ยามเมื่อจิรัฏฐ์ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับดวงตาที่มองเห็นในสิ่งที่ไม่ควรจะเห็น ดังเช่น....อายุขัยของมนุษย์........... You time, I see it..ผมว่าผมเห็นนะ...เวลาของคุณ

"ฉันบอกไปแล้วนี่ว่าฉันไม่ชอบคนโกหก" ใช่เขารู้แล้ว เขาได้ยินเต็มสองหูถึงได้วิ่งหน้าตั้งขึ้นมาบนห้องราวกับหนีตายนี่ไง "เพราะแบบนั้นทำไมถึง..ไม่ล้างหน้าสักทีล่ะ" เวรเอ๊ย! ความแตก!! เดือนอ้ายแกตายแน่!

การปรากฏตัวของสายเลือดแท้ที่หายสาบสูญตลอด 100 ปี ก่อเกิดคลื่นลม สงครามเย็นที่กินเวลาเนิ่นนานจะปะทุขึ้นมาอีกครั้งหรือไม่? อำนาจ การแย่งชิง และความรักสุดท้าย....ใครจะเป็นผู้ที่ได้ทั้งหมดไปครอบครอง

ยามเมื่อตัวประกอบที่ถูกทิ้งลืมตาตื่นขึ้นมาจากความตาย โลกใบนี้เริ่มหลุดพ้นจากการควบคุมของผู้สร้างในนามนักเขียน หายนะของบรรดาตัวเอกจึงเริ่มโหมโรง....

#วราห์รางค์ มันก็แค่เรื่องราวของคนคลั่งรัก 2 คน เท่านั้นเอง.....

“เสี่ยเก็บอาการหน่อยครับ” “หึ โคตรสวยเลยว่ะ โคตรอยากรังแกให้ร้องไห้อ้อนวอนจริงๆ” “เสี่ยเหมือนโรคจิตเลย ดีนะที่โต๊ะมันบังอยู่ไม่อย่างนั้น 2 ย่าหลานได้วิ่งหนีเสี่ยออกจากบ้านไปนานแล้ว" "จิ๊!คันเขี้ยวว่ะ"

“เฮ้ย! ว๊ากก ไอ้หมาเวร!!” ปัง!!โครม!!..นี่มันอะไรกัน ปวดหัวมากแถมเปิดวาร์ปสุดๆเลย หักหลบหมา พุ่งชนเสาไฟฟ้า คอหักดับอนาถแล้วนี่เขามาตื่นที่โรงพยาบาลได้ไงสมัยนี้เขารักษาคนคอหักได้แล้วเหรอ? สุดยอด?!!

ถ้าหากเวลาที่ผ่านไป อายุที่มากขึ้นมันไม่ได้ทำให้นิสัยเธอดีขึ้น ถ้าเป็นแบบนั้นก็อย่ามาโทษฉันแล้วกันนะรินรดา..ถ้าหากว่าฉันทำ..เหมือนอย่างที่เธอเคยทำ เพื่อนรัก~