ไม่พบรายการคอลเล็กชัน
เรามีคอลเล็กชันในระบบมากมาย
ลองมาหาคอลเล็กชันเรื่องโปรดของคุณกัน
(ภาค 2) เขาพร่ำบอกเสมอว่าผมเป็นแค่ตัวหมากสู่หนทางของการแก้แค้น ทั้งที่พูดแบบนั้นแท้ ๆ แต่… ไอ้การที่ขัดขวางฮาเร็มเก่าของตัวเองกับพวกพระรองคนอื่นที่เข้ามาใกล้ผมเนี่ย ถามจริงเถอะว่าทำไปเพื่อ!?
เพราะไม่คิดจะสนใจตำแหน่งหัวหน้าแฟมิลี่มาตั้งแต่แรก เด็กสาวจึงตัดสินใจเดินทางกลับญี่ปุ่นเพื่อดูให้เห็นกับตาว่าเด็กคนนั้นเหมาะสมกับงานนี้หรือไม่ กระทั่งสึนะโยชิปรากฏกาย… เท่านั้นละกระจ่างแจ้ง! (ภาค1)
เมื่อมีแสงก็ต้องมีเงา เฉกเช่นชีวิตนี้ที่เหมือนกับทางเส้นขนานนี้ มัน...ไม่มีตัวเลือกให้เธอมากนัก ระหว่างปล่อยพวกเขาไปกับปกป้องเอาไว้จนกว่าตัวตนจะแตกสลาย... "คำตอบนั้นฉันมีอยู่ในใจแล้วละ"
ยูมิโกะไม่เคยเข้าใจเลยสักครั้งเดียวว่าทำไมทุกครั้งที่ใช้พลังรักษา มันถึงชอบมีภาพประหลาด ๆ ผุดขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่มันชอบไหลโดยไม่รู้ตัว
ทุกอย่างไม่อาจเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว หน้ากากใบนั้นมันที่พังลงก็เหมือนกับความอดทนทั้งหมดที่เริ่มหายไป จะต้องเอาคืนให้ได้... ไอ้บ้านั่นที่ทำฉันเกือบตาย ฉันจะต้องได้ซัดหน้ามัน!
โอ้ ให้ตายเถอะพระเจ้า! ชีวิตฉันจะมีอะไรย่ำแย่ไปมากกว่าโดนเศษขวดไวน์เสียบตายคาที่บนถนนหน้าสถานีตำรวจไหม อ้อ ลืมไป ยังมีอีกอย่าง การเกิดมาในตระกูลมัลฟอยแต่ดันเป็นสควิบไงล่ะ
ผมมักจะได้ยินมาเสมอจากพี่ซาโตรุ... 'เรื่องราวในอดีตพวกนั่นน่ะ—ลืมมันไปซะเถอะ' ถึงอย่างนั้นมันกลับเอาแต่ตามหลอกหลอนไม่เลิกรา... "รีบ ๆ รู้ตัวเสียทีเถอะ ___”
เลย์ล่า เฟลอร์เรียคือชื่อของแม่มดธรรมดา ๆ คนนึงที่อยู่บ้านเรเวนคลอ แต่ใครจะรู้...ว่าภายใต้แว่นหนาเตอะอันแสนคงแก่เรียนนั้น หล่อนคือนายหญิงของพวกผู้คุมวิญญาณ
ผม...จำได้ว่าตัวเองกำลังจะเดินข้ามซอยตรงข้ามไปซื้อส้มตำป้าติ๋มเพราะอยากกินปูปลาร้า แต่ก็ต้องมาตายอนาถ... พร้อมความรู้สึกสาก ๆ ของครกที่ลอยมาครอบหัว เจริญ
โอ้ ให้ตายเถอะพระเจ้า! ชีวิตฉันจะมีอะไรย่ำแย่ไปมากกว่าโดนมีดเสียบตายคาที่บนถนนหน้าสถานีตำรวจไหม อ้อ ลืมไป ยังมีอีกอย่าง การเกิดมาในตระกูลมัลฟอยแต่ดันเป็นสควิบไงล่ะ
ลมหายใจหยุดชะงักเมื่อคราวที่นัยน์ตาต่างสีสอดประสาน สีแดงของทาสุคุกับเหลืองทองของเขา ความรู้สึกเจ็บในอกซ้ายที่ผุดขึ้นกับความรู้สึกร้อนฉ่า "นี่ผม...กำลังจะตายแล้วงั้นเหรอครับ?" "!?"
สีสัน...ของแบบนั้นมันคืออะไร? ที่ผ่านมา...เขาน่ะ ไม่แม้แต่จะได้รู้จักนอกจากสิ่งที่ถูกเรียกว่าสีขาวกับสีดำ ทุกอย่างล้วนว่างเปล่า...กระทั่งใครคนนั้นได้ก้าวเข้ามา
เหตุเกิดจากการแข่งแชมป์ออฟเดอะแชมป์ที่เพิ่งจบไป แม้จะรู้ว่ามันเป็นงาน แต่ภาพที่เห็นในรายการพาลให้ต้องหงุดหงิด แต่ถ้าจะเร่งมากไป อีกาก็อดทุเรียนแสนอร่อยไปน่ะสิ
ว่ากันว่าเจ็บกายก็ยังไม่เท่ากับเจ็บใจ ในขณะทุกอย่างกำลังไปได้สวย 'อีกาดำ' กลับเป็นฝ่ายผิดสัญญาด้วยการนอกใจก่อนซะเอง... เห็นทุเรียนใจเย็นแบบนี้ แต่ความอดทนของเราก็มีขีดจำกัดนะ!
พรุ่งนี้...คือวันวาเลนไทน์ ทั้งช็อคโกแลตหวาน ๆกับสาว ๆ ที่คงวิ่งวุ่นสารภาพหนุ่มที่ชอบ แน่นอนว่ากาโอไม่ชอบมัน... แค่เห็นความวุ่นวายก็เบื่อแล้ว แล้ว เฮ้! ช็อคโกแลตที่วางบนโต๊ะนี่มันของใครกันเนี่ย!
"จะช่วยมาเป็นคู่แข่งของฉันจะได้มั้ย"คำนั้นยังคงฝังอยู่ในใจ ดึงดูดเขาให้ต้องมนต์อย่างน่าประหลาด บางสิ่งบางอย่างหวั่นไหว กว่าจะรู้ตัวอีกที... "กาโอคุง..."ดวงตาสีแดงคู่นั้นจ้องมาที่กาโอก่อนจะโน้มหน้าลงมา
แมวกับเสือ เขาว่ากันว่าสองพันธุ์นี้เป็นญาติพี่น้องกัน แต่ถ้าวันหนึ่งเสือขาวอย่างผมต้องผันตัวไปเป็นแมวเพราะงานนั่น แถมยังโดน 'เขา' เอาแต่จ้องผมด้วยสายตากรุ่มกริ่มแบบนั้น... นี่มันวันอะไรของผมกันเนี่ย!!
ก็แค่วันแห่งการจูบธรรมดา ๆ วันหนึ่งที่มีไว้ให้พวกคนมีคู่เขาจูบกันมันก็แค่นั้น...และผมก็กำลังจะได้มีโอกาสแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะดาไซซังเป็นคนทำลายมันด้วยตัวเขาเอง!