที่ลูกชายของเธอหวาดกลัวเธอ เพราะคิดว่าเธอคือแม่เลี้ยงใจร้ายของเขา...

คืนหนึ่งเมื่อพระชายาที่สิ้นใจตายไปแล้วหายตัวไปเขาพลิกแผ่นดินเพื่อตามหา สี่ปีต่อมากลับพบนางนางอยู่กับเด็กชายหญิงวัยสี่หนาวคู่หนึ่ง พร้อมกับประโยคแรกที่นางเอ่ยทักทายเขา "ไสหัวไปเสีย"

ซูหวานหว่านตัวประกอบหญิงไร้อนาคตในหนังสือนิยายยุค 70 ถูกแม่สามีผลักจนคลอดก่อนกำหนด น่าเสียดายที่เด็กรอดแต่เธอไม่รอด และเด็กน้อยกลายเป็นลูกของนักอ่านผู้ไม่พอใจในชะตากรรมของตัวละครแทนแม่เลี้ยงดอกบัวขาว

หลังจากฉันคุยกับเจ้าระบบงี่เง่าได้ระยะหนึ่ง ฉันเริ่มคิดว่าฉันถูกมันหลอก เพียงแต่ฉันยังไม่รู้ว่ามันต้องการอะไรจากฉันกันแน่ "อภิสิทธิ์ที่ได้รับย่อมมาคู่กับภารกิจครับ"

หลังความตายเธอถูกส่งมาอยู่ในปี 1972 มีพี่ชายพี่สาวปลอมๆ มีลุงและป้าสะใภ้ที่อุปโลกน์ตัวเองว่าเป็นพ่อแม่ของเธอ เพื่อควบคุมเธอ เมื่อมีโอกาสเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เธอจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมารังแกได้อีกต่อไป

ชีวิตคู่ที่ล่มจมลงไปเมื่อชีวิตก่อน เพราะความเอาแต่ใจของนาง ชาตินี้นางจะกู้คืนทันมั้ยนะ

จากเหตุการณ์ก๊าซระเบิดร้านปิ้งย่างยอดนิยม ทำให้สาวน้อยวัยยี่สิบสองเสียชีวิตลง ขณะคีบเบค่อนชิ้นสุดท้ายส่งเข้าปาก ก่อนจะได้พบว่าเธอได้กลายเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายที่ไม่ว่าใครก็รังเกียจ

เซียวเหยียน: ลั่วอวิ๋นซี ข้าเกลียดเจ้า, ลั่วอวิ๋นซี: แล้วไงใครแคร์ ไอ้พระเอกสมองปลาทอง เอะอะก็ด่า เอะอะก็ใช้กำลัง, เซียวเหยียน: ก็แค่กับเจ้าคนเดียวเท่านั้นแหละ

ชาติก่อนมีเงินมีอำนาจ แต่มิพบพานรักแท้ เกิดใหม่ชาตินี้ คู่หมั้นดันกลายเป็นชายเสเพลอันดับ ๑ แห่งแคว้น แถมเค้ายังฉีกสัญญาแต่งงานกับหญิงอื่นให้ข้าต้องอับอายไร้ที่ยืน นี่รักแท้ของข้า มันยังมีจริงอยู่หรือ

ธรรมมะสูงหนึ่งศอก มารสูงพันวา เหตุใดมารกับมนุษย์จึงรักกันไม่ได้ ผู้ใดไม่ต้องการเจ้า แต่ข้าต้องการเจ้า ผู้ใดไม่รักเจ้า แต่ข้ารักเจ้า

ฮูหยินไร้สกุลที่ถูกสามีเนรเทศเพราะแม่สามีและสตรีที่ถูกวางตัวให้เป็นสะใภ้สกุลหานใส่ร้าย แม้แต่นางคลอดบุตรชายให้เขา เขาก็ยังไม่รู้ วันแต่งงานของเขา คือวันสิ้นใจของนาง วันแห่งการสิ้นสุดและจุดเริ่มต้น

อยากทดแทนบุญคุณข้าหรือ มาเป็นสามีข้าสิ!

จำเอาไว้มีชีวิตอยู่ก็เป็นคนของข้า แม้จะตายเจ้าก็ยังเป็นผีของข้า ท่านอ๋องจอมเผด็จการเอ่ย ด้วยท่าทีหยิ่งผยอง ใบหน้าหล่อเหลางดงามเกินผู้ใด ถ้ารู้ว่าฟื้นขึ้นมาแล้วต้องเจอแบบนี้ ขอไม่ฟื้นขึ้นมาเลยจะดีกว่า